Την άποψη ότι είναι αυταπάτη η κατάργηση των φυλακών τύπου Γ' από μία κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ εκφράζει ο Νίκος Μαζιώτης σε νέο του κείμενο, προς κρατούμενους και διωκόμενους.
Στο κείμενό του, το οποίο δημοσιεύθηκε στην ιστοσελίδα athens.indymedia, ο φυλακισμένος τρομοκράτης περιγράφει την κατάσταση στις φυλακές Δομοκού, τις οποίες εγκαινίασε όταν μεταφέρθηκε εκεί πρόσφατα.
Σημειώνοντας ότι δεν υπάρχει διαφορά στις συνθήκες κράτησης, παρά μόνο στην επιμήκυνση του χρόνου παραμονής εκεί των φυλακισμένων στα τύπου Γ' σωφρονιστικά ιδρύματα, ο Μαζιώτης εκτιμά ότι αυτά δεν πρόκειται να καταργηθούν.
«Ως αναρχικός, επιμένω και συνιστώ, να μην υπάρχουν αυταπάτες στο ενδεχόμενο μιας κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, που μπορεί να προκύψει μετά τις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου, σε σχέση με την προεκλογική δέσμευση για κατάργηση των φυλακών τύπου Γ'. Δεν είναι αυτονόητο, ότι μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, θα είναι πιο ευάλωτη στις πιέσεις του αγώνα των κρατουμένων για την κατάργηση των φυλακών τύπου Γ'», γράφει χαρακτηριστικά.
Αναλυτικά το κείμενο του Νίκου Μαζιώτη:
«Όπως γνωρίζετε η λειτουργία των φυλακών τύπου Γ' στο Δομοκό εγκαινιάστηκε στις 30 Δεκεμβρίου 2014, με τη μεταγωγή μου από τις φυλακές Διαβατών και ακολούθησαν και άλλες μεταγωγές τις επόμενες μέρες πολιτικών και κοινωνικών ποινικών κρατουμένων. Τα εγκαίνια των φυλακών τύπου Γ' με πρώτη τη μεταγωγή πολιτικού κρατούμενου σε αυτές, κάτι που είχε προαναγγελθεί μήνες πριν, ήταν ένας ισχυρός συμβολισμός εκ μέρους του κράτους και έδινε ένα ισχυρό πολιτικό μήνυμα, ότι αυτοί, οι οποίοι προορίζονται πρωταρχικά για αυτές τις φυλακές, είναι οι πολιτικοί εχθροί του καθεστώτος.
Θέλω να σας ενημερώσω για την κατάσταση που επικρατεί εδώ. Η κράτηση αυτών που υπάγονται στο καθεστώς των φυλακών τύπου Γ΄ αφορά δύο πτέρυγες των φυλακών Δομοκού, την Ε1 και Ε2. Προς το παρόν δεν ισχύουν ειδικές συνθήκες κράτησης. Ο εσωτερικός κανονισμός που αφορά τις φυλακές τύπου Γ' είναι σχεδόν ίδιος με τον εσωτερικό κανονισμό που αφορά τις φυλακές τύπου Β' και Α', εκτός από τον περιορισμό που ισχύει για τα επισκεπτήρια των κρατούμενων, που ενώ στις φυλακές τύπου Β' και Α', οι κρατούμενοι έχουν το δικαίωμα να δέχονται συγγενείς μέχρι 4ου βαθμού, στις φυλακές τύπου Γ΄ το δικαίωμα αυτό περιορίζεται μέχρι τους συγγενείς 3ου βαθμού.
Κατά τα λοιπά, ο τρόπος λειτουργίας των φυλακών τύπου Γ', το ωράριο λειτουργίας, άνοιγμα και κλείσιμο των κελιών, ο προαυλισμός, τα επιτρεπόμενα και τα απαγορευμένα είδη από το επισκεπτήριο ή το σούπερ μάρκετ και την καντίνα της φυλακής, οι συνθήκες που αφορούν την αλληλογραφία και την τηλεφωνική επικοινωνία των κρατουμένων, δεν διαφέρουν από ότι ισχύει στις φυλακές τύπου Α' και Β'.
