Οι ταινίες της Εβδομάδας [εικόνες&τρέιλερ]

Με δυο μικρές παραγωγές σπουδαίας κινηματογραφικής αξίας ξεκινάει η εβδομάδα. Το «Μακριά απ’ τους Ανθρώπους» και το βουλγαρικό «Πέρασμα» κερδίζουν την προσοχή μας. Το εξωτικό Ξενοδοχείο Μάριγκολντ υπόσχεται χαλαρή διασκέδαση με γερό καστ, ενώ το περιπετειώδες Gunman του Σον Πεν, το Chappie και η απαγωγή του κ. Χάινεκεν υπάρχουν για όσους θέλουν να απολαύσουν δυναμικές περιπέτειες.

ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ - Δράμα / Γαλλία (2014)

• Loin des Hommes
• Σκηνοθεσία : Νταβίντ Ελχόφεν
• Παίζουν : Βίγκο Μόρτενσεν, Ρέντα Κατέμπ

ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ:

Στις άνυδρες πεδιάδες της Αλγερίας δυο μοναχικοί άνδρες περπατούν αμίλητοι και προσπαθούν να διασχίσουν το αφιλόξενο χειμωνιάτικο τοπίο. Ο ένας είναι Γάλλος γεννημένος στην Αλγερία και ο άλλος είναι Αλγερινός άραβας που έχει διαπράξει φόνο σε μια βεντέτα που έχει ξεσπάσει στο χωριό του. Ο Νταρού (Βίγκο Μόρτερσεν) που είναι και ο δάσκαλος του χωριού θα οδηγήσει τον αιχμάλωτό του Μωχάμεντ (Ρέντα Κατέμπ) στην κοντινή πόλη για να δικαστεί. Είμαστε στα 1954. Στα γύρω βουνά μαίνονται οι μάχες αλγερινών επαναστατών και Γάλλων στρατιωτών που προσπαθούν να πνίξουν την Αλγερινή Ανεξαρτησία στο αίμα.

Οι δυο πρωταγωνιστές θα διασχίσουν τα δύσβατα άνυδρα βουνά μέσα από στενά μονοπάτια για ν’ αποφύγουν τον πόλεμο αλλά και τη συνέχεια της βεντέτας καθώς άνθρωποι απ’ το χωριό καταδιώκουν τον αλγερινό φονιά για δικό τους λογαριασμό.

Στη διαδρομή ο Μωχάμεντ και ο Νταρού θα συναντήσουν πολλές φορές το θάνατο κι αυτό θα τους φέρει κοντά, ακυρώνοντας τη διαχωριστική γραμμή κρατούμενου και φύλακα. Οι περιπέτειές τους θα γεννήσουν μια φιλία και ένα ηθικό δίλημμα τόσο στον Νταρού όσο και στον Μωχάμεντ. Ο μεν ένας δεν ξέρει αν τελικά θέλει πράγματι να παραδώσει τον κρατούμενό του για να πεθάνει, ο δε άλλος αν πρέπει να ξεφύγει τη δικαιοσύνη, προδίδοντας τα θρησκευτικά του πιστεύω. Ο Μόρτενσεν και ο Κατέμπ κατορθώνουν να μας πείσουν για τους χαρακτήρες που υποδύονται, με τη φρέσκια και αληθοφανή παρουσία τους έξω από χολλυγουντιανές συνταγές.

Η ταινία είναι γυρισμένη με τα πρότυπα του γουέστερν στα βουνά της Αλγερίας και μάλιστα η ματιά του σκηνοθέτη πολλές φορές θέλει να θυμίσει έντονα κάτι τέτοιο με τον τρόπο που φιλμάρει το τοπίο. Το Μακριά απ’τους Ανθρώπους δεν είναι μακριά απ’ το «Οι Τρεις Ταφές του Μελκιάδες Εστράδα» με την ίδια περίπου υπόθεση μόνο που εκεί η γουέστερν άποψη ήταν πιο «αμερικανική» που σημαίνει λιγότερο ανθρωποκεντρική. Εδώ η περίεργα οικεία ατμόσφαιρα του τοπίου και των ανθρώπων σε συνδυασμό με τις απέριττες και πειστικές ερμηνείες παράγουν ένα αναπάντεχα ευχάριστο κινηματογραφικό αποτέλεσμα.

