Πολιτική δεν είναι μόνο οι συνεδριάσεις του Eurogroup, οι "προστατευμένες" - πολιτισμένες διαδηλώσεις στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες που "καλύπτονται" και μεταδίδονται "ζωντανά" από τα διεθνή ΜΜΕ, δεν είναι καν η παραπολιτική σχολιογραφία του διαδικτύου.
Η πολιτική ανά τον κόσμο παίρνει πλέον τη μορφή του ακτιβισμού - της συμπεριφοράς πολιτών που "ζουμάρουν" στη δράση -αντι-δράση. Μονάδες, άνθρωποι "ξεχασμένοι" σε γωνιές του κόσμου (από τη βορειοδυτική Κίνα, ως τα βουνά της Βουλγαρίας, από τους σιωπηλούς εναπομείναντες της προ 50ετίας γενοκτονίας στην Τζακάρτα της Ινδονησίας ως τον αενάως επιστρέφοντα Βλαδίμηρο Πούτιν, τον ακλόνητο ηγέτη της ξανα-κραταιάς Ρωσίας...). Κι είναι αυτό το "κενό" στην ενημέρωση που καλύπτουν οι ιστορίες ανθρώπων εμφανών και αφανών, θυμάτων και δραστών που βάζουν με τη δράση τους τις δικές τους ψηφίδες στη σύγχρονη ιστορία του πλανήτη, που τεκμηριώνουν με τον φακό τους οι ταινίες ντοκιμαντέρ σαν αυτές που προβάλλονται, από την ερχόμενη Παρασκευή 13 Μαρτίου ως και την επόμενη Κυριακή 22 Μαρτίου, στο πλαίσιο του 17ου Φεστιβάλ ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης.
"Ξεπερνώντας τον φόβο: η ιστορία του Γκάο Ζισένγκ"
Γεννημένος σε μια... σπηλιά στη βορειοδυτική Κίνα, εργαζόμενος από τα 15 του χρόνια ως ανθρακωρύχος, ο Γκάο Zισένγκ - ο επονομαζόμενος και "η συνείδηση της Κίνας" ξεπέρασε απίστευτα εμπόδια για να γίνει ένας από τους κορυφαίους δικηγόρους της αχανούς χώρας του και να υπερασπισθεί τα δικαιώματα όσων... γνώριζε καλά από την παιδική του ζωή.
Στα 2009, το Κομουνιστικό Κόμμα της Κίνας έκρινε πως ο δικηγόρος από την απομακρυσμένη δυτική επαρχία... μάλλον το παρατράβηξε καθώς επέλεξε να μιλήσει για την παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και τεκμηρίωσε τον διωγμό αυτών που ασκούσαν το Φάλουν Γκονγκ (αρχαία άσκηση διαλογισμού, που άρχισε να διώκεται στην Κίνα το 1999).
Ο 50χρονος (σήμερα) Γκάο Ζισέγκ απήχθη από τις μυστικές υπηρεσίες της χώρας του, υπέστη φρικτά βασανιστήρια και... εξαφανίστηκε.
Η σύζυγος του Γκάο, Γκενγκ Χε, και τα παιδιά τους έχουν προσφύγει στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου μέλη του Κογκρέσου έχουν ασχοληθεί ενεργά με την υπόθεσή του.
Η σκηνοθέτις της ταινίας είναι η Ταϊβανέζα Wenjing Ma (Ουεντζίνγκ Μα).
Η ταινία προβάλλεται στην ενότητα του Φεστιβάλ "Πορτρέτα-Ανθρώπινες Διαδρομές", στις 8 μμ της Τρίτης 17 Μαρτίου, στην αίθουσα "Παύλος Ζάννας" και στις 6 μμ, την Τετάρτη 18 Μαρτίου στο "Ολύμπιον".
Το βλέμμα της Σιωπής
Πενήντα ακριβώς χρόνια μετά τη γενοκτονία του 1966 στην Ινδονησία ένας οφθαλμίατρος, ο Adi - ο νεότερος γιος μιας οικογένειας Ινδονήσιων που γεννήθηκε μετά τον εμφύλιο σπαραγμό- επιστρέφει στο χωριό του και επιχειρεί (στο πλαίσιο... οφθαλμολογικών εξετάσεων στους ηλικιωμένους πλέον χωρικούς) να μιλήσει για τις συνθήκες της φρικτής δολοφονίας του αδελφού του Ramli, που δεν γνώρισε...
