Μία απίστευτη υπόθεση, στην οποία πρωταγωνιστεί το μοναστήρι του Ταξιάρχου Μιχαήλ Πανορμίτη στη Σύμη, έρχεται στο φως της δημοσιότητας. Πρόκειται για την διεκδίκηση μιας σειράς νησίδων με βάση έγγραφα που χρονολογούνται από το 1790.
Συγκεκριμένα, με την υπ΄αριθμ. 301/2011 απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Ρόδου, που εκδόθηκε χθες, απορρίφθηκε η αίτηση χρησικτησίας που άσκησε κατά του Ελληνικού Δημοσίου η Ιερά Μονή Ταξιάρχου Μιχαήλ του Πανορμίτου, διεκδικώντας την κυριότητα των νησίδων «Τεύτλουσα ή Σεσκλί», «Κουλουνδρός - Τρούμπεττο», «Ανώνυμη Νήσος ή Κουτσουμπός» και «Αρτικονήσι».
Στο νότιο άκρο της νήσου Σύμης, σε απόσταση περίπου μισό ναυτικό μίλι, υπάρχει η νησίδα «Τεύτλουσα». Το σημερινό όνομα είναι παραφθορά της αττικής ονομασίας του τεύτλου σε «σεύτλον», το οποίο κατέληξε «σέσκλον - σέσκλα = Σεσκλί - Σεσκλιά», λαμβάνοντας δε υπόψη ότι επειδή είναι η μεγαλύτερη νησίδα παρακειμένων μικρότερων νησίδων, το όλο νησιώτικο σύμπλεγμα προσφωνούμενο με την ονομασία «Σεσκλί» ή Σεσκλιά» ορίζει το όλο ανωτέρω νησιωτικό σύμπλεγμα.
Δηλαδή η προαναφερόμενη μεγαλύτερη νήσος Τεύτλουσα ή Σεσκλί και οι παρακείμενες αυτής μικρότερες νησίδες «Κουλουνδρός», «Τρούμπεττο», «Κουτσουμπός» και «Αρτικονήσι» φέρουν από κοινού την ονομασία «Σεσκλί» ή Σεσκλιά» και αντίστοιχα ως νήσος «Σεσκλί» ή Σεσκλιά» προσδιορίζεται το όλο ανωτέρω σύμπλεγμα.
Όπως ανέφερε στην αίτησή του ο Ιερός Ναός Πανορμίτη, σύμφωνα με αγοραπωλητήριο συμβόλαιο της 8ης Μαρτίου 1791, που θεωρηθέν φέρει την μεγάλη επίσημη σφραγίδα της τότε Κοινότητας Σύμης, καταχωρηθέντος στο κτηματολογικό αρχείο του Ιερού Κώδικα και τα Κατάστιχα της Μονής, η Δημογεροντία Σύμης με επικεφαλής τον τότε Πρωτόγερο Μιχαήλ Μίγκλη, πώλησε, μετεβίβασε και παρέδωσε κατά πλήρη κυριότητα, νομή και κατοχή προς την Ιερά Μονή Ταξιάρχου Μιχαήλ του Πανορμίτου, υπαγόμενη τότε στην Ιερά Μητρόπολη Ρόδου, εκπροσωπουμένου του Μητροπολίτου Ρόδου υπό του Επιτρόπου Παπά Νικήτα Χατζηβασιλείου και Ηγουμενεύοντος Καλλίστου της Ιεράς Μονής, την ως ανωτέρω απαρτιζομένη ως σύμπλεγμα νήσο «Σεσκλί» ή «Σεσκλιά», αντί καταβληθέντος τιμήματος δύο χιλιάδων εξακοσίων 2.600 γροσίων, από τότε δε μέχρι σήμερα η Ιερά Μονή Ταξιάρχη Μιχαήλ του Πανορμίτου έχει στην αδιαφιλονίκητη κυριότητα, νομή και κατοχή το όλον ως ανωτέρω νησιωτικό σύμπλεγμα .
Η ανωτέρω αγοραπωλησία, όπως τονίστηκε, επιβεβαιώθηκε αμέσως μετά δια επισήμου πράξεως του ιδίου του τότε Μητροπολίτου Ρόδου. Συγκεκριμένα ο τότε Μητροπολίτης Ρόδου Καλλίνικος, στο από 2 Απριλίου 1791 «Επιτήμιον του νησίου Σεσκλίου» έγγραφό του, επικυρών την ανωτέρω πώληση και την επ' αυτής ανωτέρω έγγραφο πράξη και περαιτέρω λαμβάνων υπόψη τον περιγραφόμενο στην ανωτέρω πράξη αγοραπωλησίας ιερό οικονομικό σκοπό που εξυπηρετούσε η αγορά ειδικότερα δε την ανάγκη οικονομικής ενισχύσεως της Ιεράς Μονής Ταξιάρχη Μιχαήλ του Πανορμίτου στο υπέρ των αναξιοπαθούντων αγαθοεργό έργο της από την εν γένει καρποφορία της νήσου «Σεσκλί» ή «Σεσκλιά», εξαπολύει αυστηρότατο αφορισμό σ' οποιονδήποτε «οψέποτε ήθελεν αποτολμήσει κακία και δυστροπία κινούμενος να διεγείρει ταραχάς, να ενοχλήσει το μοναστήρι ένεκεν τούτου του νησίου».