Το πολύ καλό αυτό φιλμ είναι βασισμένο στο διήγημα του Αλμπερ Καμύ «Η Φιλοξενία» από της συλλογή Η «Εξορία και το Βασίλειο».

1000 ΦΟΡΕΣ ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ - Δράμα (2014)

• Tusen ganger god natt
• Σκηνοθεσία : Έρικ Πόουπ
• Παίζουν : Νικολάι Κόστερ-Βαλντάου, Ζιλιέτ Μπινός, Μαρία Ντόιλ Κένεντι

ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ:

Χαμηλών τόνων, κινηματογραφικό διαμάντι από τη Νορβηγία με την Ζιλιέτ Μπινος στο ρόλο μιας επίμονης ρεπόρτερ φωτογράφου στην εμπόλεμη ζώνη του Αφγανιστάν.

Παρ’ όλες τις μικρές σεναριακές ανισότητες και τις επαναλήψεις η ταινία κινείται μέσα στην αληθινή ζωή και την καταγράφει με ειλικρίνεια. Αυτή η αλήθεια είναι που διατηρεί το ενδιαφέρον άσβεστο με σωστά φορτισμένες σκηνές γεμάτες συγκίνηση και πλημμυρισμένες με ανθρώπινο περιεχόμενο.

H Ρεμπέκα (Juliette Binoche), είναι μία από τις πιο ικανές και δημοφιλείς φωτογράφους εμπόλεμων σκηνών. Σε μια αποστολή, ενώ φωτογραφίζει μια γυναίκα καμικάζι για κάποια βομβιστική επίθεση τραυματίζεται επικίνδυνα. Επιστρέφοντας πίσω στην οικογένειά της, έχει να αντιμετωπίσει ακόμα ένα μεγάλο σοκ. Ο άντρας της Μάρκους (Nikolaj Coster-Waldau, ο Τζέιμι Λάνιστερ του «Game of Thrones») και οι κόρες της δεν μπορούν πλέον να αντέξουν το φόβο και την αγωνία ενός ενδεχόμενου σοβαρότερου τραυματισμού της ή ακόμη και θανάτου της, σε κάποια αποστολή και της θέτουν το δίλημμα. Η Ρεμπέκα πρέπει να διαλέξει μεταξύ της δουλειάς και της οικογένειάς της. Εκείνη ορκίζεται στον άντρα της ότι δεν θα ταξιδέψει ποτέ πια σε εμπόλεμη ζώνη, παρ’ολ’αυτά δυσκολεύεται να ζήσει μια φυσιολογική ήσυχη οικογενειακή ζωή. Όταν κάποια στιγμή της προσφέρεται μια ακόμα παρόμοια δουλειά, αποφασίζει να πάει να φωτογραφίσει ένα καταυλισμό προσφύγων στη Κένυα. Το πρότζεκτ θεωρείται τόσο ασφαλές που ακόμα και η κόρη της Ρεμπέκα, η Στεφ, έχει τη δυνατότητα να την ακολουθήσει, πράγμα που γίνεται. Όμως μια ξαφνική επιδρομή ανταρτών στον καταυλισμό γεμίζει αδρεναλίνη την Ρεμπέκα που απαιτεί απ’ την κόρη της να φύγει και να την αφήσει να φωτογραφίσει την επιδρομή. Τελικά όταν ο πατέρας θα μάθει τι συνέβη, το δίλημμα γίνεται οξύτερο μέσα στην οικογένεια και ζητά να ξεσπάσει με δύναμη.

Στο μεταξύ το γεγονός αυτό γίνεται και η αφορμή να συνειδητοποιήσει η Στεφ πως η αγάπη της μητέρας της για τη φωτογραφία είναι μεγαλύτερη απ αυτήν των παιδιών της. Απ’ την άλλη η Ρεμπέκα θα καταλάβει με συγκίνηση πως η μεγάλη της κόρη έχει τα φόντα να γίνει πολύ καλή φωτογράφος αλλά ταυτόχρονα την χρειάζεται και σαν μητέρα.

