Αν ξύσεις ένα έργο τέχνης θα τρέξει αίμα: Στην έκθεση του Δημήτρη Μυταρά [εικόνες]

Δεν είναι πληγές τα έργα του Δημήτρη Μυταρά. Αιμορραγούν γιατί αποτελούν προέκταση, αρτηρίες ζωντανού αίματος της διανόησης, της αγωνιστικότητας, του αντισυμβατικού και επίμονου που χαρακτηρίζει όχι μόνο την τέχνη αλλά πρωτίστως την στάση ζωής που επέλεξε ο σπουδαίος Ελληνας ζωγράφος. Τον τρόπο που πορεύτηκε και πορεύεται.

(Προσωπογραφία Ν.Λ., 1975 Ακρυλικό σε καμβά, 180Χ140 εκ.)

Ο επισκέπτης του Μουσείου Μπενάκη στην Πειραιώς, ακόμη και αν δεν είναι εξοικειωμένος με τον λόγο και τη ζωή του Δημήτρη Μυταρά, είναι αδύνατο να μην εντοπίσει έστω και ενστικτωδώς αυτή τη σύνδεση. Κυρίως επειδή η έκθεση αυτή που εγκαινιάστηκε στις 3 Φεβρουαρίου και θα ολοκληρωθεί στις 8 Μαρτίου με τίτλο «Ο Δημήτρης Μυταράς και οι συνεργάτες του στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών» παρουσιάζει ένα μεγάλο μέρος του σώματος του έργου του.

(Πέτσινα γάντια, 1997 Λάδι σε καμβά, 200Χ134 εκ.)

Εχει εξαιρετικό ενδιαφέρον ότι η έκθεση είναι πρωτοβουλία των συνεργατών του στην ΑΣΚΤ οι οποίοι λένε:«O Δημήτρης Μυταράς, δάσκαλος καινοτόμος, όταν ανέλαβε τη διεύθυνση του προκαταρκτικού εργαστηρίου το 1975, εμπλούτισε το ήδη υπάρχον πρόγραμμα με πολλά νέα στοιχεία, όπως το βασικό σχέδιο, τις ασκήσεις γλυπτικής και χαρακτικής για τους υποψήφιους σπουδαστές των αντίστοιχων τομέων, την έκδοση κειμένων για την τέχνη τις προβολές, τις διαλέξεις και άλλα. Το ίδιο συνεχίστηκε όταν το 1984 ανέλαβε τη διεύθυνση του Α΄ Εργαστηρίου Ζωγραφικής. Εκτός του βασικού σχεδίου, εισήγαγε τις ασκήσεις φωτογραφίας, ανέλαβε ως επιστημονικός υπεύθυνος τα πρώτα ερευνητικά προγράμματα στην Α.Σ.Κ.Τ. με θέμα «βία στα μέσα μαζικής ενημέρωσης» και «οικολογία», τα οποία συνοδεύτηκαν από δύο εξαιρετικές εκδόσεις, ενώ παράλληλα υποστήριξε τους σπουδαστές και τους αποφοίτους του εργαστηρίου του, οργανώνοντας ομαδικές εκθέσεις και φροντίζοντας για την έκδοση αντίστοιχων καταλόγων. Όταν η Σχολή εγκαταστάθηκε στα νέα κτήρια της οδού Πειραιώς 256 οργάνωσε, εντός του Α’ εργαστηρίου Ζωγραφικής, το χώρο για τους Υ/Η, την αίθουσα προβολών, το εργαστήριο φωτογραφίας και ένα χώρο «διαλείμματος» για καφέ και συζήτηση…».

(Πάρις, 1978-80 Ακρυλικό σε καμβά, 220Χ190 εκ.)

Ο Δημήτρης Μυταράς δίδαξε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών ως Καθηγητής από το 1975 έως το 2001, έχοντας την διεύθυνση αρχικά του Προκαταρκτικού Εργαστηρίου και στη συνέχεια του Α’ Εργαστηρίου Ζωγραφικής.Στο πλαίσιο της λειτουργίας του εργαστηρίου ο Δημήτρης Μυταράς συνεργάστηκε με μία ομάδα καλλιτεχνών με συγκεκριμένες αρμοδιότητες για να ανταπεξέλθει στις απαιτήσεις της υλοποίησης του εμπλουτισμένου από τον ίδιο εκπαιδευτικού προγράμματος, αλλά και του μεγάλου αριθμού των σπουδαστών.

(Εργαστήριο, 1993 Λάδι σε καμβά, 200Χ180 εκ.)

Στο Προκαταρκτικό Εργαστήριο συνεργάστηκε με τους: Μαρτίνο Γαβαθά, Λευτέρη Κανακάκη, Χαρίκλεια Μυταρά, Θύμιο Πανουργιά, Ρένα Παπασπύρου και Τριαντάφυλλο Πατρασκίδη, ενώ στο Α’ Εργαστήριο Ζωγραφικής με τους: Άγγελο Αντωνόπουλο, Ζαχαρία Αρβανίτη, Δημήτρη Κούκο, Ρένα Παπασπύρου και Μάγδα Σιάμκουρη. Ο Ζαχαρίας Αρβανίτης, επιμελητής της έκθεσης εξηγεί πως ο Μυταράς «σαν δάσκαλος ήταν και είναι μέσα από το έργο του καινοτόμος, αδογμάτιστος, αληθινός, ανοιχτός, προσηλωμένος στο διδακτικό του έργο και το υπηρετούσε με πάθος και συνέπεια».

(Έκλειψη ηλίου σε ελληνικό τοπίο, 1975, 170Χ150 εκ.)

Η έκθεση αντανακλά όλες τις σημαντικές περιόδους της καλλιτεχνικής του πορείας από τα εφηβικά του χρόνια έως σήμερα, όπως οι «Καθρέφτες 1960-1964, η «Δικτατορία» 1966-1970, τα «Επιτύμβια» 1971-1976, τα «Πορτρέτα» 1977-1987 και οι «Σκηνές θεάτρου» 1988-1991. Τα έργα προέρχονται από την προσωπική συλλογή του Δημήτρη Μυταρά, από τις συλλογές της Εθνικής Πινακοθήκης – Μουσείου Αλεξάνδρου Σούτζου, του Μουσείου Βορρέ, του Μουσείου Φρυσίρα και από ιδιωτικές συλλογές.

(Γυναίκα και σκύλος, 1994 Λάδι σε καμβά, 220Χ190 εκ.)

Επιμέλεια έκθεσης: Ζαχαρίας Αρβανίτης
Συντονισμός έκθεσης: Παύλος Θανόπουλος