Οι ταινίες της Εβδομάδας: Ενας άλλος αγώνας για την επιστροφή των Μαρμάρων του Παρθενώνα [κριτική & τρέιλερ]

Το να διαλέξεις ταινία είναι ένα θέμα κι αυτή την εβδομάδα. Τα γραφεία εισαγωγής συνεχίζουν να φέρνουν τις πιο αξιόλογες ταινίες νέας εσοδείας που κυκλοφορούν σε αρκετές περιπτώσεις σε παράλληλη πρεμιέρα με το εξωτερικό. Εκτός απ το θρίλερ τρόμου Ouija, αυτή την εβδομάδα θα ξεχωρίσουμε την ελληνική « Έκρηξη» του Σύλλα Τζουμέρκα. Όμως υπάρχει και το Grand Prix των φετινών Καννών με τον τίτλο «Θαύματα» που αξίζει την προσοχή σας. Τέλος για πολύ γέλιο οι αγαπημένοι «Πικουϊνοι της Μαδαγασκάρης» και το εξωφρενικό «Αφεντικά για Σκότωμα 2». Διαλέγετε...

ΤΑ ΘΑΥΜΑΤΑ - Ιταλία / Δραματική (2014)

• Le Meraviglie
• Σκηνοθεσία: Αλίς Ρόρβαχερ
• Παίζουν: Aλμπα Ρόρβαχερ, Μόνικα Μπελούτσι, Μαρία Αλεξάντρα Λουνγκου, Σαμ Λούγουικ.

Το Grand Prix του Φεστιβάλ των Καννών 2014!

Ταινία βασισμένη στη προσωπική ματιά και σε εμπειρίες της Αλις Ρόρβάχερ που σκηνοθετεί.

Η μικρή Τζελσομίνα ζει με μια πολυπολιτισμική αγροτική οικογένεια της Κεντρικής Ιταλίας με τη Γαλλίδα μητέρα της τα άλλα τρία αδέλφια της και μια Γερμανίδα φίλη. Είναι η εποχή που θα ξεφύγει σιγά σιγά απ την εφηβεία. Ο πατέρας της, ένας νέος Ιταλός αγρότης προσπαθεί να κρατήσει την οικογένεια, ακολουθώντας με προσήλωση τις αγροτικές παραδόσεις του τόπου του. Ασχολείται με τη μελισσοκομία. Έτσι απλά χωρίς να έχει κανένα όνειρο να γίνει ένας πλούσιος αγρότης κατά ελληνικά ειωθότα...

Όλοι μαζί προσπαθούν να κρατήσουν το αγρόκτημα χωρίς να νοιάζονται για τον έξω κόσμο. Η Τηλεόραση απαγορεύεται! Για πόσο όμως μπορεί να κρατήσει κανείς μακριά του τον αδηφάγο έξω κόσμο όσο κι αν απομονωθεί σε ένα μεγάλο κτήμα;

Κάποια στιγμή αυτός ο κόσμος θα εισβάλλει με τη μορφή ενός μικρού νεαρού αγοριού που έρχεται να εργαστεί εκεί μέσω ενός προγράμματος επανένταξης. Κι επειδή οι αναποδιές έρχονται όλες μαζί, η μικρή Τζελσομίνα θα παρακολουθήσει τυχαία ένα τηλεοπτικό γύρισμα σε μια πηγή εκεί κοντά στο κτήμα και μαγεμένη, θα ζητήσει απ τον πατέρα της να πάρουν μέρος σε ένα Reality Show που βραβεύει τα καλύτερα αγροτικά προϊόντα της περιοχής. Απ τη μια ο έρωτας απ την άλλη o κόσμος της Τηλεόρασης. Έφτασε η στιγμή που αυτή η οικογένεια πρέπει να αναμετρηθεί με την περίφημη Παγκοσμιότητα!

Η σκηνοθέτης παρακολουθεί τη ζωή στο αγρόκτημα με ένα δήθεν χαλαρό ντοκιμαντερίστικο στιλ, αρκετά χαρισματικό όμως καθώς η εικόνα αρκετές φορές σχολιάζει με εξυπνάδα και τρυφερότητα τα όσα δείχνει η ιστορία. Η πλοκή είναι λιτή και καθαρή και εστιάζει πιο πολύ πάνω στη νεαρή Τζελσομίνα με μια αυτοβιογραφική διάθεση. Οι ήρωες μιλούν όλοι στην τοπική διάλεκτο του Βιτέρμπο, αλλά όταν θυμώνουν, απαντούν και στα Γαλλικά και τα Γερμανικά.

