Τον Απρίλιο η Ελλάδα βρήκε το κουράγιο να βγει στις αγορές και να ζητήσει δάνειο, τη στιγμή που η οικονομία της, κατά το τρίτο τρίμηνο, παρουσίασε ρυθμούς ανάπτυξης μεγαλύτερους από οποιοδήποτε άλλο μέλος της Ευρωζώνης. Ακόμα και η ανεργία έπεσε, έστω λίγο, μέσα στο 2014. Μήπως το προβληματικό παιδί της Ευρώπης είναι στον δρόμο της ανάκαμψης;
Πολύ γρήγορα αποδεικνύεται πως το ερώτημα που θέτει το άρθρο της Deutsche Welle έχει αυταπόδεικτη απάντηση: ο όρος ανάκαμψη είναι παραπλανητικός, συμπληρώνει ο αρθρογράφος και συνεχίζει: «Όταν ο πρωθυπουργός, περί τα τέλη Οκτωβρίου, διεμήνυσε προς όλους ότι η Ελλάδα θα βγει νωρίτερα από το Μνημόνιο, τα ελληνικό ομόλογα σκαρφάλωσαν σε απίστευτα ύψη. Μια μικρή ανάκαμψη της οικονομίας είναι μια μικρή παρηγοριά, αν αναλογιστεί κανείς ότι τα τελευταία πέντε χρόνια, λόγω ύφεσης, η ελληνική οικονομία έχει χάσει το 1/5 του εθνικού προϊόντος και η ανεργία αγγίζει το 28%».
Ο ασθενής μπορεί να μη βρίσκεται πλέον σε άμεσο κίνδυνο, αλλά η κατάστασή του παραμένει κρίσιμη
Όπως σημειώνει το άρθρο, όλα αυτά δεν θα πρέπει, φυσικά, να ευτελίζουν τα αποτελέσματα των ελληνικών προσπαθειών, αλλά αυτά δεν μπορούν να αντιπροσωπεύουν μια σταθερή βάση για το μέλλον. «Μπορεί ο ασθενής να μη βρίσκεται πλέον άμεσο κίνδυνο, αλλά η κατάστασή του παραμένει κρίσιμη. Οι επικείμενες διαπραγματεύσεις για τους 180 βουλευτές που χρειάζονται για την προεδρική εκλογή αναδεικνύουν το θέμα των πρόωρων εκλογών και την πιθανή έλευση του Αλέξη Τσίπρα στην εξουσία», συμπληρώνει το άρθρο.
Αυτό που χρειάζεται η συντηρητική κυβέρνηση, υποσημειώνει το άρθρο, είναι απεγνωσμένα μια επιτυχία για να σταθεροποιήσει τον πυρήνα των ψηφοφόρων της. Ωστόσο η «πραγματική ζωή δεν βοηθάει. Η ανάπτυξη στην Ελλάδα είναι επισφαλής, η αναδιάρθρωση των κρατικών μηχανισμών προχωράει με αργούς ρυθμούς, ενώ τα μέτρα λιτότητας οδηγούν ολοένα και μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας στην απελπισία –ειδικά τις νέες γενιές, που βλέπουν τις ευκαιρίες τους να... πεθαίνουν. Ήδη οι διεθνείς οργανισμοί κάνουν λόγο για κοινωνική κρίση που μπορεί να κρατήσει πολλά χρόνια στην Ελλάδα».
Ούτε καν συνεννόηση στα βασικά!
Το άλλο θέμα που αναδεικνύει το άρθρο είναι η απουσία μια πολιτικής κουλτούρας συνεργασιών. Στοιχείο που, όπως επισημαίνεται, λείπει από την ελληνική πολιτική κουλτούρα. «Κάτω από τις ασυνήθιστες στιγμές που ζει η Ελλάδα, λόγω του προγράμματος της Τρόικα, τα πολιτικά κόμματα δεν μπορούν να επιτύχουν ούτε καν μια συνεννόηση στα βασικά. Ακόμα και τώρα προετοιμάζονται για νέες εκλογές, αντί να προσπαθούν να σταθεροποιήσουν την κατάσταση στην πολιτική και την κοινωνία. Ο ΣΥΡΙΖΑ ανασύρει ακόμη και το θέμα του κατοχικού δανείου για να καλυφθούν οι τρύπες του Προϋπολογισμού».
Για να καταλήξει το άρθρο: «Μπορεί όλο αυτό να ακούγεται σαν φάρσα, αλλά δείχνει την κουλτούρα των πολιτικών κομμάτων στην Ελλάδα. Για να μπορέσει κάποιος να βοηθήσει την Ελλάδα, θα πρέπει πρώτα να θέσει υπό έλεγχο τους πολιτικούς και τις κυβερνήσεις τους».