“Γεμάτες” δραματικές συγκρούσεις που προκύπτουν φυσιολογικά με αποτέλεσμα ο θεατής να μπορεί να εισπράξει ευχάριστα την πειστική ερμηνεία της διχασμένης Μπινός, καθώς παλαντζάρει συνεχώς ανάμεσα στην ιδέα της καλής φωτογράφου και της καλής μητέρας. Ο Έρικ Πόουπ που είναι πρώην φωτογράφος σε εμπόλεμες ζώνες καθοδηγεί άριστα τη Μπινός ενώ παράλληλα μας δίνει αληθοφανείς σοκαριστικές σκηνές με βομβιστές αυτοκτονίας καθώς προετοιμάζονται για το μεγάλο εγχείρημα. Όμως το δυνατό του σημείο είναι η απλότητα στην παρουσίαση οικογενειακών διλημμάτων που αφορούν όλους μας. Χωρίς εφφε, θέαμα και μαρκετίστικα τερτίπια να μια ταινία που σου αφήνει μεν μια πικρή γεύση όταν τη δεις, αλλά καθόλου την αίσθηση ότι έχασες την ώρα σου…

ΕΞΩΤΙΚΟ ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟ ΜΑΡΙΓΚΟΛΤ ΙΙ - Κωμωδία / ΗΠΑ (2014)

• Second Best Exotic Marigold Hotel
• Σκηνοθεσία : Τζον Μάντεν
• Παίζουν : Μάγκι Σμιθ, Τζούντι Ντεντς, Ντεβ Πατέλ, Ροντάλντ Πικάπ, Νταϊάνα Χαρντκάστλ, Ρίτσαρντ Γκηρ, Μπιλ Νάι, Σίλια Ιμρι

ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ:

Έξω καρδιά κωμωδία για κοινό παρελθόντων ετών που βλέπεται ευχάριστα κυρίως λόγω του συγκλονιστικού καστ. Ένα επιτελείο ηθοποιών που ζωντανεύει ένα περίπου ημιθανές σενάριο και του δίνει λόγο ύπαρξης ανεβάζοντας τους βαθμούς οινοπνεύματος της χαριτωμένης κομεντί μετατρέποντας την σε ζωντανή και γρήγορη κωμωδία.

Tώρα που το Εξωτικό Ξενοδοχείο Μάριγκολντ έχει γεμίσει από τους μόνιμους ενοίκους του, οι μάνατζερ της επιχείρησης, Μίριελ (Μάγκι Σμιθ) και Σόνι (Ντεβ Πατέλ) ονειρεύονται να επεκτείνουν τις δραστηριότητές τους και ανακαλύπτουν το ιδανικό μέρος για το Εξωτικό Ξενοδοχείο Μάριγκολντ ΙΙ.

Καθώς οι εργασίες ξεκινούν, η Έβελιν (Τζούντι Ντεντς) και ο Ντάγκλας (Μπιλ Νάι) συνεχίζουν να περνούν πολύ χρόνο μαζί, χωρίς ούτε οι ίδιοι να ξέρουν πού μπορεί να οδηγήσουν τα συχνά ραντεβού τους. Εν τω μεταξύ, ο Νόρμαν (Ρόνταλντ Πίκαπ) και η Κάρολ (Νταϊάνα Χαρντκάστλ) δοκιμάζουν την αποκλειστική σχέση, η Μάτζ (Σίλια Ίμρι) προσπαθεί να αποφασίσει ανάμεσα σε δύο μνηστήρες, και ο νεοαφιχθείς Γκάι (Ρίτσαρντ Γκιρ) βρίσκει τη μούσα του για το νέο του μυθιστόρημα στο πρόσωπο της μητέρας του Σόνι, κα. Καπούρ (Λιλέτ Ντουμπέι).

Όσο πλησιάζει ο γάμος του με τη Σουνάινα, ο Σόνι συνειδητοποιεί ότι τα πλάνα για το δεύτερο ξενοδοχείο διεκδικούν περισσότερο χρόνο απ’ όσο περίμενε. Καθώς η μεγάλη μέρα πλησιάζει, η οικογένεια και οι καλεσμένοι παρασύρονται από την ακαταμάχητη μέθη ενός ντόπιου ινδικού γάμου.

Η σκηνοθεσία κάνει ότι μπορεί για να διατηρήσει την αύρα της επιτυχίας της πρώτης ταινίας και ως ένα σημείο τα καταφέρνει διατηρώντας παράλληλα την ευχαριστη γεμάτη χρώματα αίσθηση μιας αγαπησιάρικης εξωτικής περιπέτειας, προπαντός με τον τύπου Bollywood γάμο στο φινάλε.