Αυτή η γνήσια και φαινομενικά αθώα ματιά πάνω στο χαρακτήρα του μικρού κοριτσιού, εγκλωβίζει συναισθηματικά και σε ταυτίζει με ένα αληθινά απλό, ανεπιτήδευτο κόσμο. Προσφέρει πολλά ερωτηματικά και διλήμματα για την σχέση μας με τη ζωή που μας επιβάλλουν να ζούμε! Μοιάζει εύκολο αλλά δεν είναι. Πρόκειται για δύσκολο όσο και σπάνιο δημιουργικό επίτευγμα, γι αυτό και δεν εκπλήσσει το γεγονός ότι η ταινία όχι μόνο ενθουσίασε αλλά και πήρε το Μέγα Βραβείο του Φεστιβάλ των Καννών του 2014. Όταν τελειώσει αυτό το καλοκαίρι, τίποτα δε θα είναι το ίδιο για τη Τζελσομίνα και τις τρεις αδερφές της. Τα Θαύματα είναι μια ταινία για την εξοχή, για την αγάπη ενός πατέρα για τις κόρες του, για την επιθυμία ενός γιου, για τα ζώα, και την απλή ανεπιτήδευτη ζωή.

Δήλωση σκηνοθέτη:

«Η ταινία λαμβάνει χώρα στον τόπο καταγωγής μου (κάπου μεταξύ Λάτσιο και Τοσκάνης), και οι μέλισσες είναι τα ζώα που γνωρίζω καλύτερα από όλα. Γνωρίζω αρκετά καλά επίσης τις πολυ-πολιτισμικές οικογένειες, όχι μόνο επειδή η δική μου είναι Γερμανοιταλική, αλλά επειδή η ύπαρξη τους, είναι και συχνό φαινόμενο στην περιοχή. Περά από αυτά τα στοιχεία, οι χαρακτήρες δεν είναι αυτοβιογραφικοί, αλλά μου είναι πολύ γνώριμοι. Ήθελα να μιλήσω για μια πρωτότοκη κόρη. Εμπνεύστηκα ιδιαίτερα φυσικά από την αδελφή μου Άλμπα, και πως την έβλεπα όσο μεγαλώναμε. Θεωρώ ότι θα ήταν ανιαρό αν έκανα μια πλήρως αυτοβιογραφική ταινία, καθώς μου αρέσει πολύ να εξερευνώ την ανθρώπινη φύση πέρα από τη δική μου. Όταν γράφεις ένα σενάριο, είναι σημαντικό να δημιουργείς χαρακτήρες διαχρονικούς, που εμπλουτίζουν τη φαντασία μας. Είναι σημαντικό να έχεις πάντα κάτι να ανακαλύψεις στους χαρακτήρες, να μπορείς να τους επαναπροσδιορίσεις, είναι τρομερά αναζωογονητικό».
Αλίτσε Ρορβάχερ.

ΣΑΜΠΑ - Γαλλία / Κοινωνική (2014)

• Σκηνοθεσία: Ερίκ Τολεντανό , Ολιβιέ Νάκας
• Παίζουν: Ομάρ Σι, Σαρλότ Γκαίνσμπουργκ

ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ:

Το πάντα επίκαιρο θέμα της λαθρομετανάστευσης μέσα από μια αισιόδοξη και πεισματικά χιουμοριστική γωνία λήψης. Οι αστείες σκηνές που επιστρατεύονται για να δώσουν τον ευχάριστο τόνο σε ένα εντελώς δραματικό θέμα είναι μάλλον βαρετές και ατυχείς (όπως το καθάρισμα των τζαμιών του ουρανοξύστη σε στυλ διαφήμιση της κόκα κόλα). Οι δύο σκηνοθέτες προσπαθούν να περάσουν απαλά πάνω απ την αγωνία των λαθρομεταναστών και να την πακετάρουν αισιόδοξα σε ένα κλασικό παριζιάνικο ειδύλλιο του τύπου “η μοναχική Γαλλίδα και ο ξένος”… Αυτό γίνεται χωρίς την μεγάλη επιτυχία που είχαν στους ”Άθικτους”.

