Εχει συνηθίσει να προκαλεί και το έπραξε και φέτος, ανήμερα της 25ης Μαρτίου. Ο συγγραφέας Νίκος Δήμου - που πέρσι τέτοια ημέρα είχε ξεσηκώσει πλήθος αντιδράσεων με ένα άρθρο του με το οποίο μιλούσε ανοικτά για τους μύθους της ελληνικής επανάστασης - επανήλθε.
Με νέο άρθρο του στο protagon.gr ασκεί δριμύτατη κριτική τόσο στην ουσία όσο και στον τρόπο εορτασμού της εθνικής ημέρας.
Ο Νίκος Δήμου την χαρακτηρίζει ως «επίπλαστη επέτειο» κάνοντας λόγο για «μια εθνική πράξη την οποία οικειοποιήθηκε η εκκλησία, όπως, εκ των υστέρων, και την επανάσταση».
«Εξακολουθεί ο εορτασμός να βασίζεται στη φράση με τα περισσότερα ιστορικά ψεύδη στην υφήλιο: «Στις 25 του Μάρτη, γιορτή του Ευαγγελισμού, στην Αγία Λαύρα, ο Παλαιών Πατρών Γερμανός σήκωσε το λάβαρο της Επανάστασης». Ούτε μία λέξη δεν ανταποκρίνεται στην ιστορική αλήθεια» γράφει ο Δήμου.
Με ειρωνικό τρόπο αναφέρεται και στο νέο ύφος των φετινών εκδηλώσεων: «Αφού δεν καταφέραμε τις αγορές να χορέψουν… θα χορέψουμε εμείς» τονίζει.
Ενώ επιτίθεται στη νέα κυβέρνηση: «Κοιτάξτε γύρω σας: Η «πρώτη φορά αριστερά» συμπεριφέρεται παλαιοκομματικά και διαπρέπει μόνον επικοινωνιακά. (Τι απογοήτευση!). Πάλι η χώρα φανατικά διαιρεμένη, πάλι εκτοξεύεται λάσπη προς κάθε κατεύθυνση. Αντί σε μία τόσο κρίσιμη στιγμή να συνεργαστούμε και να προσπαθήσουμε όλοι μαζί για το καλό του τόπου! Τα νταούλια και οι ζουρνάδες μας έλειπαν…».
Ολόκληρο το άρθρο του Νίκου Δήμου
Πριν ένα χρόνο δημοσίευσα σε αυτή τη θέση ένα κείμενο με τίτλο: «Πότε θα διδαχθούν τα παιδιά την αλήθεια για το '21;»
Επί 365 ημέρες παρέμεινε πρώτο στα «Πιο διαβασμένα» του Protagon, και συγκέντρωσε 59.000 share, 24.000 like και 185 σχόλια. Γράφτηκαν παντού πολλά υπέρ και κατά (κυρίως κατά) και σηκώθηκε ντόρος μεγάλος.
«Γκραν σουξέ» που έλεγε κι ο Σαββόπουλος.
Και τι έγινε;
Τίποτα. Στο μέτωπο της ιστορικής αλήθειας δεν προχωρήσαμε ούτε ένα πόντο. Ίσα-ίσα, υπερθεματίζουμε. Φέτος θα γιορτάσουμε με ακόμα μεγαλύτερες παρελάσεις, συμπληρωμένες από χορούς, δημοτικά (κλαρίνα, ζουρνάδες και νταούλια) που θα ανεβάσουν ακόμα πιο ψηλά το εθνικό φρόνημα.
(Αφού δεν καταφέραμε τις αγορές να χορέψουν… θα χορέψουμε εμείς).
Λες και αυτό ήταν το πρόβλημά μας – το ελλείπον εθνικό φρόνημα. (Υπερβάλλον έχουμε – το μόνο πράγμα στο οποίο θα μπορούσαμε να κάνουμε εξαγωγές. Αλλά ποιος αγοράζει;).
Κι όμως είναι μία επίπλαστη επέτειος. Μία εθνική πράξη που την οικειοποιήθηκε η εκκλησία. Όπως, εκ των υστέρων, και την επανάσταση.
Εξακολουθεί ο εορτασμός να βασίζεται στη φράση με τα περισσότερα ιστορικά ψεύδη στην υφήλιο:
«Στις 25 του Μάρτη, γιορτή του Ευαγγελισμού, στην Αγία Λαύρα, ο Παλαιών Πατρών Γερμανός σήκωσε το λάβαρο της Επανάστασης».
Ούτε μία λέξη δεν ανταποκρίνεται στην ιστορική αλήθεια.
Έγραψε ο σοφός George Santayana: «Όσοι δεν θυμούνται (σωστά) το παρελθόν, είναι καταδικασμένοι να το επαναλαμβάνουν».
Κι εμείς, για εκατόν ενενήντα τέσσερα χρόνια, κάνουμε ακριβώς αυτό: Επαναλαμβάνουμε τα ίδια λάθη: μύθους, υπερβολές, έριδες, διχόνοια, υπονόμευση, εμφύλια διαμάχη, διαφθορά, υποκρισία. Τα ίδια που οδήγησαν την Επανάσταση του 21 σε αποτυχία (για να μας σώσουν οι Μεγάλες Δυνάμεις στο Ναβαρίνο).
Κοιτάξτε γύρω σας: Η «πρώτη φορά αριστερά» συμπεριφέρεται παλαιοκομματικά και διαπρέπει μόνον επικοινωνιακά. (Τι απογοήτευση!). Πάλι η χώρα φανατικά διαιρεμένη, πάλι εκτοξεύεται λάσπη προς κάθε κατεύθυνση. Αντί σε μία τόσο κρίσιμη στιγμή να συνεργαστούμε και να προσπαθήσουμε όλοι μαζί για το καλό του τόπου!
Τα νταούλια και οι ζουρνάδες μας έλειπαν…».