Με αφορμή την άνοδο «του ριζοσπαστικού αριστερού ΣΥΡΙΖΑ» στην εξουσία και το κύμα υπέρ του αδελφού κόμματος Podemos στην Ισπανία, ο Darell Delamaide προχωρά σε μια ενδιαφέρουσα ανάλυση για την πολιτική κατάσταση σε όλη την ευρωπαϊκή ήπειρο.
Ο πολιτικός αναλυτής του Market Watch, της αμερικανικής εφημερίδας Wall Street Journal, ξεκινά το άρθρο του αναφερόμενος στη χθεσινοβραδινή συγκέντρωση στην Αθήνα υπέρ της ελληνικής κυβέρνησης.
«Οι Έλληνες ψηφοφόροι συγκεντρώθηκαν στην πλατεία Συντάγματος για να γιορτάσουν την εκλογική νίκη του αριστερού κόμματος ΣΥΡΙΖΑ τον περασμένο μήνα, όπως ακριβώς είχε γίνει και με τη νίκη του κεντροαριστερού ΠΑΣΟΚ το 1981, οπότε και για πρώτη φορά η Ελλάδα γνώρισε κυβέρνηση προερχόμενη από την Αριστερά μετά το τέλος της στρατιωτικής δικτατορίας το 1974», γράφει ο Αμερικανός αρθρογράφος.
Παράλληλα, αναφέρεται και στη μαζική συγκέντρωση «εκατοντάδων χιλιάδων Ισπανών ψηφοφόρων, που γέμισαν την πλατεία της Μαδρίτης Πουέρτα ντελ Σολ το περασμένο Σάββατο και οι οποίοι επίσης ήθελαν να γιορτάσουν τη νίκη της Αριστεράς στην Ελλάδα και να στηρίξουν ένα παρόμοιο αποτέλεσμα για το νέο κόμμα της Αριστεράς στην Ισπανία, το Podemos, στις βουλευτικές εκλογές στο τέλος του έτους».
Η άνοδος ΣΥΡΙΖΑ και Podemos δεν είναι σημάδι αριστερής στροφής στην Ευρώπη, αλλά απόρριψης των υφιστάμενων πολιτικών
«Ωστόσο», επισημαίνει ο δημοσιογράφος της Wall Street Journal, «η εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ και η άνοδος του Podemos δεν είναι σημάδια μιας αριστερής στροφής στην Ευρώπη». Στη Γαλλία, για παράδειγμα, τα ποσοστά της Μαρίν Λεπέν και του Εθνικού Μετώπου της σημειώνουν τεράστια άνοδο, ενώ αντίστοιχα συνολικά στη Γηραιά Ήπειρο τα σοσιαλιστικά και κεντροαριστερά κόμματα έχουν δει τα ποσοστά τους να πέφτουν, καθώς απέτυχαν να υψώσουν το ανάστημά τους απέναντι στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές λιτότητας που επιβλήθηκαν από τους ηγέτες της Δεξιάς. Χαρακτηριστικό παράδειγμα για τον Delamaide είναι η κατρακύλα του ΠΑΣΟΚ, η πτώση της δημοτικότητας του Ολάντ κατά 20% (ποσοστό πριν από τα τρομοκρατικά χτυπήματα στο Παρίσι) εξ αιτίας των οικονομικών μέτρων της λιτότητας, αλλά και της αποτυχίας των Γερμανών σοσιαλιστών να σταθούν όρθιοι στο σαρωτικό πέρασμα της Άνγκελα Μέρκελ.
Στην πραγματικότητα, λοιπόν, για τον Αμερικανό πολιτικό αναλυτή, «η στήριξη αυτών των “ακραίων” κομμάτων» στα οποία κατατάσσει τον ΣΥΡΙΖΑ, το Ποδέμος και το Εθνικό Μέτωπο, «οφείλεται περισσότερο στην αποτυχία των “mainstream” κομμάτων να ακούσουν προσεκτικά τους ψηφοφόρους τους από ό,τι στη ριζοσπαστικοποίηση αυτών των ψηφοφόρων».
Για πρώτη φορά οι ψηφοφόροι ήταν γενναίοι και "τα έσπασαν" με την καθεστηκυία πολιτική ελίτ
«Αυτό που είναι καινούργιο» για την Ευρώπη -τονίζει ο Delamaide- είναι ότι «επιτέλους οι ψηφοφόροι φάνηκαν αρκετά γενναίοι στο “να τα σπάσουν” από αυτή την αποτυχημένη πολιτική ελίτ και να δώσουν τα ηνία της διακυβέρνησης σε μια γνήσια εναλλακτιή (πρόταση), τον περασμένο μήνα στην Ελλάδα και ίσως αργότερα μέσα στη χρονιά στην Ισπανία».
Η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ αρχή για μια επανάσταση σε όλους τους τομείς στην Ευρώπη
Ο Delamaide επισημαίνει ότι «στην σκληρή τους γραμμή απέναντι στη νεοεκλεγμένη ελληνική κυβέρνηση, οι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι και η Γερμανία δεν έχουν να αντιμετωπίσουν ένα απομονωμένο περιστατικό ενός ακραίου κόμματος, αλλά μια πολιτική στροφή στην ήπειρο που σηματοδοτεί την αρχή μιας επανάστασης σε όλους τους τομείς».
Σε αυτό το σημείο, ο Αμερικανός δημοσιογράφος υπενθυμίζει ότι «η σύγχρονη ευρωπαϊκή ιστορία έχει σηματοδοτηθεί από σειρά βίαιων εξεγέρσεων κατά τη διάρκεια του 19ου, αλλά και του 20ου αιώνα και ότι η ήπειρος έχει σε τακτικά χρονικά διαστήματα συγκλονιστεί από ριζοσπαστικές αλλαγές, όταν οι συνθήκες γίνονται πολύ καταπιεστικές».
Πύρρειος η νίκη Βρυξελλών και Βερολίνου αν υποτάξουν την ελληνική κυβέρνηση
Τέλος, καταλήγει στο συμπέρασμα πως «αυτό που απομένει είναι να περιμένουμε να δούμε αν η ΕΕ θα διατηρήσει τη σκληρή της γραμμή και θα επιτύχει να νικήσει και να υποτάξει τη νέα ελληνική κυβέρνηση. Ωστόσο, ακόμα κι αν Βρυξέλλες και Βερολίνο επικρατήσουν, τότε θα καταλήξουν με μια πύρρειο νίκη, η οποία στην ουσία ανοίγει τον δρόμο για ακόμα μεγαλύτερες διασπάσεις».