Με λάβα, κεραυνούς και σύννεφα τέφρας, το θέαμα ενός ηφαιστείου που εκρήγνυται εμπνέει δέος και θαυμασμό. Φανταστείτε όμως όλη αυτή την διαδικασία να συμβαίνει ταυτόχρονα σε 1.500 σημεία της Γης.
Ουσιαστικά περίπου 1.500 είναι τα ενεργά ηφαίστεια που υπάρχουν στη Γη, καθώς και ένας άγνωστος αριθμός κρυμμένων ηφαιστείων κάτω από τον ωκεανό.
Κάθε μέρα, περίπου 10 και 20 ηφαίστεια εκρήγνυνται κάπου στη Γη, αλλά οι επιστήμονες λένε ότι η περίπτωση όλα τα ηφαίστεια του πλανήτη να εκραγούν ταυτόχρονα είναι σχεδόν απίθανη. Αλλά τι θα γινόταν αν συνέβαινε; Η Γη θα έμενε όπως την ξέρουμε;
Οπως εξηγεί ο Παρβ Σέθι, γεωλόγος στο Πανεπιστήμιο Radford της Βιρτζίνια, οι επιπτώσεις από ένα τέτοιο συγχρονισμό θα ήταν πολύ πιο ισχυρές κι από πυρηνικό χειμώνα. «Τα πράγματα θα γίνονταν τόσο άσχημα, που δε θα μπορούσαμε να επιβιώσουμε στη Γη που θα απέμενε» εξηγεί στο Live Science.
Οι δύο μεγάλοι κίνδυνοι από αυτό το μαζικό φαινόμενο θα είναι ο κατακλυσμός ηφαιστειακής τέφρας και τα ηφαιστειακά αέρια. (Χωρίς να λάβουμε υπόψιν ότι οι εκρήξεις και τα ξεσπάσματα της λάβας θα ήταν θανατηφόρα για τους ανθρώπους που ζουν κοντά, αφού ο αριθμός των θανάτων θα ωχριά μπροστά σε αυτούς που θα προκληθούν από την επακόλουθη αλλαγή του κλίματος).
Ο Σέθι προβλέπει ότι αρχικά ένα παχύ στρώμα στάχτης θα σκεπάσει τη Γη, εμποδίζοντας εντελώς την είσοδο της ηλιακής ακτινοβολίας.
«Ο πλανήτης θα βρισκόταν σε πλήρες σκοτάδι, και αυτό θα απαγόρευε τη φωτοσύνθεση, καταστρέφοντας σοδειές και προκαλώντας κάθετη πτώση της θερμοκρασίας. Μάλιστα η τέφρα αυτή θα παρέμενε στην ατμόσφαιρα για έως και 10 χρόνια» εξηγεί.
Ωστόσο, δεν συνηθίζει κάθε ηφαίστειο στη Γη να εκτοξεύει μεγάλες ποσότητες τέφρας. Μερικά, όπως τα ηφαίστεια της Χαβάης, συνήθως ξεσπάνε με ήπιες ροές λάβας. Αλλά ο κατάλογος των 1.500 εν δυνάμει ενεργών ηφαιστείων της Γης που συντάχθηκε από το Τμήμα Γεωλογικής Επισκόπησης των ΗΠΑ, περιλαμβάνει γεωλογικά «τέρατα» όπως το υπερηφαίστειο Yellowstone, το οποίο θα μπορούσε να καλύψει τις Ηνωμένες Πολιτείες με ένα λεπτό στρώμα στάχτης από άκρη σε άκρη.
Η όξινη βροχή που θα ακολουθούσε θα εξάλειφε οποιαδήποτε καλλιέργεια που επιβίωσε από την τέφρα, ενώ τα ηφαιστειακά αέρια που περιλαμβάνουν επικίνδυνες ουσίες όπως υδροχλωρικό οξύ, υδροφθόριο, υδρόθειο και διοξείδιο του θείου (τα οποία ευθύνονται για την όξινη βροχή) θα συμπυκνωθούν ψηλά στην ατμόσφαιρα. Αυτή η όξινη βροχή θα μολύνει τα υπόγεια ύδατα και την επιφάνεια του ωκεανού. Η οξίνιση των ωκεανών θα σκοτώσει τα κοράλλια και τα θαλάσσια πλάσματα με σκληρά κελύφη. Οι εξαφανίσεις θα καταστρέψουν την τροφική αλυσίδα του ωκεανού, αφανίζοντας τα ψάρια και άλλα θαλάσσια ζώα.
Ωστόσο μετά το παγκόσμιο ψύχος που θα προκληθεί από την παρεμπόδιση της ηλιακής ακτινοβολίας, θα ακολουθήσει απότομη αύξηση της θερμοκρασίας σε επικίνδυνο βαθμό. Οι ηφαιστειακές εκρήξεις απελευθερώνουν διοξείδιο του άνθρακα, αέρια του θερμοκηπίου και εκτός από την άνοδο της θερμοκρασίας, θα ακολουθήσει και δηλητηρίαση της ατμόσφαιρας από το υπερβολικό διοξείδιο του άνθρακα.
Ποιος θα μπορούσε όμως να επιζήσει σε τέτοιες εξωφρενικές συνθήκες ζωής; Θα είναι η ώρα των ακρόφιλβων, εξηγεί ο Σέθι. Αυτοί οι οργανισμοί που ήδη ζουν σε εξαιρετικά όξινα περιβάλλοντα, όπως οι ιαματικές πηγές του Yellowstone, ή υποθαλάσσιες στοές, θα προστατευθούν από την επιφανειακή καταστροφή. «Θα ήταν η απόλυτη ευκαιρία για αυτούς τους οργανισμούς να ξεκινήσουν την εξελικτική τους πορεία.»