Eγγλέζικη, σαλονάτη κοκεταρία γεμάτη συμπάθεια, χιούμορ και καλούς τρόπους. Αν βρήκατε του γούστου σας την πρώτη ταινία είναι σίγουρο πως θα σας αρέσει και αυτή εδώ. Καλό εμπορικό σινεμά.

CHAPPIE

• Σκηνοθεσία : Νιλ Μπλόμκαμπ

Παίζουν : Χίου Τζάκμαν, Σιγκούρνι Γουίβερ, Σάρλτο Κόπλεϊ, Ντεβ Πατέλ

ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ:

Στο κοντινό μέλλον την πάταξη του εγκλήματος και τη διατήρηση της τάξης έχουν αναλάβει να επιβάλλουν με ωμό τρόπο αστυνομικοί-ρομπότ. Το ανθρώπινο είδος ασφυκτιά κάτω από τον ρομποτικό αυτόν κλοιό και προσπαθεί να αντιδράσει. Ένα τέτοιο ανθρωποειδές, ο Chappie, πέφτει θύμα απαγωγής και προγραμματίζεται κατά έναν εντελώς διαφορετικό τρόπο. Γίνεται, έτσι, το πρώτο ρομπότ που έχει την ικανότητα να σκέφτεται και να νιώθει. Κάποιες δυνάμεις, όμως, θεωρούν πως ο Chappie είναι επικίνδυνος και θα κάνουν τα πάντα, για να διατηρήσουν την καθεστηκυία τάξη και να διασφαλίσουν ότι το σκεπτόμενο ρομπότ θα είναι το τελευταίο του είδους του.

O ταλαντούχος Νοτιοαφρικανός σκηνοθέτης Neill Blomkamp (District 9, Elysium) επιστρέφει με το Chappie, μια παιγνιώδη περιπέτεια επιστημονικής φαντασίας με εξαιρετικό καστ και μια ιδιαίτερα πρωτότυπη, αλλά και τρυφερή, ιστορία (εμπνευσμένη από μικρού μήκους του δημιουργού με τίτλο Tetra Vaal).

Εδώ παίζει με τις έννοιες της ευφυίας και της συνείδησης χωρίς να το πηγαίνει και πολύ βαθιά το πράγμα. Έξυπνο εκ μέρους του γιατί η πολύ φιλοσοφική επιστημονική φαντασία μάλλον θα έβλαπτε περισσότερο το φιλμ που μάλλον στοχεύει αρκετά χαμηλότερα φιλοσοφικά.

Στην ταινία παίζουν οι Sigourney Weaver (Alien) και Hugh Jackman (X-Men), ενώ ο σταθερός συνεργάτης του σκηνοθέτη, Sharlto Copley (District 9, Elysium), δανείζει τη φωνή του στον ομώνυμο ρόλο: το τρυφερό ρομπότ Chappie που θα αποκτήσει συνείδηση.

TO ΠΕΡΑΣΜΑ - Δράμα / Βουλγαρία (2014)

• Sadilishteto
• Σκηνοθεσία : Στέφαν Κομαντάρεφ
• Παίζουν : Άσεν Μπλατέτσκι, Μίκι Μανόλοβιτς, Οβάνες Τοροσιάν, Ίνα Νίκολοβα, Παρασκεβά Τζουκέλοβα

ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ:

Η Βουλγαρία μπορεί να είναι μια μικρή και φτωχή χώρα σε σχέση με την Ελλάδα, δεν παύει όμως να μας εκπλήσσει πολύ συχνά με το επίπεδο του κινηματογράφου της. Θέματα απλά και καθημερινά που κρύβουν βαθύ προβληματισμό. Άνθρωποι της επαρχίας, με μικρές τραγωδίες, πρωταγωνιστούν στις ταινίες τους, που περιγράφουν με σωστά χρώματα τη σύγχρονη πραγματικότητα της βαλκανικής αυτής χώρας.

