Ενας χρόνος στην εξουσία, γιορτάζεται; Και τι πρέπει να γιορτάσει κανείς; Την μεγαλύτερη περίοδο ύφεσης, μεταπολεμικά, από την οποία η Ιταλία θα βγει πιθανόν στο πρώτο τρίμηνο του 2015; Την ανεργία που ξεπερνάει το 13%; Το δημόσιο χρέος που μεγαλώνει (πέρασε στα 2.135 δις ευρώ ενώ ήταν στα 2.069 δις ευρώ το 2013);
Ισχνό έργο στην Ιταλία
Δώδεκα μήνες μετά την ανάληψη των καθηκόντων του ο Ματέο Ρέντζι δημιουργεί ακόμη αμφιβολίες και ερωτηματικά και ο απολογισμός είναι αδύναμος. Πολλές μεταρρυθμίσεις (αγορά εργασίας, εκλογικός νόμος, θεσμοί, δικαιοσύνη, διοίκηση) βρίσκονται σε εξέλιξη και κανείς δεν μπορεί σοβαρά να έχει τη μεγάλη εικόνα.
Ωστόσο, σε πολιτικό επίπεδο, τα πράγματα δείχνουν να έχουν ξεκαθαρίσει. Αυτό υποστηρίζει ο καθηγητής Πολιτικών Επιστημών στο Πανεπιστήμιο της Γκρενόμπλ Κριστόφ Μπουγιό, συγγραφέας του βιβλίου «Η ιταλική αριστερά στην εποχή του Ρεντζισμού». Ο συγγραφέας αναλύει τη δημιουργία του Δημοκρατικού Κόμματος (PD) που γεννήθηκε το 2007 από τη συγχώνευση των πρώην κομμουνιστών και των εκπροσώπων της αριστερής πτέρυγας των χριστιανοδημοκρατών.
Αλλαξε περισσότερο την Αριστερά, όχι την Ιταλία
Ο Ματέο Ρέντζι προς το παρόν άλλαξε περισσότερο την αριστερά παρά την Ιταλία. Αλλεργική στην προσωπολατρεία του ηγέτη, με μάχες ενάντια στον φασισμό και στον Σίλβιο Μπερλουσκόνι η Ιταλική Αριστερά εναπόθεσε την τύχη της στα χέρια αυτού του νεαρού πολιτικού. Από την άποψη αυτή η Ιταλική Αριστερά ζει κάτι πρωτόγνωρο: η τύχη της εξαρτάται από την τύχη ενός προσώπου. Στο εξής, το Δημοκρατικό Κόμμα είναι ο Ρέντζι.
Αυτό το γεγονός πιστοποιήθηκε μετά τις ευρωεκλογές του 2014 όταν το PD κέρδισε 40% και έγινε το ισχυρότερο κεντροαριστερό κόμμα στην Ευρώπη. Αυτός ο θρίαμβος οφείλεται αποκλειστικά στην προσωπικότητα και στη μαχητικότητα του Ρέντζι που κατόρθωσε να πλασαριστεί ως εγγυητής των θεσμών και ως ο μοναδικός νόμιμος ηγέτης αποκαλώντας όλους τους άλλους (Δεξιά αντιπολίτευση ή εσωκομματική αντιπολίτευση) «το κόμμα της ακινησίας».
Αυτός ο δυναμισμός του Ρέντζι αποτελείωσε την Αριστερά της Αριστεράς, δηλαδή τους ριζοσπάστες, τους Οικολόγους, τους διανοούμενους για τους οποίους ο Ρέντζι έλεγε ότι «είναι ανίκανοι να παράξουν ένα εναλλακτικό αφήγημα προς τον κόσμο και να εξηγήσουν τα αίτια της ιταλικής κρίσης και τους τρόπους να βγούμε από αυτή».
Ενα ηγεμονικό τοπίο
Κατόρθωσε έτσι να δημιουργήσει ένα ηγεμονικό τοπίο. Την ίδια ώρα η μετα-μπερλουσκονική Δεξιά βρίσκεται υπό κατάρρευση και όλοι διερωτώνται ποιός μπορεί να αμφισβητήσει τον Ματέο Ρέντζι ως ηγέτη τα προσεχή χρόνια.
Σύμφωνα με τον καθηγητή Μπουγιό αυτή η αντιπολίτευση στον Ρέντζι μπορεί να έλθει -παραδόξως- μόνο από το Κίνημα Πέντε Αστέρων. «Αν το Κίνημα του Πέπε Γκρίλο διαλυθεί ή διασπαστεί αυτό θα ήταν ένα κακό νέο για την Ιταλική Αριστερά. Διότι οι πολίτες βρίσκουν εκεί ένα αποκούμπι ριζοσπαστικότητας αλλιώς θα στραφούν προς την Ακρα Δεξιά, όσο βρίσκονται αντιμέτωποι με μια δραματική οικονομική και κοινωνική κατάσταση».
Παραμονεύει η ακροδεξιά
Είναι ενδεικτική σε αυτή την κατεύθυνση η δημοσκόπηση που παρουσίασε προ διημέρου το κανάλι La7 σύμφωνα με την οποία η ακροδεξιά Λίγκα του Βορρά έχει 15% στην πρόθεση ψήφου και βρίσκεται μπροστά από την Forza Italia του Σίβλιο Μπερλουσκόνι.
(Ο Ρέντζι σούπερμαν στο καρναβάλι του Viareggio, την 1η Φεβρουαρίου 2015)