Αν ένας αθλητής του στίβου αποφασίσει να τρέχει ανάποδα, ο προπονητής του τι να θα κάνει; Όσο και να τον αγαπάει, θα αναγκαστεί να τον παρατήσει. Αν στη θέση του αθλητής μπει ο Αλέξης Τσίπρας και το ρόλο του προπονητή λάβει η ΕΕ, τότε αυτομάτως καταλαβαίνουμε τις αναγωγές από τη ακροτελεύτια πρόταση στο άρθρο του Economist για τους συμβιβασμούς που οφείλει να κάνει ο Έλληνας πρωθυπουργός.
Κατά τον αρθρογράφο αν η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ δεν αλλάξει κατεύθυνση, τότε κινδυνεύει με έξοδο από το ευρώ. Σταθερή άποψη του περιοδικού είναι ότι η Ελλάδα οφείλει να ολοκληρώσει το υπάρχον πρόγραμμα, τώρα που έτσι και αλλιώς φτάνει στο τέλος του, και στη συνέχεια να διαπραγματευτεί για το μέλλον.
«Η ελπίδα ήταν ότι ο ριζοσπαστικός ΣΥΡΙΖΑ, όταν θα ανέβαινε στην εξουσία, με μετρίαζε τις απαιτήσεις του και ο Τσίπρας θα ερχόταν σε συμβιβασμό με τους πιστωτές της χώρας. Ειδικά από τη στιγμή που ο ίδιος και η πλειοψηφία του κόσμου θέλει την παραμονή στο ευρώ. Ωστόσο η πρώτη εβδομάδα του ως πρωθυπουργός ήταν γεμάτη από κινήσεις που έδειχναν προς το Grexit.
Έχει επιχειρήματα και ιδέες
Το άρθρο του Economist σημειώνει πως ο Τσίπρας έχει πολύ επιχειρήματα, αλλά και ιδέες γύρω από μια σειρά ζητημάτων όπως είναι η διαφθορά, η φοροδιαφυγή και η επίθεση στις επιχειρηματικές ελίτ της χώρας και ενώ κάποιοι υπουργοί του κάνουν λόγο για διατήρηση του 70% των μεταρρυθμίσεων, οι πρώτες κινήσεις του ήταν προς άλλη κατεύθυνση. Αναφέρει χαρακτηριστικά τη διακήρυξη της κυβέρνησης για αύξηση του κατώτατου μισθού, την άρση των μεταρρυθμίσεων στην αγορά εργασίας, την αποκατάσταση των συντάξεων, την επιστροφή χιλιάδων δημόσιων υπαλλήλων και το μπλοκάρισμα των προγραμμάτων ιδιωτικοποίησης. Όλα αυτά παραβιάζουν τους όρους του πακέτου διάσωσης και οδηγούν τις οικονομικές προοπτικές της Ελλάδας προς την καταστροφή, σημειώνει το άρθρο.
Να ολοκληρώσει το πρόγραμμα
«Η Ελλάδα χρειάζεται περισσότερες και όχι λιγότερες μεταρρυθμίσεις. Μπορεί να έχει ανακτήσει μέρος της χαμένης ανταγωνιστικότητάς της, αλλά οι εξαγωγές της παραμένουν αδύναμες. Το επιχειρηματικό κλίμα υστερεί σε σχέση με γειτονικές χώρες, όπως η Βουλγαρία που είναι η πιο φτωχή χώρα της ΕΕ. Επομένως κρατώντας την Ελλάδα στο ευρώ, σημαίνει ότι ο Τσίπρας θα πρέπει να κάνει συμβιβασμούς».
Και στο σημείο αυτό μπαίνουμε στο προκείμενο που είναι αυτοί ακριβώς οι συμβιβασμοί που το περιοδικό «ζητάει» από τον Έλληνα πρωθυπουργό να κάνει. «Αρνείται ανόητα να παρατείνει το πρόγραμμα διάσωσης της χώρας του, τη στιγμή που λήγει στο τέλος του μήνα. Οι πιστωτές πρέπει να αποφασίσουν τι θα διαπραγματευτούν και πότε. Ο κ. Τσίπρας μιλάει για συμφωνία ''γέφυρα'' που θα του δώσει χρόνο για περαιτέρω διαπραγματεύσεις και δεν θα περιλαμβάνουν τη μισητή Τρόικα. Ωστόσο, δεν μπορεί να περιμένει περισσότερα δάνεια χωρίς όρους. Αντίθετα πρέπει να ολοκληρώσει το πρόγραμμα και στη συνέχεια να συνδιαλλαχτεί».
Εφικτή μια συμφωνία για το χρέος
Κατά τον Economist υπάρχουν περιθώρια για μια συμφωνία. Με το χρέος να έχει φτάσει στο 175% του ΑΕΠ (από 109% που ήταν προ κρίσης), αλλά ο Τσίπρας μετρίασε τις απαιτήσεις του την άμεση διαγραφή του. Τα κράτη στα οποία οφείλεται αυτό το χρέος έχουν γενναιόδωρα και μπορούν να γίνουν ακόμη περισσότερο και είναι αλήθεια πως οι πιστωτές μπορούν να ακολουθήσουν τη γραμμή του ΔΝΤ όταν έχει να κάνει με υπερχρεωμένα κράτη της Αφρικής. Ήτοι: να διαγράψει μέρος του χρέους σε απροσδιόριστο διάστημα στο μέλλον, αλλά με αντάλλαγμα να υπάρξει πρόοδος στις μεταρρυθμίσεις.
«Κάπως έτσι είναι δυνατόν να δοθεί στην Ελλάδα μεγαλύτερη δημοσιονομική αναπνοή. Τη στιγμή που τα πρωτογενή πλεονάσματα πρέπει να φτάσουν στο 3% και στο 4,5% από το 2016, ο Τσίπρας επιθυμεί να το περιορίσει στο 1,5%, ενώ ένας συμβιβασμός κοντά στο 2,5% θα του επιτρέψει να δαπανήσει περισσότερα σε κοινωνικά προγράμματα. Το μήνυμα που στέλνουν οι ξένοι ηγέτες προς τον Τσίπρα είναι σαφές: Θα σε βοηθήσουμε με το χρέος και τον προϋπολογισμό, αρκεί να διατηρήσεις την οικονομία σου ανταγωνιστική και να συνεχίσεις το πρόγραμμα».