Δεν έχει στεγνώσει το μελάνι από την τελευταία δήλωση του πρώην αρχηγού των Πράσινων, Γιόσκα Φίσερ ότι ο Αλέξης Τσίπρας θα είναι ένας επικίνδυνος πρωθυπουργός και τώρα επανέρχεται με νέα πολεμική κατά του ΣΥΡΙΖΑ.
Με άρθρο του ο Γερμανός πολιτικός σημειώνει πως για να κερδίσει ο ΣΥΡΙΖΑ τις επικείμενες βουλευτικές εκλογές θα πρέπει: «Ή να παραπλανήσει τους ψηφοφόρους του σχετικά με τις επιλογές του κόμματος, ή να συνεχίσει να ισχυρίζεται πως θα επαναδιαπραγματευτεί τους όρους της αποπληρωμής του δανείου, που επιβλήθηκαν από την Τρόικα, επιδιώκοντας παράλληλα, μονομερείς λύσεις, στην περίπτωση που αποτύχουν οι διαπραγματεύσεις».
Σημειώνει, δε, πως η Ελλάδα καίτοι δεν είναι πρόβλημα για την Ευρωζώνη, όπως το 2012, ωστόσο: «ένα τέτοιο αποτέλεσμα, μπορεί να προκαλέσει πανικό στις αγορές, οδηγώντας σε ντόμινο που θα επηρεάσει αρχικά την Ιταλία και ύστερα τη Γαλλία, τις 2 από τις 3 μεγαλύτερες οικονομίες της Ευρώπης. Η ανησυχία του Φίσερ είναι η εξής: «Η κρίση του ευρώ, λέγεται, πως έχει παρέλθει, η ηρεμία έχει επανέλθει στις αγορές, μέσω διαβεβαιώσεων της ΕΕ πως θα διατηρηθεί η χρηματοπιστωτική ενότητα. Όλα τα παραπάνω όμως δεν ισχύουν για τις χώρες του νότου, η οποίες συνεχίζουν την πολιτική καταπίεσης, οδηγώντας ολόκληρη την Ευρώπη σε στατική ανάπτυξη και αποπληθωριστικές πιέσεις, υποφέροντας από αρκετά υψηλή ανεργία, κάτι που οδηγεί σε πολιτική αστάθεια, εξαιτίας την έλλειψης υπομονής για τα μέτρα λιτότητας.
Πάντως, ακόμη και αν η Ελλάδα δεν είναι σε θέση να βάλει σε φάση κινδύνου την Ευρώπη, οι εξελίξεις ενδέχεται να είναι απρόβλεπτες με την άνοδο του εθνικισμού. Γράφει ο Γιόσκα Φίσερ: «Η μάχη γύρω από τη λιτότητα, εξελίσσεται σε διαμάχη μεταξύ Γερμανίας-Ιταλίας, ή ακόμα χειρότερα Γερμανίας-Γαλλίας. Την ίδια ώρα τα εθνικιστικά κόμματα στην Ευρώπη, κερδίζουν έδαφος, μειώνοντας το έδαφος που έχει η Άγκελα Μέρκελ για ελιγμούς. Η μάχη λοιπόν μεταξύ των υποστηρικτών της λιτότητας και των πολέμιών της, κινδυνεύει να διαλύσει ολόκληρη την Ευρώπη.
Η κρίση στην Ευροζώνη, και η άρνηση εύρεσης μέτρων ώστε να αναζωογονηθεί η ανάπτυξη, συνέβαλλαν τα μέγιστα (όχι εξ' ολοκλήρου), στην αναγέννηση του εθνικισμού στη ΕΕ, κάτι που φάνηκε πλήρως στις Ευρωεκλογές του Μαΐου 2014 και δεν έχει αντιμετωπιστεί έκτοτε. Σε ένα βαθμό αυτό φαίνεται παράξενο, καθώς τα προβλήματα των χωρών της Ευρώπης δεν θα λυθούν ευκολότερα, αν αντιμετωπιστούν μεμονωμένα, αλλά μέσα σε ένα διακρατικό πλαίσιο πολιτικής επικοινωνίας».
Για να καταλήξει στο συμπέρασμα πως η επόμενη κρίσης της ΕΕ θα είναι πολιτική και όχι οικονομική: «Δεν αποτελεί υπερβολή, να ισχυριστούμε πως η επόμενη κρίση της ΕΕ, θα είναι πολιτική κρίση, καθώς είναι ορατό ο κίνδυνος των επιπτώσεων του αντιδραστικού εθνικισμού. Συνεπώς, για ποιο λόγο, οι αρχές στο Βερολίνο, στις Βρυξέλλες και στις άλλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, δεν προθυμοποιούνται να αλλάξουν μια πολιτική που αναμφίβολα, έκανε το κακό χειρότερο, όλα αυτά τα χρόνια;
Παρατηρώντας την ΕΕ, σαν τρίτος, είναι σαν να βλέπεις μια σύγκρουση τρένου σε αργή κίνηση, η οποία έχει επίσης ανακοινωθεί στο σταθμό. Και ύστερα υπάρχει και το Ηνωμένο Βασίλειο, που με αργά και σταθερά βήματα βαδίζει ολοένα και πιο κοντά σε μια «Brexit». Αυτός ο κίνδυνος εκτείνεται πέρα από το 2015, όμως αποτελεί σαφή εικόνα της επερχόμενης κρίσης στη ΕΕ. Άσχετα, όμως από το αν θα εγκαταλείψει η Μεγάλη Βρετανία ή όχι, η επόμενη χρονιά, θα αποτελέσει κρίσιμη καμπή, στην πορεία και το μέλλον της Ευρώπης».