Τους κινδύνους που ελλοχεύουν από την πολιτική αστάθεια στην Ελλάδα περιγράφουν οι New York Times επισημαίνοντας ότι η χώρα οδηγείται σε κρίση λόγω αδυναμίας εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας και σε πρόωρες εκλογές αλλά και σε μαζική απόσυρση καταθέσεων σε περίπτωση που κερδίσει ο ΣΥΡΙΖΑ.
«Με την προοπτική επικράτησης του ΣΥΡΙΖΑ στις επόμενες εκλογές, οι οικονομικοί αναλυτές θεωρούν ότι αναμένεται απόσυρση καταθέσεων τρεις με τέσσερις φορές μεγαλύτερη από εκείνη του 2012. Μολονότι τα 23 δις καλύφθηκαν τότε από την ΕΚΤ, σήμερα η πολύ πιο αδύναμη Ευρωζώνη δύσκολα θα μπορούσε να μεταφέρει πάνω από 100 δις εάν συνέβαινε μια μαζική απόσυρση καταθέσεων» υποστηρίζει ο αρθρογράφος Νίκολας Κέιτζ, σε ρεπορτάζ υπό τον τίτλο «A Sea Change in Greece?».
Επισημαίνει δε ότι σε αυτή την περίπτωση «η έλλειψη χρήματος θα οδηγούσε την Ελλάδα σε τεχνική χρεοκοπία», ότι «τα κέρδη των δύο περασμένων ετών που επιτεύχθηκαν με θυσίες θα εξανεμίζονταν, η πρόσβαση στον δανεισμό θα διακόπτονταν, η οικονομία θα οδηγούνταν σε στασιμότητα».
Σύμφωνα με τον αρθρογράφο, τότε, «η μόνη προφανής επιλογή θα ήταν η επιστροφή της Ελλάδας στη δραχμή, μια καταστροφική επιλογή για μια χώρα που εισάγει την πλειοψηφία των αγαθών που καταναλώνει».
Υποστηρίζει ότι τα δύο τελευταία χρόνια «επιτεύχθηκαν βαθιές μεταρρυθμίσεις» καθώς «η κυβέρνηση συνεργασίας του Αντώνη Σαμαρά, πέρασε ορισμένα από τα πιο σκληρά μέτρα λιτότητας στην μεταπολεμική ιστορία της χώρα, μειώνοντας τις δημόσιες δαπάνες, τους μισθούς και τις συντάξεις, κατά το ήμισυ σχεδόν, ενώ επέβαλε υψηλούς φόρους, που μείωσαν την αγοραστική δύναμη των Ελλήνων κατά 30% περίπου».
Οπως παρατηρεί ο Κέιτζ, «παραδόξως όλες αυτές οι βίαιες μεταβολές έγιναν δεκτές από τους πολίτες με στωικότητα. Υπήρξαν βεβαίως γενικές απεργίες, όπως η χθεσινή, αλλά ήταν περιορισμένες και συγκυριακές».
Αιτιολογεί την στάση αυτή μιλώντας για τον φόβο των πολιτών, καθώς αν η κυβέρνηση δεν δεχθεί τους όρους που επιβάλλει η Τρόικα τότε δεν θα υπάρξει η χρηματοδότηση ώστε να πληρωθούν μισθοί και συντάξεις. «Ο δεύτερος και ίσως σημαντικότερος είναι ότι οι σκληρές οικονομικές πολιτικές της κυβέρνησης άρχισαν να αποφέρουν καρπούς και ότι έρχονται καλύτερες μέρες» υποστηρίζει.
Στο άρθρο του στους NYT ο Κέιτζ τονίζει ότι «οι κίνδυνοι δεν έχουν παρέλθει καθώς η χώρα βαδίζει ολοταχώς προς μια νέα κρίση τον προσεχή Φεβρουάριο, όταν θα χρειαστεί το 60% του Κοινοβουλίου για την υπερψήφιση του νέου Προέδρου της Δημοκρατίας». Περιγράφει πως η κυβερνητική συμμαχία συντηρητικών-σοσιαλιστών διαθέτει 155 ψήφους και χρειάζεται άλλες 25 από τα μικρότερα κόμματα ή τους ανεξάρτητους βουλευτές, καθώς στην αντίθετη περίπτωση θα προκηρυχτούν πρόωρες εκλογές.
Και εδώ δημιουργείται το ζήτημα, σύμφωνα με τον αρθρογράφο, καθώς οι πρόσφατες δημοσκοπήσεις δείχνουν προβάδισμα του ΣΥΡΙΖΑ κατά 3,6 μονάδες έναντι της Νέας Δημοκρατίας, αντανακλώντας την αγανάκτηση του κόσμου για τα μέτρα λιτότητας.
«Ο Αντώνης Σαμαράς παραμένει ωστόσο πιο δημοφιλής για Πρωθυπουργός από τον ηγέτη του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξη Τσίπρα, πολιτικό μηχανικό και θαυμαστή του Τσε, του Μάο και του Ούγκο Τσάβες. Αυτό σημαίνει ότι κανένα κόμμα δεν θα μπορέσει να σχηματίσει νέα κυβέρνηση και ότι θα υπάρξει μια παρατεταμένη περίοδος αστάθειας για τον σχηματισμό συμμαχικής κυβέρνησης. Την τελευταία φορά που συνέβη αυτό ήταν το 2012 προκαλώντας απόσυρση καταθέσεων ύψους 23 δις ευρώ. Οι ελληνικές τράπεζες δεν μπόρεσαν να αντιμετωπίσουν την άρση των καταθέσεων, ενώ για να αποφευχθεί η κατάρρευσή τους αεροπλάνα μετέφεραν χρήματα από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα» σημειώνει ο Κέιτζ.