Καταδικασμένο εκ προοιμίου ήταν και το νέο Eurogroup, αφού το σχέδιο του κοινού ανακοινωθέντος ήταν ακριβώς πάνω στις γραμμές του προηγούμενου, που είχε ως αποτέλεσμα το "ναυάγιο". Αυτό που προκαλεί αίσθηση είναι, μάλιστα, ότι δεν υπάρχει ούτε καν η διπλωματική αναφορά σε τροποποίηση του ισχύοντος προγράμματος.
Το προσχέδιο του ανακοινωθέντος ασφαλώς δικαιώνει όσους εκτιμούσαν ότι δεν μπορούσε να υπάρξει συμφωνία, εφόσον δεν υπήρχε αναφορά σε κάποιου είδους "γέφυρα". Τρεις είναι οι βασικές αναφορές που προκάλεσαν την αντίδραση της ελληνικής πλευράς:
"οι ελληνικές Αρχές έδειξαν ότι προτίθενται να ολοκληρώσουν επιτυχώς το πρόγραμμα, λαμβάνοντας υπ' όψιν τα σχέδια της νέας κυβέρνησης"
"προτιθέμεθα (σ.σ. οι Ευρωπαίοι)να κάνουμε την καλύτερη χρήση της υφιστάμενης ευελιξίας στο υφιστάμενο πρόγραμμα"
"οι ελληνικές Αρχές εξέφρασαν την πρόθεση τους να αιτηθούν μια εξάμηνο τεχνική παράταση του υφιστάμενου προγράμματος, ως ένα ενδιάμεσο στάδιο"
Αυτές ήταν οι φράσεις που άναψαν "φωτιές", αλλά δεν είναι οι μόνες, καθώς στο κείμενο υπάρχει σαφής αναφορά στη δέσμευση της Αθήνας να μην προχωρήσει σε μονομερείς ενέργειες ειδικά (άρα όχι μόνο) στο πεδίο της φορολογίας, των αποκρατικοποιήσεων, των μεταρρυθμίσεων στην αγορά εργασίας, του τραπεζικού συστήματος και του συνταξιοδοτικού.