Ακόμα και οι υπέργηροι πλέον γονείς του (100 και 103 ετών σήμερα) επιλέγουν το "βλέμμα της σιωπής", όπως και οι συγχωριανοί, ορισμένοι από τους οποίους υπήρξαν δράστες της φρικτής δολοφονίας του Ramli. Και ο Adi... καταγράφει με τους οφθαλμολογικούς φακούς του τις συσπάσεις μόνο των ματιών τους "ζωγραφίζοντας" - κινηματογραφικά- το "βλέμμα της σιωπής".
Ένα "ταξίδι στη ζούγκλα της ανθρώπινης ψυχής" χαρακτήρισαν την ταινία οι κριτικοί ανά τον κόσμο, που χάρισαν ήδη στον δημιουργό της, τον Τζόσουα Οπενχάιμερ, σειρά βραβείων.
Η ταινία (διάρκειας 98 λεπτών) προβάλλεται στο πλαίσιο της ενότητας "Η καταγραφή της μνήμης", το ερχόμενο Σάββατο 14/3 στην αίθουσα "Τζων Κασσαβέτης" του Λιμανιού και το επόμενο Σάββατο 21/3 (σε επανάληψη), στις 20.30, στην αίθουσα "Σταύρος Τορνές".
Φλόγα/Flame των Dress Code (δηλαδή Νταν Κόβερτ/Dan Covert & Αντρέ Αντρέεφ/Andre Andreev)
O αρχικός τίτλος της ταινίας του σκηνοθετικού δίδυμου των: Dress Code (δηλαδή Νταν Κόβερτ/Dan Covert & Αντρέ Αντρέεφ/Andre Andreev) είναι: Plamen. Το όνομα και η ιστορία του 37χρονου Βούλγαρου φωτογράφου Πλάμεν Γκοράνοφ (Plamen Goranov), που αυτοπυρπολήθηκε στις 20 Φεβρουαρίου του 2013 έξω απ το δημοτικό μέγαρο της Βάρνας στη Βουλγαρία. Πέθανε λίγες μέρες αργότερα -στις 3 Μαρτίου του 2014- μέρα εθνικής γιορτής και μνήμης για την Απελευθέρωση της χώρας από την οθωμανική κυριαρχία.
Εξοργισμένοι από την υψηλή τιμή του ηλεκτρικού ρεύματος και της θέρμανσης, χιλιάδες Βούλγαροι βγήκαν από τις αρχές του 2013 στους δρόμους, διαμαρτυρόμενοι για τη διαφθορά της πολιτικής ηγεσίας και των τοπικών αρχόντων. Στις διαδηλώσεις, όμως, παρουσιάστηκε ένα ανησυχαστικό φαινόμενο, που ήταν ως τότε άγνωστο στη βουλγαρική ιστορία: τουλάχιστον επτά Βούλγαροι πολίτες αυτοπυρπολήθηκαν. Ένας από αυτούς ήταν ο Πλάμεν Γκοράνοφ, που ζητούσε με άλλους διαδηλωτές στη Βουλγαρία την παραίτηση του δημάρχου της Βάρνας Κίριλ Γιορντάνοφ, ο οποίος φερόταν ότι εξυπηρετούσε συμφέροντα επιχειρηματικού ομίλου σε βάρος του δήμου του. Πολλοί πιστεύουν -ακόμα και σήμερα- πως η απόφασή του Πλάμεν δεν είχε ως κίνητρο την οικονομική δυσχέρεια, αλλά την ηθική του συνείδηση.
Στην 20λεπτης διάρκειας ταινία "μιλούν" φίλοι του, δημοσιογράφοι που κάλυψαν τα γεγονότα κ.ά. επιχειρώντας να διερευνήσουν τη φλεγόμενη συνείδηση του 37χρονου, αιτία της αυτοχειρίας του.