Επί πλέον σε μιαν ακόμη πράξη της τότε Κοινότητας της Σύμης της 12ης Ιουλίου του έτους 1842, που θεωρηθείσα φέρει επίσης την μεγάλη επίσημη σφραγίδα της τότε Κοινότητας Σύμης, εκδοθείσα και υπογραφείσα υπό του ιδίου του τότε Δημάρχου Σύμης Πέτρου Τζαταλιού, προσυπογράφοντος ως «νοταρίου» (ήτοι συμβολαιογραφούντος) του Ιερέα Παπά Μιχαήλ Μανουήλ, καταχωρηθείσας στο κτηματολογικό αρχείο του Ιερού Κώδικα και τα Κατάστιχα της Μονής, επιβεβαιούται διαπιστωτικώς η ως από το 1791 γενομένη ως ανωτέρω αγοραπωλησία και η ως ανωτέρω μεταβίβαση της κυριότητας στην Ιερά Μονή.
Επιβεβαιωτική και σε κάθε περίπτωση αναβιούσα την ως ανωτέρω κτήση των ανωτέρω νησίδων υπό της υπαγόμενης τότε στην Ιερά Μητρόπολη Ρόδου Ιεράς Μονής Ταξιάρχου Μιχαήλ του Πανορμίτου, φέρεται να είναι και η από 24 Αυγούστου 1869 Πράξη Δωρεάς εν ζωή του επιφανούς τότε Ηγουμένου της Ιεράς Μονής Νικάνδρου του Φιλαδέλφου, που θεωρηθείσα φέρει την επίσημη σφραγίδα αυτού και υπογράφεται υπό τεσσάρων μαρτύρων, καταχωρηθησομένη ως και επ' αυτής βεβαιούται στον Ιερό Κώδικα της Μονής και στον Ιερό Κώδικα της Μητροπόλεως Ρόδου.
H Ιερά Μονή Ταξιάρχη Μιχαήλ του Πανορμίτου επεσήμανε στην αγωγή της ότι από το έτος κτήσεως των Σεσκλιών (1791), επάνδρωσε το κυρίως νησί κατά βάση, με ικανό αριθμό εργατών της, περίπου σαράντα έως πενήντα, οι οποίοι κατείχαν τόσον την κτηνοτροφία, όσο και την γεωργία. Για την στέγαση αυτών μάλιστα, με δαπάνες της Ιεράς Μονής οικοδομήθηκαν σε περίοπτη θέση στο κέντρο του νησιού κτίσματα και βοηθητικοί χώροι, που συντηρούνται μέχρι σήμερα ανελλιπώς από την Ιερά Μονή και δια τούτο διατηρούνται μέχρι των ημερών μας αλώβητα. Τα ανωτέρω κτίσματα τα οποία ηλεκτροδοτούνται από ετών με σύστημα φωτοβολταϊκών τόξων συγκροτούν εφ΄ όλης της νήσου την έννοια οικισμού και δη προϋφισταμένου του έτους 1923.
Για την εξυπηρέτηση μάλιστα του οικισμού επί της κεντρικής μεγαλύτερης νησίδας κατασκευάσθηκε από την Ιερά Μονή από το έτος κτήσεως λιμενίσκος, από τότε πάντοτε από την Ιερά Μονή συνεχώς αναπτυσσόμενος, συντηρούμενος και ηλεκτροδοτούμενος στον οποίο ελλιμενίζονται συστηματικά τα σκάφη μεταφοράς εργαζομένων, προϊόντων, μηχανημάτων, αιγοπροβάτων, αλλά και αλιευτικά και τουριστικά σκάφη.
Κάθε χρόνο την 29η Ιουνίου, ημέρα της μνήμης του Αποστόλου Παύλου, το νησί επισκέπτεται ο Μητροπολίτης Σύμης, ο οποίος λειτουργεί στο Ναΐσκο του Αποστόλου Παύλου, συμπαραστατούμενος από τον Ηγούμενο και άλλους Κληρικούς, καθώς καί πλήθος προσκυνητών. Εξ αυτού του ιερού γεγονότος τα «Σεσκλιά» έχουν εξέχοντα θρησκευτικό χαρακτήρα αληθώς Ιεράς Νήσου για την Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία και τελούν υπό την υψηλή προστασία και υπό την ιερά καθοδήγηση του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως και της Ιεράς Μητροπόλεως Σύμης.
Κατά της αποφάσεως αναμένεται η άσκηση έφεσης από τον πληρεξούσιο του Ιερού Ναού δικηγόρο κ. Θ. Παπαγεωργίου.
Το Ελληνικό Δημόσιο εκπροσώπησε η δικηγόρος κ. Μ. Ελευθερίου.
ΠΗΓΗ: www.dimokratiki.gr