Είναι μεταδοτικό. Αν κάποιος ξεκινήσει να γελά σε μία παρέα, οι περισσότεροι θα τον μιμηθούν. Ο καθένας τους όμως, θα το κάνει με διαφορετικό τρόπο.
Ακόμη και τα «διάσημα» γέλια το αποδεικνύουν αυτό. Ο Εντι Μέρφι για παράδειγμα έγινε γνωστός με το «φρεναριστό» γέλιο του στις ταινίες. Η Φραν Ντρέσλερ από την άλλη, που έγινε και στην Ελλάδα γνωστή ως νταντά στη σειρά «Τhe Nanny» γελούσε με την ψυχή της μέσα από τη... μύτη της. Γιατί όμως ο κάθε άνθρωπος γελά διαφορετικά;
Η πρώτη εύλογη απάντηση εντοπίζεται στην ανατομία. Το γέλιο είναι μία «ομαδική» προσπάθεια του λάρυγγα, των πνευμόνων και των αναπνευστικών μυών μεταξύ άλλων. Δεν είναι ο μοναδικός λόγος για τον οποίο άλλοι «κακαρίζουν» και άλλοι «ρουθουνίζουν» γελώντας. Η ψυχολογία και η ανθρώπινη συμπεριφορά το διαμορφώνουν και αυτό.
«Ολοι έχουμε διαφορετικούς τρόπους γέλιου, που τους χρησιμοποιούμε για διαφορετικούς σκοπούς και περιστάσεις», λέει η αναλύτρια της ανθρώπινης συμπεριφοράς και της γλώσσας του σώματος, Τζούντι Τζέιμς, μιλώντας στην ιστοσελίδα Mashable. «Τα περισσότερα από αυτά τα στιλ γέλιου είναι στο φάσμα της ''κοινωνικής συγκάλυψης'', δηλαδή, τα χρησιμοποιούμε για να είμαστε ευγενικοί ή για να δημιουργήσουμε κοινωνικές σχέσεις», εξηγεί.
Για παράδειγμα, όταν κάποιος παρακολουθεί την αγαπημένη του κωμική σειρά, αν είναι μόνος του σπάνια θα γελάσει δυνατά. Αλλά αν είναι μπροστά στην τηλεόραση με φίλους, γελά μαζί τους σαν μία μορφή κοινωνικών δεσμών.
Οσο για το αυθεντικό, πραγματικό γέλιο του καθενός, είναι αυτό που προκύπτει αυθόρμητα. Αυτό συνήθως μας ντροπιάζει, καθώς ακούγεται περίεργο και συχνά περιλαμβάνει ρουθούνισμα και όταν γελάμε έτσι ανοίγουμε υπερβολικά το στόμα μας, σύμφωνα με την Τζέιμς.
Ετσι, για να το καταπιέσουμε, γελάμε συνήθως με έναν τρόπο που έχουμε «εφεύρει» μόνοι μας, είτε συνειδητά, είτε υποσυνείδητα. Για παράδειγμα, κάποιος που δεν του αρέσουν τα δόντια του ή γενικά είναι ντροπαλός, γελά συνήθως καλύπτοντας το πρόσωπό του, πιο συγκρατημένα και «επαγγελματικά».
Σύμφωνα με την ειδικό, παρατηρώντας κανείς τη γλώσσα του σώματος κάποιου την ώρα που γελά, μπορεί να αντιληφθεί πολλά για την προσωπικότητά του, όπως το αν καταπιέζεται ή αν είναι επιθετικός. Για παράδειγμα, ένα γέλιο που μοιάζει με συριγμό, μπορεί να δείχνει μεγάλο αυτοέλεγχο, ενώ το «κακάρισμα» μπορεί να δείχνει νευρικότητα και ντροπή.
Οπως θα περίμενε κανείς, τα παιδιά είναι εκείνα που έχουν το πιο «αυθεντικό» γέλιο. Σύμφωνα με την Τζέιμς, αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι δεν έχουν αναστολές, οι οποίες εμφανίζονται όσο μεγαλώνουν. Για αυτό οι μεγαλύτεροι συχνά καλύπτουν το στόμα τους, ή σκύβουν για να κρύψουν το πρόσωπό τους.