Οι αεροσυνοδοί βγάζουν τα προς το ζην κάνοντας αυτό που πολλοί άλλοι άνθρωποι ονειρεύονται: Ξυπνούν κάθε πρωί σε μια διαφορετική πόλη του κόσμου.
Αυτό μπορεί να ακούγεται όμορφο, όταν όμως είναι η δουλειά σου, η οποία όχι μόνο γίνεται σε ένα δύσκολο περιβάλλον, αυτό των χιλιάδων ποδιών πάνω από την επιφάνεια της γης, αλλά επιβάλλει και την επαφή με ανθρώπους, πολύ διαφορετικούς μεταξύ τους, μάλλον δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο.
Η Σίδνεϊ Περλ, αεροσυνοδός, στο βιβλίο της «Το ημερολόγιο μιας θυμωμένης αεροσυνοδού» έγραψε τα χειρότερα πράγματα που ζητούν οι επιβάτες σε τακτική βάση.
- «Χαμογέλα»
«Οταν μου το λένε παίρνω βαθιές ανάσες και κρατιέμαι για να μην φωνάξω ''Ποιος νομίζεις ότι είσαι που θεωρείς σωστό να μου πεις να χαμογελάσω;''. Γιατί πολύ απλά το να μην μοιράζω ψεύτικα χαμόγελα δεν σημαίνεί ότι δεν είμαι καλά. Χαίρομαι πάρα πολύ που δεν με γνωρίζετε, και αν μου συμβαίνει κάτι είναι σίγουρο ότι δεν είναι δική σας δουλειά. Να είστε απλά ευχαριστημένοι που δουλεύω και μπορείτε να κάνετε το ταξίδι σας».
- «Φαίνεσαι νυσταγμένη»
- «Οι αεροσυνοδοί είναι γκλάμορους σερβιτόρες»
«Εάν αυτό το λέτε για να δικαιολογήσετε τη δική σας μαύρη ζωή τότε οκ. Δεν ζούμε με τα τιπς που μας δίνετε και η δουλεία η δική σας είναι σίγουρο ότι δεν είναι τόσο γκλάμορους όσο η δική μας».
- «Είναι τα γενέθλιά μου, θέλω ένα δωρεάν ποτό»
«Παλιό ξεπερασμένο τέχνασμα. Επιτρέψτε μου να αποφασίσω αν θα ήθελα να σας δώσω ένα δωρεάν ποτό».
- «Εχω διάρροια»
«Δεν με ενδιαφέρει. Πηγαίνετε στην τουαλέτα και φροντίστε να έχετε μαζί σας και μωρομάντηλα».
- «Μπορείτε να μου αλλάξετε την πάνα μου;»
«Μοιάζω με νοσοκόμα; Αεροσυνοδός είμαι και έχω εκπαιδευτεί μόνο για εκκενώσεις εκτάκτου ανάγκης. Οχι για κενώσεις εντέρου. Και όχι δεν θέλω να πιάσω την ηπατίτιδά σας. Αφήστε που βρωμάει».