Ενα από τα μεγαλύτερα υπουργεία θα πάρει σε ενδεχόμενη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ο Παναγιώτης Λαφαζάνης. Ας γνωρίσουμε τον άνθρωπο που ξεκίνησε από το ΚΚΕ και σήμερα κρατάει, εν μέρει, τις τύχες της χώρας στα χέρια του.
Σε μια ιστορική φωτογραφία, ο Παναγιώτης Λαφαζάνης (όρθιος) εικονίζεται με τον Αλέκο Αλαβάνο (αριστερά) και τον Μίμη Ανδρουλάκη (δεξιά). Ξεκίνησαν μαζί στην Κομμουνιστική Νεολαία Ελλάδος (ΚΝΕ) και στη συνέχεια ήταν από τα πιο νέα στελέχη του ΚΚΕ που ανέβηκαν στην ιεραρχία του κόμματος.
Εζησαν μαζί όλες τις πολιτικές μάχες και πρωταγωνίστησαν στη διάσπαση του ΚΚΕ του 1991 (μετά το «βρόμικο '89»). Ο Ανδρουλάκης πήγε το 2004 στο ΠΑΣΟΚ. Ο Αλαβάνος έγινε πρόεδρος του Συνασπισμού. Και ο Λαφαζάνης βουλευτής του Συνασπισμού, για πρώτη φορά, το 2000.
Ο Παναγιώτης Λαφαζάνης με τον αείμνηστο ηγέτη του ΚΚΕ Χαρίλαο Φλωράκη:
Ο Παναγιώτης Λαφαζάνης γεννήθηκε στην Ελευσίνα το 1951, είναι τελειόφοιτος του Μαθηματικού Τμήματος του Πανεπιστημίου Αθηνών, είναι έγγαμος και έχει τρεις κόρες.
Σήμερα είναι βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος, επικεφαλής της αριστερής πτέρυγας και μέλλων υπουργός της ενδεχόμενης κυβέρνησης του Αλέξη Τσίπρα.
Μερικές από τις θέσεις του κ. Λαφαζάνη σε τίτλους:
1. Να μην κάνει ανοίγματα ο ΣΥΡΙΖΑ στην Κεντροαριστερά, να μείνει ένα μικρό και «καθαρό» κόμμα.
2. Η Ελλάδα να βγει από την ευρωζώνη.
3. Η δραχμή δεν είναι ταμπού.
4. Μόλις ο ΣΥΡΙΖΑ κερδίσει τις εκλογές να γίνει δημοψήφισμα «ευρώ ή δραχμή» -Ο ίδιος θα ταχθεί υπέρ της δραχμής.
5. Μονομερής έξοδος από το Μνημόνιο, διαγραφή του χρέους.
6. Με ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση η Τρόικα δεν θα ξανάρθει -Τα Μνημόνια θα καταργηθούν.
7. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα βάλει λουκέτο στο ΤΑΙΠΕΔ.
8. Τέλος οι ιδιωτικοποιήσεις.
9. Να κρατικοποιηθούν οι τράπεζες.
10. Οχι σε άνοιγμα σε αγορές, funds, City -Κανένας διάλογος με το κεφάλαιο.
11. Οχι σε συνάντηση Τσίπρα-Σαμαρά, καμία συναίνεση.
12. Οχι σε «φλερτ» με τη ΔΗΜΑΡ
13. Θα αποσυρθεί ο ΕΝΦΙΑ, θα γίνουν αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις, θα καταργηθούν οι απολύσεις.
14. Με ΣΥΡΙΖΑ κυβέρνηση θα γίνει «κούρεμα» καταθέσεων, όπως στην Κύπρο, ώστε το κράτος να έχει δικό του «κουμπαρά» για να αντιμετωπίσει το κλείσιμο των αγορών.