Το 2012 η κρίση στην Ελλάδα εκκινούσε από την πολιτική αβεβαιότητα, αλλά ουσιαστικά οι αιτίες ήταν οικονομικές. Το 2014 το σενάριο κρίσης ξεκίνησε από την αβεβαιότητα στις αγορές, αλλά έχει πολιτικά κίνητρα.
Αυτή την αντίστροφη διαδρομή του ελληνικού ζητήματος καταγράφει το Reuters, σημειώνοντας πως αυτή τη φορά η Ευρωζώνη, λόγω της Ελλάδας, κινδυνεύει με αβέβαιη πτώση για πολιτικούς λόγους και όχι οικονομικούς. Πέντε χρόνια μετά την κρίση του δημόσιου χρέους που απείλησε άμεσα την Ελλάδα και πυροδότησε την αστάθεια για την επιβίωση του ευρώ, η χώρα μας ενδέχεται -εκ νέου- να προκαλέσει τριγμούς στο ενιαίο νόμισμα.
Όπως αναφέρεται στο άρθρο: «Μόνο που αυτή τη φορά δεν έχουμε να κάνουμε με την αύξηση στο κόστος δανεισμού, αλλά στην υποστήριξη μαχητικών πολιτικών κομμάτων. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι σχεδόν το 90% του ελληνικού χρέους είναι πλέον στην κατοχή των επίσημων πιστωτών και μετά την αναδιάρθρωση του ιδιωτικού ελληνικού χρέους, το 2012, ουδείς πλέον μιλάει για έναν καινούργιο γύρο που θα περιλαμβάνει τον ιδιωτικό τομέα».
Αξιωματούχος της ΕΕ που εμπλέκεται άμεσα στη χάραξη πολιτικής για την Ελλάδα, και δεν κατονομάζεται, αναφέρει χαρακτηριστικά: «Ούτε ένα λεπτό δεν πίστεψα πως η Ελλάδα μπορεί να προκαλέσει μια ακόμη μεγάλη κρίση. Οτιδήποτε συμβεί θα έχει να κάνει με την Ευρωζώνη και όχι με ιδιώτες επενδυτές». Με τα σημάδια της κρίσης του 2010 να είναι ακόμη νωπά στις σκέψεις των Ευρωπαίων ιθυνόντων, έχουν πλέον ελαχιστοποιηθεί οι κίνδυνοι διάδοσης της κρίσης και σε άλλες χώρες, πέραν της Ελλάδας. Το ισχυρότερο δίχτυ ασφαλείας προσφέρει η ΕΚΤ, σύμφωνα με το άρθρο, και ο Μάριο Ντράγκι.
Λέει χαρακτηριστικά ο οικονομολόγος της ING Κάρστεν Μπζέσκι: «Η ρήση του Ντράγκι ''θα κάνω ό,τι χρειάζεται'' έχει ακόμη δύναμη. Εάν πάει κάτι στραβά με την Ελλάδα, οι αγορές θα την έχουν στο μυαλό τους». Ωστόσο, πρόβλημα υπάρχει και είναι καθαρά πολιτικό. Αν η Ελλάδα οδηγηθεί σε πρόωρες εκλογές, τότε ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πολύ πιθανό να αναλάβει τη διακυβέρνηση και αυτό θα σημαίνει πως θα αντιταχθεί στις ισχύουσες συμφωνίες.
Προγραμματικά ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει λόγο για διαγραφή του χρέους, για «πάγωμα» των ιδιωτικοποιήσεων και των μεταρρυθμίσεων και για αναστροφή της δημοσιονομικής εξυγίανσης. Από όλα αυτά, το πιο «προβληματικό» είναι η διαγραφή του χρέους. Λέει με νόημα ο Ευρωπαίος αξιωματούχος: «Εάν, τελικά, η Ευρωζώνη πει ''ναι'', τότε όντως η Ελλάδα θα έχει κερδίσει κάτι πολύ μεγάλο, αλλά τότε τι θα κάνουμε με τις χώρες που έχουν κι εκείνες υψηλό δημόσιο χρέος; Τι θα πούμε στους λαούς της Ιταλίας και της Πορτογαλίας; Πώς θα περιμένουμε από αυτούς να πληρώσουν το χρέος τους; Και τι θα κάνουμε με τις χώρες του Τρίτου Κόσμου που επίσης έχουν υψηλό δημόσιο χρέος και πρέπει να το αποπληρώσουν;».
Αναλυτές και στελέχη της Ευρωζώνης σημειώνουν πως τα σλόγκαν του ΣΥΡΙΖΑ θα «ωριμάσουν» μόλις αναλάβει την εξουσία, ωστόσο αν αναλάβει τη διακυβέρνηση αυτομάτως αυτό θα δώσει ώθηση και σε άλλα ευρωσκεπτικιστικά κόμματα (δεξιών ή αριστερών αποχρώσεων) σε όλη την Ευρώπη. Ο Μαρκ Γουόλ της Deutsche Bank αναφέρει: «Οι χώρες της περιφέρειας, όπως η Ελλάδα, η Ισπανία και η Ιρλανδία, αναπτύσσονται γοργά, αλλά ταυτόχρονα βιώνουν έντονο πολιτικό ρίσκο. Πρόκειται για μια πτυχή στην οποία οι αγορές θα πρέπει σε κάποιο βαθμό να επικεντρωθούν. Ποια είναι, δηλαδή, η πολιτική δέσμευση σε κάποιες από αυτές τις περιφερειακές χώρες».