Αυτό βέβαια μπορεί να είναι μια προσωρινή συνθήκη και μπορεί να ανατραπεί προς το χειρότερο. Οποιαδήποτε αλλαγή προς το χειρότερο, θα εξαρτιόταν από τους πολιτικούς συσχετισμούς που επικρατούν στο εκάστοτε μπλοκ εξουσίας και από τις κοινωνικοπολιτικές συνθήκες που αφορούν την όξυνση ή τη συνέχιση της πολιτικής της κοινωνικής γενοκτονίας που επέβαλλε η υπερεθνική ελίτ τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα, όπως και οποιαδήποτε αλλαγή προς το καλύτερο θα εξαρτιόταν από την πίεση των ίδιων των κρατουμένων και των αλληλέγγυων και φυσικά από την κοινωνική αποδοχή προς αυτές τις αλλαγές.
Αυτό που ουσιαστικά διαφοροποιεί το καθεστώς κράτησης των εγκλείστων των φυλακών τύπου Γ' από τους υπόλοιπους κρατούμενους, είναι το νομοθετικό πλαίσιο που αφορά τους εγκλείστους των φυλακών τύπου Γ' και αυτό περιλαμβάνει 3 κύριες διατάξεις:
1ο) Την αύξηση των ετών έκτισης της ποινής της ισόβιας κάθειρξης που από 16 έτη από τα οποία
-τα 4 είναι εργασία- που ισχύει για τους ισοβίτες στις φυλακές τύπου Β' και Α', ο χρόνος έκτισης της ποινής αυξάνεται στα 20 έτη τουλάχιστον για τους ισοβίτες που εκτίουν την ποινή τους στις φυλακές τύπου Γ'.
2ο) Τη μη χορήγηση αδειών για τους κρατούμενους που εκτίουν την ποινή τους στις φυλακές τύπου Γ'
3ο) Τη μη χορήγηση εργασίας –μεροκάματων έτσι ώστε να μην υπάρχει ευεργετικός υπολογισμός της ποινής και έτσι να μην υπάρχει η δυνατότητα μείωσης του χρόνου έκτισης της ποινής, όπως ισχύει για τους υπόλοιπους κρατούμενους στις φυλακές Α' και Β'.
Ουσιαστικά το νομοθετικό πλαίσιο των αλλαγών, που αφορούν τους κρατούμενους των φυλακών τύπου Γ' στοχεύουν στην αύξηση του χρόνου έκτισης της ποινής όσων κρατούνται σ’ αυτές τις φυλακές, είτε είναι ισοβίτες, είτε είναι βαρυποινίτες με ποινή άνω των 12 ετών κάθειρξης.
Πιστεύω ότι ακόμα και στην περίπτωση που οι κρατούμενοι των φυλακών τύπου Γ' συμπληρώσουν το όριο έκτισης της ποινής, σύμφωνα με το οποίο, έχουν το δικαίωμα να ζητήσουν αναστολή του υπολοίπου της ποινής τους, όπως είναι το όριο των 20 ετών για τους ισοβίτες ή τα 3/5 των υπολοίπων ποινών κάθειρξης, όπως για παράδειγμα τα 15 έτη για τους καταδίκους των 25 και άνω ετών κάθειρξης, η αναστολή του υπολοίπου της ποινής δεν θα χορηγείται αυτονόητα, όπως πάνω κάτω συνέβαινε μέχρι τώρα, αλλά μετά από παρέλευση και άλλου χρόνου ή χρόνων έκτισης ποινής αφού οι νομοθετικές αλλαγές που αφορούν τους κρατουμένους έγκλειστους στις φυλακές τύπου Γ' και ιδιαίτερα τους πολιτικούς κρατούμενους καταδικασμένους για ένοπλη επαναστατική δράση, επιδιώκουν τη μέγιστη παραμονή τους στις φυλακές.
Και αυτό έχει ήδη συμβεί στην Ευρώπη, που εδώ και δεκαετίες υπάρχουν νομοθετικά πλαίσια παρόμοια με το νόμο Αθανασίου και αφορούν τους κρατούμενους μέλη ενόπλων επαναστατικών οργανώσεων, όπου πολλοί από αυτούς έχουν εκτίσει από 15 έως 30 χρόνια στις φυλακές.
Μερικά παραδείγματα:
Ο Μαουρίτσιο Φεράρι, της πρώτης γενιάς των Ερυθρών Ταξιαρχιών, ο οποίος είχε δεχτεί να είναι πολιτικός μάρτυρας υπεράσπισης στη δίκη του Επαναστατικού Αγώνα, αλλά το 2012 βρισκόταν ξανά στη φυλακή. Εξέτισε 30 ολόκληρα χρόνια, από το 1974 ως το 2004.
