Τελικώς, η Μέρκελ και ο Ολάντ βρήκαν τον τρόπο να οδεύσουν μαζί. Τρία χρόνια μετά την άνοδο του Φρανσουά Ολάντ στα Ηλύσια Πεδία, η ρητορική κατά της γερμανικής μονομέρειας στη λιτότητα και στη δημοσιονομική σταθερότητα έναντι κάθε κόστους, έχει δώσει τη θέση της σε μια κοινή γραμμή πλεύσης στα βασικά θέματα που κυριαρχούν στην Ευρώπη.
Το Bloomberg σημειώνει πως η επαναπροσέγγιση ανάμεσα στους δύο ηγέτες συνέβη χάρη στον Βλάντιμίρ Πούτιν και την επεκτατική πολιτική του στην Ουκρανία. Αυτό το ακραίο σενάριο πολέμου ήταν που ένωσε ακόμη περισσότερο το Βερολίνο με το Παρίσι. Εν συνεχεία προέκυψαν και άλλα μείζονα ζητήματα που και σε αυτά ακολούθησαν την ίδια λογική. Η ελληνική κρίση χρέους, αλλά και η τρομοκρατική επίθεση στο Παρίσι διέλυσαν κάθε ψευδαίσθηση πως οι δύο χώρες θα ακολουθούσαν τη δική τους γραμμή.
Για τον Στέφαν Σέιντενροφ, αναπληρωτή διευθυντή του Γαλλο-Γερμανικού Ινστιτούτου στο Λούντβιγκσμπουργκ της Γερμανίας, συμβαίνει το εξής με την Μέρκελ και τον Ολάντ: «Οι πολιτικές τους δεν οδηγούνται από το ένστικτο ή το συναίσθημα, αλλά από την πραγματιστική οπτική γωνία. Εξ ου και η Μέρκελ κατάλαβε πως μπορεί να τα πάει καλύτερα με τον Ολάντ, παρά με τον Σαρκοζί».
Το θέμα της Ελλάδας
Ειδικά στο θέμα της Ελλάδας, το άρθρο σημειώνει πως όταν ο Αλέξης Τσίπρας αναζήτησε έναν πιθανό σύμμαχο στο Παρίσι, έτσι ώστε να έχει ένα επιπλέον διαπραγματευτικό χαρτί με τη Γερμανία στη μάχη για την αποτροπή των πολιτικών λιτότητας, οι Γάλλοι ηγέτες (προεξάρχοντος του Ολάντ) κατέστησαν σαφές στην Αθήνα πως δεν σκοπεύουν να διαρρήξουν τις σχέσεις τους με το Βερολίνο. Αυτό επιβεβαιώνει στο αμερικανικό δίκτυο και ένας κυβερνητικός εκπρόσωπος της Γερμανίας που θέλησε να κρατήσει την ανωνυμία του.
Υπό αυτό το πρίσμα, η Μέρκελ και ο Ολάντ παρουσίασαν δημόσια μια κοινή γραμμή για το θέμα της Ελλάδας, στην κοινή συνέντευξη Τύπου που παραχώρησαν στο Παρίσι, λίγες ώρες πριν οι υπουργοί Οικονομικών συμφωνήσουν την παράταση του προγράμματος με αντάλλαγμα μια λίστα μεταρρυθμίσεων που πρέπει να ακολουθήσει η ελληνική κυβέρνηση.
Για να καταλήξει το άρθρο πως παρά το γεγονός ότι το δίδυμο Μέρκελ-Σαρκοζί ήταν τόσο ταυτόσημο που πλέον έφερε το δηλωτικό όνομα «Merkozy», εντούτοις αυτό της Μέρκελ με τον Ολάντ είναι πολύ πιο συμπαγές και ουσιαστικό και για τα δύο μέρη. Δεν είναι τυχαίο ότι η Γερμανία δεν μπλόκαρε την ανάγκη της Γαλλίας να λάβει διετή παράταση για τα τακτοποιήσει τα οικονομικά της και να μειώσει τα ελλείμματά της.