Μία διαφορετική σχολή -Δεν έχει καθηγητές, βιβλία και δίδακτρα [εικόνες]

Οποιος διαβεί το κατώφλι του École 42, πρέπει να ξεχάσει όσα ήξερε. Εκεί, δεν υπάρχουν καθηγητές. Ούτε βιβλία. Δεν θα αντικρίσει κοιτώνες, γυμναστήρια, ή εργαστήρια για φοιτητές. Και κυρίως, θα μάθει ότι οι τελευταίοι δεν πληρώνουν δίδακτρα. Κι όμως, μόλις έχει μπει σε μία σχολή.

Πρόκειται για ένα από τα πιο φιλόδοξα πειράματα της εκπαίδευσης, το οποίο γίνεται στη Γαλλία. Εμπνευστής και κυρίως χρηματοδότης της προσπάθειας, ο Ξαβιέ Νιέλ. Ο εκατομμυριούχος που οραματίστηκε μία σχολή για την εκπαίδευση εξαιρετικά ικανών προγραμματιστών υπολογιστών, όπου ο κάθε φοιτητές επί 2 ή 3 χρόνια μαθαίνει όσα πρέπει για να διαπρέψει στο συγκεκριμένο χώρο.

Το «Σχολείο 42», στεγάζεται σε ένα παλιό κυβερνητικό κτίριο. Εκεί ο Νιέλ, ένας πάμπλουτος Γάλλος που θεωρείται από τους πιο επιτυχημένους στον τομέα της τεχνολογίας στη χώρα του, αποφάσισε να κάνει το όραμά του πραγματικότητα. Διέθεσε 70 εκατομμύρια ευρώ, χωρίς πρόθεση να βγάλει χρήματα από αυτό το πρόγραμμα, όχι άμεσα, αλλά ποτέ.

«Ξέρω μία δουλειά και αυτή είναι το πώς να κάνω λογισμικά. Εβγαλα πολλά χρήματα και θέλω να το ανταποδώσω στη χώρα μου», έχει εξηγήσει ο ίδιος. Για να μείνει ζωντανή η ιδέα του στο μέλλον, ελπίζει ότι όσοι πέρασαν από εκεί ως φοιτητές θα ακολουθήσουν το παράδειγμά του, δίνοντας πίσω κάτι στη σχολή τους.

Η ιδέα είναι απλή. Οι 800-1.000 φοιτητές κάθε χρονιάς στεγάζονται στο κτίριο, στην καρδιά του Παρισιού, κάθονται μπροστά σε υπολογιστές με τεράστιες οθόνες και αντιμετωπίζουν μεγάλες προκλήσεις με προγράμματα υπολογιστών. Εχουν ελάχιστη καθοδήγηση για το πώς θα λύσουν τα προβλήματα, οπότε πρέπει να συνεργαστούν ο ένας με τον άλλον, ή να αναζητήσουν μία βοήθεια στο διαδίκτυο.

Οι νεαροί ανταποκρίνονται στην πρόκληση. Αρκετοί από αυτούς μέσα σε έξι μήνες- παρότι έως τότε μετά βίας είχαν πάρει μία γεύση από προγραμματισμό- καταφέρνουν να κάνουν δουλειά επαγγελματία. Αξίζει να σημειωθεί ότι το 40% των μαθητών του «École 42» δεν έχουν καταφέρει καν να τελειώσουν το σχολείο. Αλλοι, έχουν ήδη πάρει πτυχίο από το Στάνφορντ ή το ΜΙΤ, ή αντίστοιχα άλλα κορυφαία πανεπιστήμια. Ομως το «Σχολείο 42» δεν ασχολείται με το παρελθόν τους. Το μόνο που έχει σημασία εκεί είναι να ολοκληρώνουν τις εργασίες τους και να προχωρούν.

Ολες οι εργασίες τους είναι εσκεμμένα συλλογικές, οπότε οι μαθητές εργάζονται σε ομάδες από 2 έως 5 ατόμων. Ερχονται και φεύγουν όποτε θέλουν, αφού το κτίριο είναι ανοικτό όλο το 24ωρο. Οσο είναι εκεί, επικοινωνούν μεταξύ τους, προσπαθούν να λύσουν τα πρότζεκτ που έχουν αναλάβει και κάνουν τεστ, μέσω του δικτύου της σχολής. Δεν υπάρχουν βαθμολογίες. Η κάθε ομάδα είτε επιτυγχάνει στην εργασία της, είτε όχι.

Ο μόνος όρος είναι να πρόκειται για άτομα από 18 έως 30 ετών. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι μπορεί ο καθένας να περάσει τις πύλες της συγκεκριμένης σχολής. Πέρυσι, 70.000 άτομα δοκίμασαν να κάνουν το τεστ που γίνεται μέσω υπολογιστή. Οι 20.000 το ολοκλήρωσαν, από τους οποίους οι 4.000 προσκλήθηκαν να περάσουν τέσσερις εβδομάδες στο Παρίσι, κάνοντας εντατικά, κάτι που σήμαινε δουλειά 100 ωρών την εβδομάδα. Στο τέλος, 890 μαθητές επελέγησαν για την πρώτη τάξη του «École 42», που ξεκίνησε το Νοέμβριο του 2013.