Ο Πρόσπερο Γκαλινάρι της ίδιας οργάνωσης, εξέτισε περίπου 18 χρόνια.
Η Ίρμγκαρντ Μέλερ της RAF, η μοναδική επιζήσασα της νύχτας του Σταμχάιμ το 1977, εξέτισε 22 χρόνια, από το 1972 ως το 1994.
Οι Στέφαν Βισνιέφσκι, Μπριγκίτε Μονχάουπτ και Χανς Κρίστιαν Κλαρ της RAF, έχουν εκτίσει άνω των 20 ετών.
Ο Ζαν Μαρκ Ρουιγιάν, της ActionDirecte, έχει εκτίσει 23 περίπου χρόνια, το ίδιο και η Ναταλί Μενινιόν, της ίδιας οργάνωσης, που αποφυλακίστηκε ανάπηρη λόγω εγκεφαλικού. Ενώ ο Ρεζίς Σλέιζερ της ίδιας οργάνωσης, έμεινε 25 χρόνια από το 1984 ως το 2009.
Η Ζοέλ Ομπρόν, επίσης της ActionDirecte, έμεινε 17 χρόνια στη φυλακή, βγήκε με καρκίνο και πέθανε μετά από ένα χρόνο.
Ο Μπερτράντ Σασουά, των Μαχόμενων Κομμουνιστικών Πυρήνων του Βελγίου, εξέτισε 15 χρόνια.
Ήταν ένας από τους πολιτικούς μάρτυρες υπεράσπισης στη δίκη του Επαναστατικού Αγώνα.
Ας μην ξεχνάμε ότι ο γνωστός Ιλιτς Ραμίρες Σάντσες, «το τσακάλι», είναι ήδη κρατούμενος στις γαλλικές φυλακές από το 1994, ενώ ο Ζορζ Ιμπραχίμ Αμπντάλα, μέλος των Λιβανέζικων Ένοπλων Επαναστατικών Φραξιών, διανύει ήδη το 31ο έτος της κράτησης του στις γαλλικές φυλακές, αφού του αρνούνται λόγω πιέσεων των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής , την αναστολή που δικαιούται εδώ και μια δεκαετία.
Για να καταλάβουμε το αδυσώπητο της αντιμετώπισης που είχαν όλοι αυτοί οι επαναστάτες και οι επαναστάτριες και τις εξαιρετικά δυσμενείς συνθήκες κράτησης που είχαν, που σε σύγκριση με αυτές οι ελληνικές φυλακές και οι φυλακές τύπου Γ' του Δομοκού μοιάζουν με παιδική χαρά, οι αγωνιστές αυτοί, μέλη αντάρτικων οργανώσεων στη Δυτική Ευρώπη, εξέτισαν πολύ περισσότερα χρόνια φυλακής σε σύγκριση με τους αντάρτες του ΕΛΑΣ και του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, οι οποίοι πολέμησαν σε ένα συμβατικό πόλεμο και αντάρτικο, και οι οποίοι δεν εξέτισαν παραπάνω από 15 χρόνια στις τότε ελληνικές φυλακές.
Όσον αφορά λοιπόν τη μεγιστοποίηση του χρόνου έκτισης της ποινής για τους πολιτικούς κρατούμενους στις φυλακές τύπου Γ', η πιθανότητα αναστολής του υπόλοιπου της ποινής θα συνδέεται με μια πίεση προς τους πολιτικούς κρατούμενους για μεταμέλεια ή αποκήρυξη του ένοπλου αγώνα για παράδειγμα, για να έχει μεγαλύτερες ελπίδες ώστε να υπάρξει αναστολή όσο γίνεται πιο σύντομα.
Άλλωστε η παραμονή των κρατουμένων στις φυλακές τύπου Γ΄, εξαρτάται από την κρίση του εκάστοτε εισαγγελέα, ο οποίος θα κρίνει με βάση και τις κατηγορίες για τις οποίες καταδικάστηκε κάποιος, αλλά και την προσωπικότητα του, αν είναι δηλαδή επικίνδυνος για τη δημόσια τάξη και ασφάλεια.
