Την καταψήφιση του προϋπολογισμού από τη Δημοκρατική Αριστερά προανήγγειλε ο πρόεδρος του κόμματος κ. Φώτης Κουβέλης από το βήμα της Βουλής, εξηγώντας πως «δεν συναινούμε στη συνέχιση των ίδιων πολιτικών. Ο προϋπολογισμός του 2015 αποτυπώνει τη συνέχιση της ίδιας συντηρητικής πολιτικής της μονόπλευρης λιτότητας».
Προτάσσοντας το τρίπτυχο ελάφρυνση Χρέους- «όχι» στις μονομερείς ενέργειες- «ναι» σε μια προοδευτική πολιτική ο κ. Κουβέλης προέταξε την ανάγκη για αλλαγή πολιτικής χαρακτηρίζοντάς την «αδήριτη ανάγκη». Δεν παρέλειψε ωστόσο να εκτοξεύσει «καρφιά», και… φωτογραφίζοντας τον ΣΥΡΙΖΑ επισήμανε ότι «τα προβλήματα δεν αντιμετωπίζονται απλώς με την κατάργηση πολιτικών λιτότητας», παρά με μία εναλλακτική πρόταση.
«Γι’ αυτό είμαστε κατηγορηματικοί ότι οι υποχρεώσεις προς τους δανειστές δεν διαγράφονται με ένα νόμο, αλλά προϋποθέτουν μια νέα συμφωνία μέσα από μια επίπονη διαπραγμάτευση. Γι’ αυτό υποστηρίζουμε ότι δεν έχει νόημα η επαγγελία μη ρεαλιστικών λύσεων με δεδομένη τη δημοσιονομική στενότητα. Γι’ αυτό δεν μιλάμε μόνο για αναδιανομή πόρων, αλλά και για παραγωγική ανασυγκρότηση», τόνισε. «Εύκολη διαπραγμάτευση με τους δανειστές δεν υπάρχει. Υπάρχει όμως διαφορετική διαπραγμάτευση» είπε ο κ. Κουβέλης.
Από τα «βέλη» του δεν ξέφυγαν ούτε οι κυβερνητικοί χειρισμοί των κκ Σαμαρά και Βενιζέλου. «Η κυβέρνηση αυτοπαγιδεύτηκε η ίδια, παγίδευσε και τη χώρα. Διαφήμισε το «τέλος των μνημονίων» και την έξοδο στις αγορές. Αναγκάστηκε να ανακρούσει πρύμνα», σημείωσε.
Με φόντο τέλος, τις απαιτήσεις των δανειστών για νέα επαχθή μέτρα στο ασφαλιστικό, τα εργασιακά και τη φορολογία ο κ. Κουβέλης δεν παρέλειψε να θυμίσει πως «σ’ αυτή την κατάσταση οδηγηθήκαμε όχι μόνο εξαιτίας των απαιτήσεων των δανειστών, αλλά και εξαιτίας των πολιτικών της κυβέρνησης».
Κατηγόρησε την συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ ότι «εγκατέλειψε το στόχο της επαναδιαπραγμάτευσης και εφάρμοσε τη τακτική <πρώτα υλοποιώ τις δεσμεύσεις και μετά θα διαπραγματευτώ>», είπε, ενώ πρόσθεσε πως «δεν προώθησε μεταρρυθμίσεις που θα οδηγούσαν στο δίκαιο επιμερισμό των βαρών και θα δημιουργούσαν θετικές προϋποθέσεις δημοσιονομικής προσαρμογής. Υποτίμησε το ρόλο της ρύθμισης του δημοσίου χρέους στην έξοδο από την κρίση και, επί της ουσίας, δεν προσπάθησε για τη διευθέτησή του. Επεδίωξε τον τερματισμό του μνημονίου μέσω της εξόδου στις αγορές, χωρίς τη στήριξη των εταίρων».