Πριν από τέσσερα χρόνια η γερμανική ταμπλόιντ εφημερίδα Bild, με ένα κείμενο που ελάχιστα απείχε από τον υπεροπτικό κυνισμό του εξουσιαστή έναντι του εξουσιαζόμενου είχε αποφανθεί πως οι Έλληνες πρέπει να πουλήσουν την Ακρόπολη και κάποια νησιά, ως αντάλλαγμα για το πακέτο διάσωσης που έλαβαν από τους Ευρωπαίους.
«Μπορεί τότε κάποιοι να γέλασαν, αλλά αυτό πλέον συμβαίνει» σημειώνει ο Ιρλανδός αρθρογράφος Ρίτσαρντ Πάιν, που ζει στην Κέρκυρα. Στο πρόσφατο άρθρο τους Irish Times καταγράφει τις δραματικές αλλαγές που έχουν σημειωθεί στην ελληνική περιουσία, καθώς σημαντικά κομμάτια γης πωλούνται («Η Ελλάδα πωλείται πέτρα-πέτρα», είναι ο τίτλος του άρθρου), έπειτα από απαίτηση των δανειστών σε συνεργασία με το ΤΑΙΠΕΔ.
Όπως γράφει: «Το ΤΑΙΠΕΔ πουλάει από εγκαταλελειμμένα ψυχιατρικά νοσοκομεία, έως πίστες για σκι και από μαρίνες μέχρι περιφερειακά αεροδρόμια σε όλη την Ελλάδα. Σε αυτά προσθέστε το εθνικό σιδηροδρομικό δίκτυο, την επιχείρηση ύδρευσης στη Θεσσαλονίκη και εκατομμύρια στρέμματα ακίνητης περιουσίας, συμπεριλαμβανομένων και των μεταλλείων χρυσού αξίας 10 δισ. ευρώ. Η Deutsche Tekelom απέκτησε πριν από λίγα χρόνια το τηλεφωνικό δίκτυο, ενώ η εθνική εταιρεία φυσικού αερίου πέρασε στα χέρια του Αζερμπαϊτζάν. Το λιμάνι του Πειραιά πήγε σε κινεζική εταιρεία, ενώ είναι σε εξέλιξη η διαπραγμάτευση για το πρώην αεροδρόμιο».
Η πώληση των νησιών
Όσο για τα νησιά; Ο Πάιν σημειώνει πως πέρυσι ο πρώην Εμίρης του Κατάρ αγόρασε ένα νησί εντός της ζώνης της Natura 2000 για να χτίσει ένα παλάτι. Η Ελαφόνησος που κατά τον Guardian διαθέτει μια από τις 10 καλύτερες παραλίες του κόσμου, βγαίνει στο σφυρί. Στη συνέχεια ο Πάιν κάνει ειδική αναφορά στην Κέρκυρα, ένα νησί που το ζει καθημερινά από κοντά. Αναφέρεται στο ακρωτήρι Ερημίτης που βρίσκεται στο μικρό ψαροχώρι του Αγίου Στεφάνου, στην παραλία Αυλάκι. Ένας από τους κορυφαίους βοτανολόγους του κόσμου, ο Ντέβιντ Σίμγουελ, τονίζει πως στον Ερημίτη υπάρχει πολύ σημαντική βλάστηση για τη Μεσόγειο. Κι όμως, το ΤΑΙΠΕΔ απέκτησε 120 στρέμματα της περιοχής από κάτοικο της περιοχής και το πούλησε σε μια μεσιτική εταιρεία στις ΗΠΑ, έναντι 23 εκατομμυρίων ευρώ. Τώρα η εταιρεία λέει πως θέλει να δαπανήσει 75 εκατομμύρια ευρώ για έργα ανάπτυξης.
Η υπόθεση έφτασε μέχρι τα Ανώτατα Δικαστήρια κατόπιν προσπάθειας των περιφερειακών αρχών, κατοίκων, αλλά και βουλευτών της αντιπολίτευσης, αλλά το δικαστήριο έκρινε την υπόθεση υπέρ του ΤΑΙΠΕΔ. Γράφει ο Πάιν: «Είναι φανερό πως η Natura 2000 είναι ανίσχυρη. Καμία περιβαλλοντική μελέτη δεν μπορεί να αποτρέψει τις διαδικασίες πώλησης. Είναι εκπληκτικό πως μια τέτοια ανέγγιχτη περιοχή, θα υποβληθεί σε ανάπτυξη που θα βλάψει το περιβάλλον. Προφανώς η ''βιοποικιλότητα'' είναι απλώς ένα παγκόσμιο τσιτάτο! Με την προτεινόμενη επένδυση που περιλαμβάνει ξενοδοχείο 5000 κλινών, εμπορικό κέντρο και μεγάλη μαρίνα, η προστασία του περιβάλλοντος δεν μπαίνει στην εξίσωση».
Το θλιβερό δίλημμα
Κατά τον Πάιν η Ελλάδα βιώνει ένα θλιβερό δίλημμα: έχει μια απελπισμένη ανάγκη να επωφεληθεί από τα περιουσιακά της στοιχεία διασφαλίζοντας κάποια χρήματα μέσω του τουρισμού και των πωλήσεων, αλλά από την άλλη πρέπει να πληρώσει για την πρόοδο. Έτσι η τουριστική κίνηση δημιουργεί ανάμικτα συναισθήματα. Φέρνει χρήματα σε καιρούς λιτότητας, αλλά προκαλεί και ζημιά. Ο Βρετανός φυσιοδίφης Τζέραλντ Ντάρελ παρατήρησε τις αλλαγές που προσκλήθηκαν στην Κέρκυρα μέσα σε διάστημα 50 ετών. Από ένα νησί οργιώδους ομορφιάς μετατράπηκε σε μια «όμορφη γυναίκα που πάσχει από την ασθένεια της λέπρας, δηλαδή του τουρισμού». Μάλιστα, κατηγόρησε τους ντόπιους για βανδαλισμό».
Για να καταλήξει ο Πάιν: «Μπορεί να πει κάποιος με κυνικό τρόπο ''έχει γίνει ήδη ζημιά στην Κέρκυρα, ποιος νοιάζεται για λίγη περισσότερη;'', κι όμως δεν το νησί, όπως και ο Ερημίτης δεν χρειάζονται μαρίνες, ξενοδοχεία και εμπορικά κέντρα, αλλά την παρθένα, φυσική του ομορφιά και αυτό δεν είναι μόνο τοπικού ενδιαφέροντος θέμα, αλλά είναι διεθνούς σημασίας».