Με το... πάσο τους κινούνται οι Ευρωπαίοι, «κλείνοντας» τη μια μετά από την άλλη τις «πηγές» χρηματοδότησης, με προφανή στόχο να σύρουν την κυβέρνηση σε μια λίστα μέτρων έκτακτης ανάγκης, προκειμένου να μην «σκάσουν» τα κρατικά ταμεία, υπό το βάρος των εσωτερικών και εξωτερικών της υποχρεώσεων.
Ως το τέλος Μαρτίου, δηλαδή πιθανότατα πριν καν συγκληθεί το Eurogroup, πρέπει να πληρωθούν περίπου 1,7 δισ. ευρώ. Για μισθούς 465 εκατ. ευρώ, στα ασφαλιστικά ταμεία 860 εκατ. ευρώ και για την κάλυψη συναλλαγματικών κινδύνων άλλα 400 εκατ. ευρώ.
Με φόντο δηλώσεις αξιωματούχων που εκτιμούν ότι «το ταμείο θα είναι μείον στις 20 του μήνα», τον Απρίλιο οι ανελαστικές δαπάνες φτάνουν στα 3,5 δισ. ευρώ. Νωρίς- νωρίς, στις 9 του μήνα πρέπει να πληρωθούν 448 εκατ. ευρώ στο ΔΝΤ, για τόκους 200 εκατ. ευρώ, για μισθούς- συντάξεις 1,5 δισ. ευρώ, εκ των οποίων 465 εκατ. ευρώ στο πρώτο 15νθήμερο, σε ασφαλιστικά ταμεία, νοσοκομεία 1,1 δισ. ευρώ. Επιπλέον, μέσα στο πρώτο 15νθήμερο του Απριλίου, θα πρέπει να ανανεωθούν έντοκα γραμμάτια ύψους 2,4 δισ. ευρώ, χωρίς να υπάρχει, πλέον, η δυνατότητα πλήρους απορρόφησης τους από τις ελληνικές τράπεζες, μετά από το εμπάργκο της ΕΚΤ.
Και για να μην υπάρχει καμία αμφιβολία ότι το... χρώμα του χρήματος θα παραμείνει «θολό» ακόμα κι αν η Αθήνα προλάβει να στείλει εγκαίρως την περιβόητη λίστα, δηλαδή ως τη Δευτέρα, Ευρωπαίοι αξιωματούχοι τονίζουν ότι πριν η κυβέρνηση περάσει από το... ταμείο, θα πρέπει να δώσει τα πρώτα δείγματα εφαρμογής αυτών των μεταρρυθμίσεων, δηλαδή είτε να εκδώσει όλες τις αναγκαίες διοικητικές πράξεις είτε να προχωρήσει σε νομοθετικές ρυθμίσεις.
Το... κερασάκι στην τούρτα είναι η εμμονή του Βερολίνου να βλέπει τις μεταρρυθμίσεις μέσα από το πρίσμα του Μνημονίου. Από το γερμανικό υπουργείο Οικονομικών διαμηνύουν ότι σε κάθε περίπτωση, η ευελιξία που έχει δοθεί στην Αθήνα για τη λίστα των μεταρρυθμίσεων, δεν αναιρεί την υποχρέωση επίτευξης συγκεκριμένων δημοσιονομικών στόχων.
Τι σημαίνει πρακτικά αυτό; ότι παραμένουν στο τραπέζι οι εισηγήσεις για ανατροπές στο ΦΠΑ και στο Ασφαλιστικό, ως κατ' εξοχήν μέτρα με άμεσο δημοσιονομικό αποτέλεσμα.