Στο “Πέρασμα” μεταφερόμαστε σε ένα μικρό χωριό που βρίσκεται στα σύνορα με την Τουρκία και την Ελλάδα όπου ζει ο Μίτιο μαζί με τον γιο του Βάσκο, 18 ετών. Ο πρόσφατος θάνατος της μητέρας του Βάσκο και συζύγου του Μίτιο, έχει φέρει ένταση στις σχέσεις τους προπαντός όταν ο Βάσκο καταλαβαίνει πως ο πατέρας του καλοβλέπει μια γειτόνισσα.

Όταν ο Μίτιο μένει χωρίς δουλειά και με το στεγαστικό απλήρωτο, τα πράγματα γίνονται πολύ άσχημα. Παλιός συνοριοφύλακας όπως είναι, δέχεται να γίνει οδηγός για παράνομη εισαγωγή λαθρομεταναστών από την Τουρκία ώστε να αποπληρώσει μια ώρα αρχήτερα το δάνειο.

Το δύσβατο συνοριακό μονοπάτι που ακολουθεί περνάει μέσα από το απόκρημνο “Πέρασμα” που στον Μίτιο θυμίζει οτι κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής του θητείας, εκτελώντας διαταγές, είχε σκοτώσει ένα νεαρό ζευγάρι Ανατολικογερμανών που προσπαθούσε να αποδράσει στη Δύση. Όταν ο Βάσκο ανακαλύπτει το μυστικό του πατέρα του, η μεταξύ τους ένταση φουντώνει. Ο Μίτιο αναλαμβάνει μια τελευταία, επικίνδυνη αποστολή μεταφοράς λαθρομεταναστών, όμως παγιδεύεται μέσα στην καταιγίδα και θα ζητήσει απ΄ τον γιο του βοήθεια.

Έφτασε η ώρα για να αντιμετωπίσει τα φαντάσματα απ’ το παρελθόν του, μέσα απ΄τα μάτια του αγαπημένου του παιδιού. Μια ευφυής και προβλέψιμη σκηνή αλλά με απρόβλεπτη κινηματογραφική ομορφιά.

Ο αγαπημένος ηθοποιός του Εμίρ Κουστουρίτσα, Μίκι Μανόλοβιτς (Underground, Ο μπαμπάς λείπει σε ταξίδι για δουλειές, Μαύρη γάτα, άσπρος γάτος κ.ά.), πρωταγωνιστεί και κλέβει τις εντυπώσεις σε ένα δραματικό μονοπάτι προσέγγισης πατέρα και γιου όπου ο πατέρας θα ξανακερδίσει τη συγχώρεση και το σεβασμό του παιδιού του ελαφρώνοντας την ψυχή του από ένα μεγάλο συνειδησιακό βάρος. Ο Κομαντάρεφ θέλει να διηγηθεί μια απλή ιστορία με ηθικές προεκτάσεις και διλήμματα και το καταφέρνει με το παραπάνω. Σκιαγραφώντας άλλοτε αδρά και άλλοτε με λεπτομέρεια απλούς χαρακτήρες της βουλγαρικής επαρχίας, μακριά από το εύκολο φολκλόρ, καταφέρνει να στήσει μια ιστορία που πατάει γερά στα πόδια της ξετυλίγοντας τα προσωπικά δράματα στη σχέση πατέρα και γιου που έχει βαθιές ρίζες σε οποιαδήποτε κοινωνική τάξη.

- Αν θέλεις να μάθεις για μια χώρα κοίτα την επαρχία της, έχει πει ο Μπαλζάκ. Κι ο Κομαντάρεφ αυτό κάνει. Παρατηρεί την πατρίδα του μέσα απ την επαρχία της. Μια ταινία που δεν κοιτάει ψηλά, αλλά είναι μια καλή αφορμή, για όσους θέλουν να ξεφύγουν για λίγο απ’ το κύμα της λαμπερής κινηματογραφικής αμερικανιάς που μας κατακλύζει αφόρητα κάθε εβδομάδα.

ΣΕ ΘΕΣΗ ΒΟΛΗΣ - Περιπέτεια /ΗΠΑ (2014)

• Gunman
• Σκηνοθεσία : Πιέρ Μορέλ
• Παίζουν : Ίντρις Έλμπα, Σον Πεν, Ξαβιέ Μπαρδέμ, Μαρκ Ρίλανς, Ρέι Γουίνστοουν, Μελίνα Μάθιους, Τζασμίν Τρίνκα

ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ:

Ο σκηνοθέτης που ξεκίνησε τις ταινίες «Αρπαγή» κάνει μια καινούργια (μάλλον) σειρά στην ίδια συλλογιστική, με πρωταγωνιστή τον μουτρωμένο Σον Πεν στα ανεξερεύνητα εδάφη της Αφρικής. Θα δούμε.

