Τα Χριστούγεννα για τα δύο τραγικά κορίτσια, οι ιστορίες των οποίων συγκλόνισαν το πανελλήνιο, τη μικρή Μυρτώ που κακοποίησε Πακιστανός στην Πάρο το καλοκαίρι του 2012 και την Ασπασία την οποία πυροβόλησε στο κεφάλι ο ίδιος της ο πατέρας, φθάνουν με ενθαρρυντικά μηνύματα για την κατάσταση της υγείας τους.
Η επιστημονική διευθύντρια του κέντρου αποκατάστασης Αnimus στον Βόλο, όπου νοσηλεύονται τα δύο κορίτσια, Κατερίνα Σαραμούρτση, μιλώντας στην Espresso, ανέφερε ότι «η Μυρτώ αντιλαμβάνεται τα πάντα, ενώ η Ασπασία αναπνέει και καταπίνει πλέον χωρίς μηχανική υποστήριξη».
«Η Μυρτώ και η Ασπασία νοσηλεύονται σε διαφορετικό στάδιο η καθεμία, διότι έχουν άλλου είδους κάκωση, που έγινε και σε διαφορετικό χρόνο. Η Μυρτώ είναι σε ένα στάδιο που αντιλαμβάνεται τα πάντα, αλλά ακόμη δεν έχει λόγο. Δίνουμε πλέον μεγάλη έμφαση στην επίτευξη της λεκτικής επικοινωνίας, δηλαδή όλα αυτά που συνειδητοποιεί να μπορεί και να τα πει», τονίζει η κυρία Σαραμούρτση, προσθέτοντας πως μπορεί η 17χρονη να μην έχει θεαματική εξέλιξη, ωστόσο έχει προοδευτική, αργή πορεία: «Δεν υπάρχει ούτε στιγμή μέσα στην ημέρα που να μην επικοινωνεί. Είναι πολύ σημαντικό, διότι υπήρχαν τέτοια διαστήματα. Είναι ένα κορίτσι που είναι σε εγρήγορση, μένει ξύπνιο, δεν φωνάζει και είναι ήρεμο, κάτι που επίσης δεν συνέβαινε τις πρώτες ημέρες στο κέντρο. Δεν φαίνεται να πονάει και μπορεί να κάνει κίνηση ενεργητική με εντολή στο αριστερό χέρι της». Παράλληλα, όπως εξηγεί η υπεύθυνη του κέντρου αποκατάστασης, η Μυρτώ μπορεί να στέκεται όρθια με τη βοήθεια των γονιών της.
Οσον αφορά την Ασπασία, η κυρία Σαραμούρτση αναφέρει στην Εspresso ότι βρίσκεται σε ένα στάδιο όπου είναι σε εγρήγορση καθ' όλη τη διάρκεια της ημέρας και επικοινωνεί κάνοντας κινήσεις με το κεφάλι. «Δεν μπερδεύεται και έχει μνήμη. Της αφαιρέσαμε το τραχειοστόμιο, εξέλιξη πολύ σημαντική, γιατί πλέον έχει δική της αναπνοή και κατάποση. Τρώει από το στόμα, όχι ακόμη όλο το φαγητό, και θέλουμε να βγάλουμε και τη γαστροστομία, διότι τρέφεται με σωλήνα από την κοιλιά. Προσπαθεί και η Ασπασία να βγάλει φωνούλες, όμως ακόμη δεν έχει καταφέρει να σταθεί όρθια».
Η υπεύθυνη του κέντρου αποκατάστασης τονίζει τώρα ότι αυτό που προσδοκούν για τα δύο κορίτσια είναι να έχουν μια ζωή με καλή επικοινωνία, να μπορούν να χαίρονται και να λυπούνται, να συμμετέχουν στην οικογενειακή ζωή, αλλά πάντοτε με φροντίδα και υποστήριξη από τρίτο πρόσωπο.