Η "Φλόγα" θα προβάλλεται την επόμενη Παρασκευή 20 Μαρτίου στην αίθουσα "Τζων Κασσαβέτης", στις 22.30, και το Σάββατο 21 Μαρτίου, στις 15.30, στην αίθουσα "Σταύρος Τορνές" του Λιμανιού.
Ο κινηματογραφιστής, μέσα από συνεντεύξεις μεγιστάνων της χώρας, πλάνα αρχείου, καυστικά σχόλια και σαρκασμό, σχολιάζει τη διαφθορά και την ατιμωρησία σε μια χώρα με το χαμηλότερο ΑΕΠ, αλλά με εκατομμυριούχους, που αποτελούν το 32% (!) αυτού του ΑΕΠ.
Μια συναρπαστική ανατομία στα κυκλώματα διαφθοράς της Ρωσίας επιχειρεί ο δημιουργός Αλεξάντερ Γκεντέλεφ. Στην ταινία του "Οι επιδρομείς" αποκαλύπτει τα παράνομα δίκτυα που παραποιούν νόμιμους τίτλους ιδιοκτησίας με υπογραφές δικαστών, για να καρπωθούν ξένες περιουσίες.
"Putin is back" ή Putine pour ...toujours? (όπως σαρκαστικά αναρωτιέται στον πρωτότυπο τίτλο της ταινίας του ο "πρώην" επαναστάτης - φοιτητής ιατρικής, τον Μάη του '68 στο Παρίσι, σκηνοθέτης είκοσι και πλέον ταινιών μέχρι σήμερα Ζαν-Μισέλ Καρέ).
Επτά χρόνια μετά το "Σύστημα Πούτιν" (της προηγούμενης ταινίας του - κατά τη διάρκεια της προβολής της οποίας από το βελγικό κανάλι RTBF, η Ρωσική Πρεσβεία διαμαρτυρήθηκε, χαρακτηρίζοντάς την ταινία "συκοφαντική" και... "προπαγάνδα που αναπαράγει την εποχή του Ψυχρού Πολέμου"), o 67χρονος πλέον Ζαν-Μισέλ Καρέ, που επιμένει πως "Ο κινηματογράφος είναι η πιο κατάλληλη τεχνική για τον πολιτικό ακτιβισμό", επανέρχεται με το "Πούτιν για πάντα", μία από τις πολλές ταινίες για τη σύγχρονη Ρωσία που φιλοξενεί το φετινό Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ.
Η ταινία "Πούτιν για πάντα" αντλεί υλικό από ρεπορτάζ, γνώμες και συνεντεύξεις για να καταλήξει πως ο Πούτιν παραμένει πλέον -περισσότερο από ποτέ- ακλόνητος στον θρόνο του. Το 2008 υποστήριξε τον υποψήφιο Μεντβέντεφ, που τού ήταν απολύτως αφοσιωμένος. Κατά τη διάρκεια της προεδρίας του Μεντβέντεφ, ο Πούτιν σχεδίασε την επιστροφή του ίδιου στην εξουσία, ενισχύοντας τον κρατικό έλεγχο, μετατρέποντας σε μονοπώλια τα αγαθά του πετρελαίου και του αερίου, τονώνοντας τη διαφθορά και φυλακίζοντας αντιφρονούντες δικηγόρους και δημοσιογράφους.
Πολλές διαφορετικές φωνές καταθέτουν τη γνώμη τους στον φακό του Ζαν-Μισέλ Καρέ για την προεδρική διοίκηση που επακολούθησε, όπως πρώην σύμβουλοι του Πούτιν και του Γκορμπατσόφ, το δεξί χέρι του Πούτιν Σεργκέι Μάρκοφ, καθώς και ένα μέλος των Pussy Riot (της ρωσικής φεμινιστικής μπάντας και ακτιβιστικής ομάδας, που θεωρεί τον Πούτιν δικτάτορα).
Η 77 λεπτών ταινία προβάλλεται την ερχόμενη Παρασκευή 13 Μαρτίου, στις 20.30, στην αίθουσα "Σταύρος Τορνές" και το Σάββατο 14 Μαρτίου, στις 18.00, στην αίθουσα "Φρίντα Λιάπα".
Πηγή Αθηναϊκό Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων, πηγή Β.Χ.