Ο Τζιμ Τεριέ (Σον Πεν) εργάζεται για λογαριασμό μιας πολυεθνικής σε κάποιο αφρικανικό χωριό. Aυτό είναι η βιτρίνα. Στην πραγματικότητα είναι ένας μισθοφόρος. Προστατεύει ορυχεία και εκπαιδεύει αντάρτες για να συντηρεί τους διάφορους εμφύλιους πολέμους που μαίνονται γύρω απ τις πλουτοπαραγωγικές περιοχές του Κονγκό που νέμονται κάποιες σκοτεινές πολυεθνικές. Σε μια απ’ τις αποστολές του αναλαμβάνει να δολοφονήσει τον υπουργό ενέργειας της χώρας. Θα το κάνει με επιτυχία αλλά θα αναγκαστεί να εγκαταλείψει το Κονγκό για λίγο καιρό και μαζί, την αγαπημένη του Ανν που κι αυτή εργάζεται σε μια ΜΚΟ ιατρών του Κονγκό.

Μετά λίγα χρόνια, τρεις οπλισμένοι άντρες τον αναζητούν σ’ένα χωριό του Κονγκό για να τον σκοτώσουν. Γλιτώνει παρα τρίχα και καταφεύγει στην Ευρώπη όπου αρχίζει να ψάχνει ποιος θέλει τον θάνατο του. Όλα δείχνουν στο παρελθόν του στη μοιραία νύχτα της δολοφονίας του υπουργού. Με τη βοήθεια ενός φίλου απ’ τα παλιά καταλήγει στη Βαρκελώνη όπου θα προσπαθήσει να βρει τις άκριες και τις απαντήσεις στα ερωτήματά του.

Μια καταιγιστική περιπέτεια στα ίχνη των ταινιών του Λίαμ Νίσον απ τον ίδιο σκηνοθέτη. Εδώ ο Πεν με ένα πρόσωπο αρκετά ταλαιπωρημένο ηλικιακά και ένα σώμα υπερβολικά παραφουσκωμένο, προσπαθεί να δώσει σάρκα και οστά σε ένα καταθλιπτικό ήρωα που τον ταλαιπωρούν η συνείδησή του, αλλά και ο ίδιος του ο εαυτός με κάποια άγνωστη αρρώστια που του προκαλεί φοβερούς πονοκεφάλους.

Η ταινία κυλάει σαν μια οποιαδήποτε περιπέτεια του είδους με γοργό μοντάζ, σκοτωμούς, φρικαλέα μαχαιρώματα και άγριο ξύλο που μοιράζει ο Πεν καθώς ξεφεύγει πάντα στο παραπέντε τη δολοφονία. Οι σκηνές αυτές, είναι σκηνές κλισέ και διαδέχονται απανωτά η μια την άλλη ασταμάτητα χωρίς κανένα άγχος για μια πρωτοτυπία. Και γιατί άλλωστε αφού φαίνεται ότι αρέσουν όπως είναι!

Ο Σον Πεν (φουσκωμένος απ τα αναβολικά) μοιράζει αφειδώς θάνατο σε δεκάδες σταντμεν που τον απειλούν και δε σταματά να κυκλοφορεί ημίγυμνος δείχνοντας το εξωπραγματικά καλοφτιαγμένο σώμα του με κάθε ευκαιρία. Θάλεγε κανείς πως η μοναδική πρωτοτυπία της ταινίας είναι ότι μας ξεναγεί στον κινηματογραφικά ανεξερεύνητο κόσμο των μισθοφόρων της Αφρικής, όπου σιωπηλά και μακριά απ τα φώτα της δημοσιότητας, διεθνείς μισθοφόροι πρωταγωνιστούν σε ακρότητες και σφαγές πολύ πιο αιματηρές από αυτές της Μέσης Ανατολής, του Αφγανιστάν ή του Ιράκ που είναι στη μόδα του σινεμά τα τελευταία χρόνια.

H AΠΑΓΩΓΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΧΑΪΝΕΚΕΝ - Περιπέτεια (2014)

• Kidnapping Mr. Heineken
• Σκηνοθεσία : Ντάνιελ Άλφρεντσον
• Παίζουν : Άντονυ Χόπκινς, Σαμ Γουόρθινγκτον, Τζιμ Στέρτζες, Ράιαν Κουάντεν

ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ:
Πριν σαράντα χρόνια ήταν μόδα οι απαγωγές εκατομμυριούχων. Ήταν η εποχή που οι απαγωγές χρηματοδοτούσαν τα διάφορα εκτός νόμου πολιτικά κινήματα. Ακόμα τότε οι παραλήδες αυτού του κόσμου (που δεν ήταν και πολλοί) κυκλοφορούσαν ανέμελοι και ξυπόλυτοι στο Σαιν Τροπέ και στις διάσημες ντίσκο της εποχής. Εύκολη λεία. Μια απ αυτές τις απαγωγές το 1983 ήταν και του πολυεκατομμυριούχου βασιλιά της μπύρας, Χάινεκεν. Μόνο που αυτή την απαγωγή έκαναν πέντε φίλοι που καμία σχέση δεν είχαν με πολιτική. Οι τύποι αυτοί μέσα στον απίθανο ερασιτεχνισμό τους ζήτησαν αστρονομικά λύτρα απ την οικογένεια του κροίσου, τα οποία και πήραν! Όμως φαίνεται πως ο ερασιτεχνισμός δεν σταμάτησε εκεί. Πέρασε σαν ιός της γρίπης και στην ταινία. Υπερβολικά απλοϊκές σκηνές, και αδέξιες σεναριακές συμπτώσεις που είναι πολύ εύκολες για να γίνουν πιστευτές ακόμα κι αν πολλές απ αυτές είναι αληθινές όπως τις περιέγραψε στο βιβλίο του ο Πίτερ Ρ. Ντε Βρις. Σκηνές (όπως οι ενδοσυμμοριακές συγκρούσεις) που όταν τις διαβάσεις φαίνονται καλές, εκτελέστηκαν όμως με κινηματογραφική ένδεια απ’ τον Ντάνιελ Άλφρεντσον. Ακόμα και ο αποδεδειγμένα καλός Άντονι Χόπκινς οδηγείται και πέφτει σε εύκολες παγίδες τάχα μου εκνευρισμού με μούτες και μορφασμούς όπως φιλάκια στυλ Χάνιμπαλ και κλεισίματα ματιού αμελητέας ερμηνευτικής εμβέλειας. Η ταινία δεν κατορθώνει να αποτυπώσει με πειστικότητα απαιτήσεων την αγωνία την νευρικότητα και τα ξεσπάσματα των συντελεστών καθώς η μια απλοϊκή σκηνή διαδέχεται την αμηχανία μιας άλλης. Έτσι η ταινία χάνει την σεναριακή της αξιοπιστία και βυθίζεται αργά και με μεγαλοπρέπεια στο σκοτάδι της αίθουσας και του ενδιαφέροντός μας.

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΓΩΓΗ
Η απαγωγή του Ολλανδού κροίσου Φρέντι Χάινεκεν από τους Κορ Βαν Χουτ, Γουίλεμ Χόλεντερ, Φρανς «Σπάικς» Μέιχερ, Γιαν «Κατ» Μπελάαρντ και Μάρτιν «Μπρέικς» Έρκαμπς το 1983 έκανε το κοινό να παρακολουθεί την υπόθεση με κομμένη την ανάσα από τα καθημερινά πρωτοσέλιδα των εφημερίδων. Ο Χάινεκεν τελικά απελευθερώθηκε μετά από 3 εβδομάδες, αφού καταβλήθηκαν λύτρα ύψους 34 εκατομμυρίων φιορινιών (περίπου 50 εκατομμύρια δολάρια σε σημερινές τιμές). Ο βραβευμένος με Emmy δημοσιογράφος Πίτερ Ρ. Ντε Βρις, κατάφερε να κερδίσει την εμπιστοσύνη των απαγωγέων και να καταγράψει μια εξαιρετική ιστορία πέντε φίλων και συνεργατών, οι οποίοι ένωσαν τις δυνάμεις τους για να πραγματοποιήσουν μία από τις μεγαλύτερες απαγωγές στην ιστορία.