Η ΕΠΟ ανακοίνωσε και επίσημα την πρόσληψη του Σέρχιο Μαρκαριάν στην τεχνική ηγεσία της Εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου και το iefimerida ανατρέχει στο παρελθόν για να παρουσιάσει τη ζωή του 71χρονου νέου ομοσπονδιακού τεχνικού.
Με μια απλή ανακοίνωση, η ΕΠΟ γνωστοποίησε την πρόσληψη του Μαρκαριάν με τον Νίκο Κωστένογλου βοηθό του στον πάγκο.
«Σας ενημερώνουμε ότι ο κ. Σέρχιο Μαρκαριάν θα είναι ο νέος προπονητής της Εθνικής Ανδρών, όπως ομόφωνα αποφάσισε το Διοικητικό Συμβούλιο της Ελληνικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας (η συνεδρίαση βρίσκεται σε εξέλιξη). Συνεργάτης του κ. Μαρκαριάν θα είναι ο κ. Νίκος Κωστένογλου».
Αυτός είναι ο Σέρχιο
Ο Σέρχιο Μαρκαριάν βαδίζει στο 71ο έτος της ζωής του. Αρκετά μεγάλος θα σκεφτούν κάποιοι για να αναλάβει την τύχη της Εθνικής ομάδας ομάδας ποδοσφαίρου όμως αρκετά έμπειρος θα απαντήσουν κάποιοι άλλοι. Στο κυριότερο όλων όμως συμφωνούν άπαντες. Γνώστης του ποδοσφαίρου και αγαπητή φιγούρα στα αποδυτήρια.
Αυτό είχε στο μυαλό του ο Γιώργος Καραγκούνης όταν ανέλαβε να βρει τον επόμενο ομοσπονδιακό τεχνικό. Ήθελε έναν γνώστη του ποδοσφαίρου, προσαρμοσμένου στα δεδομένα του Έλληνα παίκτη και ταυτόχρονα έναν άνθρωπο αγαπητό απ΄όλους, που θα καταφέρει να κάνει ξανά οικογένεια την ομάδα. Αυτό δηλαδή που είχε μέχρι το καλοκαίρι του 2014 στη Βραζιλία και που έχασε με τον ερχομό του Κλάουντιο Ρανιέρι.
Ο Σέρχιο Αβραάμ Μαρκαριάν Αμπαχαμιάν γεννήθηκε στην Ουρουγουάη από Αρμένιους γονείς και γαλουχήθηκε προπονητικά στην Παραγουάη αν και έζησε στην Αργεντινή. Όπου γης και πατρίς για τον άνθρωπο που συστήθηκε στο ελληνικό κοινό το 1998 όταν ανέλαβε την τεχνική ηγεσία του Ιωνικού, τον οποίο οδήγησε στα ευρωπαϊκά σαλόνια με αντίπαλο τη Ναντ για το Κύπελλο ΟΥΕΦΑ.
Η ατάκα του μπροστά στην κάμερα «τι μαλάκα είναι» τον έκανε σήμα κατατεθέν της καριέρας του στον Παναθηναϊκό, περισσότερο δε και από την επική πρόκριση που άγγιξε στο Τσάμπιονς Λιγκ εις βάρος της Μπαρτσελόνα τον Απρίλιο του 2003 κι ενώ νωρίτερα είχε οδηγήσει την εθνική ομάδα της Παραγουάης στην τελική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου το 2002.
Οι επιτυχίες στο Κόπα Λιμπερταδόρες αλλά και στα πρωταθλήματα της Παραγουάης και της Χιλής τον έφερε στον πάγκο του Περού, το οποίο οδήγησε στο Κόπα Αμέρικα του 2011 στην 3η θέση. Από το 2013 προτίμησε να μείνει εκτός δράσης αφού απέρριψε την πρόταση της ομοσπονδίας της χώρας για ανανέωση της συνεργασίας τους. Όμως, το κάλεσμα του Γιώργου Καραγκούνη δεν μπορούσε να το αγνοήσει. Το κίνητρο να επαναφέρει μια ομάδα σε πρωταγωνιστικό ρόλο με τη συμμετοχή της σε μια ακόμη τελική φάση μεγάλης διοργάνωσης, κάλυψε τα 71 του χρόνια. Αναζωπύρωσε το ενδιαφέρον του για επιτυχία. Αυτήν που γνώρισε μόνο ως προπονητής αφού ως ποδοσφαιριστής πέρασε και δεν ακούμπησε ως αριστερό μπακ. Ευτυχώς για τον ίδιο το κατάλαβε νωρίς και πέρασε άμεσα στην προπονητική, για την οποία πούλησε ότι είχε και δεν είχε στα νιάτα του προκειμένου να αποκτήσει τα απαραίτητα διπλώματα.