Ο Ούγκο Ντίξον δεν ξεχνάει την Ελλάδα. Είτε μέσω Twitter όταν σχολιάζει τα τεκταινόμενα της παρέλασης της 25ης Μαρτίου, είτε όταν αρθρογραφεί στο Reuters και σε άλλα κορυφαία μέσα. Αυτή τη φορά γράφει για τον Αλέξη Τσίπρα στους New York Times.
Το ζητούμενό του είναι τι θα πράξει άμεσα ο Έλληνας πρωθυπουργός βάσει του συγκεκριμένου πολιτικού σχηματισμού που έχει να διαχειριστεί, αλλά και πώς σκοπεύει να αντιμετωπίσει ακόμη πιο σκληρή στάση από τους εταίρους στην Ευρωζώνη.
Ξεκινάει το άρθρο του με μια πύρινη ρητορική ερώτηση: «Έχει ο Τσίπρας τα κότσια να τα σπάσει με την ακροαριστερή παράταξή του; Η τύχη της χώρας του κρέμεται από αυτή την απάντηση. Οι άμεσες προοπτικές για την Ελλάδα είναι παρακινδυνευμένες. Θα οδηγηθεί σε χρεοκοπία στα μέσα Απριλίου αν οι Ευρωπαίοι δεν δανείσουν χρήματα ή αν δεν βρει χρήματα μέσω άλλων πηγών. Το κεντρικό ζήτημα, βραχυπρόθεσμα, είναι αν οι προτάσεις μεταρρυθμίσεων της Αθήνας είναι αρκετές για να ξεκλειδώσουν κάποια πίστωση. Η κυβέρνηση έστειλε το Σαββατοκύριακο διαπραγματευτές στις Βρυξέλλες, αλλά την ίδια ώρα ο Βαρουφάκης έκανε -δημοσίως- λόγο για την πιθανότητα μιας ρήξης».
Για το πότε μπορεί να συμβεί αυτή η ρήξη, ο Ντίξον αναφέρει πως κομβική ημερομηνία είναι η 9η Απριλίου, οπότε και η Ελλάδα πρέπει να αποπληρώσει μια ακόμη δόση προς το ΔΝΤ. Και σημειώνει πως αν εκείνη τη στιγμή η Ελλάδα χρεοκοπήσει, τότε κατά τη διάρκεια του Πάσχα θα έχουν επιβληθεί έλεγχοι κεφαλαίων.
Οι πρόωρες εκλογές
Σε πολιτικό επίπεδο αυτό θα προκαλέσει τα εξής: «Ο Τσίπρας μπορεί να παίξει με την ιδέα των πρόωρων εκλογών για να ανανεώσει την υποστήριξη του ελληνικού λαού προς το πρόσωπό του, σε περίπτωση που ακολουθήσει τη σκληρή γραμμή. Με δεδομένη την αταξία της αντιπολίτευσης και τη δική του υψηλή δημοτικότητα, θα μπορούσε να ελπίζει σε μια εκλογική νίκη. Ωστόσο, οι τελευταίες δημοσκοπήσεις δείχνουν πως η δημοτικότητα της κυβέρνησης έχει πέσει από το 83% στο 60% και αναμένεται να βυθιστεί ακόμη περισσότερο, αν τα ΑΤΜ ξεμείνουν από χρήματα και τα βασικά αγαθά, όπως η βενζίνη, περιοριστούν, ενώ παράλληλα επιβληθούν έλεγχοι κεφαλαίων στις καταθέσεις».
Ο Ντίξον αναφέρει πως αν ο Τσίπρας σκεφτεί λογικά, θα αποφύγει αυτό το σενάριο. Το πρόβλημα είναι πως στη συνέχεια θα πρέπει να έρθει σε μια οδυνηρή συμφωνία με τους δανειστές του. «Αυτό σημαίνει πως δεν θα πρέπει να περιοριστεί σε υποσχέσεις, αλλά να τις εφαρμόσει κιόλας.
Η άκρα αριστερά
Εδώ προκύπτει ένα άλλο πρόβλημα που έχει να κάνει με το εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ. Ο Ντίξον γράφει: «Εντός του ΣΥΡΙΖΑ υπάρχουν 30-40 βουλευτές που ανήκουν στην ακραία πτέρυγα. Αυτοί θα τον κατηγορήσουν ότι ξεπουλήθηκε και ενδέχεται να ψηφίσουν ενάντια στους νόμους που έχουν συμφωνηθεί με τους πιστωτές. Άρα, λοιπόν, ο Έλληνας πρωθυπουργός θα χρειαστεί να έρθει σε αντιπαράθεση με αυτή την ακραία ομάδα. Είναι πολύ πιθανό, πάντως, να καταφέρει να περάσει τους νόμους με την επίρρωση της αντιπολίτευσης. Αυτού του είδους η διευθέτηση δεν μπορεί να κρατήσει για καιρό, επομένως θα αναγκαστεί να πάει σε δεύτερες εκλογές. Σε αυτή την περίπτωση ο Τσίπρας θα ξεφορτωθεί το φορτίο της άκρας αριστεράς και θα την αντικαταστήσει με πιο μετριοπαθείς ομάδες. Υπό αυτή τη λογική θα μπορούσε να κερδίσει τις εκλογές με ενισχυμένη πλειοψηφία. Το θέμα είναι αν ο Τσίπρας είναι αρκετά σκληρός για να τα σπάσει με τους συντρόφους του».
Η λάθος κατεύθυνση
Για τον Ντίξον, ακόμη και αν η Ελλάδα πετύχει μια συμφωνία με τους δανειστές, κινδυνεύει να πάρει λάθος δρόμο. Χρειάζεται να πιάσει ένα στόχο για πρωτογενές πλεόνασμα της τάξης του 1,5%, αλλά δίχως μέτρα λιτότητας δεν θα το καταφέρει. «Μπορεί ο Τσίπρας να σκέφτεται πως θέλει να γίνει ήρωας στο εσωτερικό με τη συμφωνία ενός κατώτερου πρωτογενούς πλεονάσματος. Ωστόσο, οι προοπτικές της οικονομίας έχουν επιδεινωθεί. Η πολιτική αβεβαιότητα έχει διαρρήξει τη σχέση εμπιστοσύνης προς τη χώρα και η έλλειψη ρευστότητας καταπνίγει τις επιχειρήσεις. Η ΕΚΤ διατηρεί το ''σφιχτό λουρί'' στις τράπεζες, ενώ η κυβέρνηση παίρνει χρήματα από όπου μπορεί να κρατηθεί ζωντανή και να μην καεί».
Τι μπορεί να ησυχάσει τα πράγματα; Κατά το δημοσιογράφο του Reuters, μια μακρόχρονη συμφωνία με τους πιστωτές. Αυτό σημαίνει πως ο Τσίπρας θέτει τον εαυτό του στη διαδικασία μιας αποτυχίας να κάνει πράξη την υπόσχεση του 1,5% πρωτογενούς πλεονάσματος. Και καταλήγει: «Το πρόβλημα είναι ότι ο Τσίπρας δεν έχει πείσει τους πιστωτές του ότι σκέφτεται σοβαρά τις μεταρρυθμίσεις. Χρειάζεται μια αλλαγή παιχνιδιού. Όντως, χρειάζεται μια ρήξη, αλλά με την αριστερή πτέρυγα και όχι με τους δανειστές».