Ετσι για τους πολιτικούς κρατούμενους οι οποίοι παραμένουν αμετανόητοι και αμετακίνητοι σε επιλογές αγώνα, όπως παραδείγματος χάρη ο ένοπλος αγώνας, αυτό θα σημαίνει επ' αόριστο κράτηση στις φυλακές τύπου Γ', μέχρι το όριο αναστολής ή και μέχρι το τέλος της ποινής τους.
Να μην έχει λοιπόν κανείς αμφιβολία, συντρόφισσες και σύντροφοι, ότι οι σημερινοί φασίστες, μέλη των ελληνικών κυβερνήσεων, που είναι ανδρείκελα και εντολοδόχοι της υπερεθνικής ελίτ που εφαρμόζουν εδώ και τεσσεράμισι χρόνια στην Ελλάδα μια πολιτική κοινωνικής γενοκτονίας, θα ήθελαν να ευθυγραμμιστεί τελείως και απόλυτα η Ελλάδα στον τρόπο αντιμετώπισης των πολιτικών εχθρών του καθεστώτος, που είναι τα μέλη των ενόπλων επαναστατικών οργανώσεων και όσων έχουν καταδικαστεί για συμμετοχή με τον ίδιο τρόπο που έχει ήδη γίνει στην Ευρώπη, τα τελευταία χρόνια, τις τελευταίες δεκαετίες, με τα παραδείγματα που προανέφερα.
Και το νομοσχέδιο λοιπόν Αθανασίου για τις φυλακές τύπου Γ' που ψηφίστηκε το περασμένο καλοκαίρι, είναι ένα πρώτο βήμα στην κατεύθυνση αυτή.
Είναι λοιπόν, πολύ σημαντικό να υπονομεύσουμε αυτή τους την προσπάθεια, σε αυτό το αρχικό στάδιο. Πιστεύω ότι το πλαίσιο ενός ενδεχόμενου αγώνα των κρατουμένων για τις φυλακές τύπου Γ' και των πολιτικών κρατουμένων και των κοινωνικών κρατουμένων, από τη στιγμή που δεν υπάρχουν προς το παρόν ειδικές συνθήκες κράτησης, θα αφορά την κατάργηση των 3 επιβαρυντικών διατάξεων που προανέφερα. Δηλαδή, την επιμήκυνση του χρόνου έκτισης ισόβιας κάθειρξης, τη μη χορήγηση αδειών και τη μη χορήγηση εργασίας μέσα στη φυλακή, όπως ισχύει και για τους υπόλοιπους κρατούμενους.
Γι’ αυτό είναι αναγκαίο, οι ίδιοι οι πολιτικοί κρατούμενοι, πρωταρχικά να οργανωθούν και να βάλουν το πλαίσιο ενός τέτοιου αγώνα, που να είναι διατεθειμένοι να τον φέρουν εις πέρας, ανεξάρτητα από τη συμφωνία ή τη συνδρομή ή τη συμπόρευση των κοινωνικών ποινικών κρατουμένων.
Επίσης ως αναρχικός, επιμένω και συνιστώ, να μην υπάρχουν αυταπάτες στο ενδεχόμενο μιας κυβέρνησης Σύριζα, που μπορεί να προκύψει μετά τις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου, σε σχέση με την προεκλογική δέσμευση για κατάργηση των φυλακών τύπου Γ'. Δεν είναι αυτονόητο, ότι μια κυβέρνηση Σύριζα, θα είναι πιο ευάλωτη στις πιέσεις του αγώνα των κρατουμένων για την κατάργηση των φυλακών τύπου Γ'.
Τέλος, θεωρώ ότι είναι πάρα πολύ καλή η πρόταση της Συνέλευσης Αλληλεγγύης για τους πολιτικούς κρατούμενους, τους φυλακισμένους και διωκόμενους αγωνιστές, για τη διοργάνωση ενός διήμερου αγώνα που θα αφορά:
Πρώτον, μια εκδήλωση με διεθνές μάλιστα χαρακτήρα, για τις ειδικές συνθήκες κράτησης και φυλακές όπως είναι οι τύπου Γ', με προσκεκλημένους συντρόφους και συντρόφισσες που ήταν μέλη οργανώσεων αντάρτικου στη Δυτική Ευρώπη και στην Τουρκία και που κρατήθηκαν για χρόνια σε συνθήκες απομόνωσης.
Και δεύτερον, μια κεντρική πορεία για τους φυλακισμένους κρατούμενους και διωκόμενους αγωνιστές στην Ελλάδα».