«Φωτιά» στο πορτοφόλι της κυβέρνησης που θα σχηματιστεί μετά τις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου βάζει η απόφαση της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας, η οποία έκρινε αντισυνταγματικές τις περικοπές των αποδοχών και των επιδομάτων των καθηγητών Πανεπιστημίων και των μελών ΔΕΠ των ΑΕΙ.
Ωστόσο το ανώτατο δικαστήριο έκρινε ότι η απόφαση δεν θα έχει αναδρομική εφαρμογή σε όλη την πανεπιστημιακή κοινότητα, παρά μόνο για τους τρεις καθηγητές που είχαν προσφύγει στο δικαστήριο, ενώ για τους λοιπούς θα πρέπει να αναπροσαρμόσει τους μισθούς τους στις αποδοχές που είχαν πριν από τον Αύγουστο του 2012 (όταν δηλαδή έγιναν οι τελευταίες περικοπές και μάλιστα αναδρομικά από 1/8/2014).
Οι προσφυγές είχαν γίνει σε βάρος υπουργικής απόφασης κατ'εφαρμογήν του νόμου 4093/12, που επέβαλλαν νέες περικοπές, με τους καθηγητές να υποστηρίζουν ότι μετά τις αλλεπάλληλες μειώσεις, οι μισθοί τους δεν φθάνουν ούτε για την άσκηση των ακαδημαικών τους καθηκόντων ούτε όμως για την κάλυψη των εξόδων διαβίωσής τους.
Ωστόσο, το ΣΤ' Τμήμα του δικαστηρίου τον περασμένο Αύγουστο απέρριψε όλους τους ισχυρισμούς των μελών ΔΕΠ και έκρινε ότι με τις μειώσεις του Ν. 4093/2012 δεν παραβιάζονται οι διατάξεις του Συντάγματος που κατοχυρώνουν την ισότητα, την αναλογικότητα, την αξιοκρατία ,ούτε θίγεται το πρώτο πρόσθετο πρωτόκολλο της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ). Λόγω όμως μείζονος σπουδαιότητος του θέματος το τμήμα παρέπεμψε στην Ολομέλεια, η οποία σήμερα δημοσίευσε την απόφασή της.
Σύμφωνα με αυτήν, «Ο νομοθέτης επιφύλαξε διαχρονικά στα μέλη ΔΕΠ των ΑΕΙ ιδιαίτερη μισθολογική μεταχείριση, με αποδοχές προβλεπόμενες ειδικώς στο νόμο, κατ’ εκτίμηση των ειδικών συνθηκών άσκησης του λειτουργήματός τους, και ύψους αναλόγου προς την σπουδαιότητα του εν λόγω λειτουργήματος. H ευνοϊκή αυτή μεταχείριση δεν ταυτίζεται με εκείνη των αμέσων πολιτειακών οργάνων του κράτους, η οποία θεμελιώνεται στο άρθρο 26 του Συντάγματος και, ειδικότερα, όσον αφορά τους δικαστικούς λειτουργούς, κατοχυρώνεται και ρητώς στο άρθρο 88 παράγραφος 2 αυτού, το οποίο επιτάσσει ευθέως την χορήγηση σ΄ αυτούς, με ειδικό νόμο, αποδοχών αναλόγων προς το λειτούργημά τους”.
Σε άλλο σημείο της απόφασης, οι δικαστές σημειώνουν ότι “δεν είναι επιτρεπτό η επιβάρυνση, από τα μέτρα που λαμβάνονται προς αντιμετώπιση δυσμενούς και παρατεταμένης οικονομικής συγκυρίας, να επιβαρύνει πάντοτε συγκεκριμένες κατηγορίες πολιτών. Και ναι μεν ο νομοθέτης δύναται να λαμβάνει μέτρα περιστολής των δημοσίων δαπανών εις βάρος όσων λαμβάνουν μισθό ή σύνταξη από το δημόσιο ταμείο, λόγω της άμεσης εφαρμογής και αποτελεσματικότητας των επιβαλλομένων μέτρων για τον περιορισμό του δημοσίου ελλείμματος, η εξουσία του όμως αυτή δεν είναι απεριόριστη, αλλά έχει ως όριο τις συνταγματικές αρχές της αναλογικότητας, της ισότητας στην κατανομή των δημοσίων βαρών και του σεβασμού της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, οι οποίες επιτάσσουν το βάρος της δημοσιονομικής προσαρμογής να κατανέμεται μεταξύ όλων των κατηγοριών απασχολουμένων στο δημόσιο, όσο και στον ιδιωτικό τομέα, όπως, επίσης, και των ασκούντων ελευθέριο επάγγελμα, δεδομένου, μάλιστα, ότι η βιωσιμότητα των δημοσίων οικονομικών είναι προς όφελος όλων».