Εδώ ο πρωταγωνιστής Ομάρ Σι που παίζει με μεγάλη άνεση ένα ρόλο που είναι κομμένος και ραμμένος στα μέτρα του, δεν έχει τις ευκαιρίες να αναδειχθεί όσο πιθανώς θα ήθελε. Κατορθώνει όμως να κρατήσει την δράση σε ανεκτά επίπεδα. Αυτή τη φορά υποδύεται τον Σάμπα, έναν λαθρομετανάστη απ τη Σεναγάλη που ζει παράνομα στο Παρίσι εδώ και δέκα χρόνια. Η Aλίς (Σαρλότ Γκενσμπούργκ), πρώην στέλεχος επιχειρήσεων, έχει αφήσει για λίγο την καριέρα της και προσπαθεί να ξαναβρεί τον εαυτό της προσφέροντας βοήθεια σε μία εθελοντική οργάνωση για μετανάστες. Η νευρωτική γαλλίδα θα προσπαθήσει να βοηθήσει τον Σάμπα να μείνει στο Παρίσι και κάποια στιγμή θα μπλεχτεί πολύ περισσότερο ζωή του. Αυτό θα φέρει τα πάνω κάτω στη δική της ζωή.

Παρ΄όλο που η ταινία έχει όλα τα χαρακτηριστικά μιας επιτυχημένης διεθνούς παραγωγής παραμένει προσγειωμένη στο γαλλικό έδαφος μάλλον εξαιτίας του εντελώς γαλλικού μοντέλου παριζιάνου λαθρομετανάστη που “βγάζει” τόσο επιτυχημένα ο Ομαρ Σι, ενώ τα σύνορά της μικραίνουν ακόμα πιο πολύ καθώς η χημεία με την Γκαίνσμπουργκ δεν έχει την ίδια επιτυχία με τη χημεία που είχε ο Σι με τον Φρανσουά Κλιζέ στους “Αθικτους”.

Μια ταινία που βλέπει το δράμα των μεταναστών με εκνευριστικά ευτράπελο τρόπο. Δε θα χάσετε δα και την ώρα σας. Θα εκνευριστείτε ίσως με τον τρόπο χειρισμού του θέματος αν έχετε τέτοιου τύπου ευαισθησίες.

ΟΙ ΠΙΓΚΟΥΙΝΟΙ ΤΗΣ ΜΑΔΑΓΑΣΚΑΡΗΣ 3D (2014)

• Penguins of Madagascar
• Σκηνοθεσία : Ερικ Νταρντέλ, Σάϊμον Τζ. Σμιθ

ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ:

Χιούμορ μαγκιές και ασυγκράτητη περιπέτεια στα υψηλά στάνταρ που μας έχει συνηθίσει η Dreamworks. Εξωπραγματικά τέλειο και με άψογη κίνηση 3D animation που στις τεράστιες οθόνες καθηλώνει τον οποιονδήποτε.

Σκίπερ, Κοβάλσκι, Ρίκο και ο Στρατιώτης οι τέσσερις αγαπημένοι πιγκουϊνοι, ενώνουν τις δυνάμεις τους με την μυστική, ειδική ομάδα δράσης, «Βόρειος Άνεμος», ώστε να καταφέρουν να κατατροπώσουν τον μοχθηρό Δρ. Οκτάβιο Μυαλάτη, πριν εκείνος προλάβει να υλοποιήσει τα καταστροφικά του σχέδια για να εξαφανίσει τον κόσμο…

Κεφάτη θεαματική περιπέτεια για όλες τις ηλικίες που μπορεί να σου φτιάξει τη διάθεση. Ασταμάτητα κυνηγητά, ξύλο και χαριτωμενιές που δε τελειώνουν ποτέ. Ίσως και να είναι το αντίδοτο σε μια δύσκολη μέρα της οικονομικής κρίσης !

ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΓΙΑ ΣΚΟΤΩΜΑ 2 - Αμερική / Κωμωδία (2014)

• Horrible Bosses 2
• Σκηνοθεσία : Σον Άντερς
• Παίζουν : Τσάρλυ Ντεϊ, Τζέϊσον Μπατμαν, Tζέϊμι Φοξ, Τζένιφερ Άνιστον , Κρις Πάιν, Κρίστοφ Γουόλτζ, Κέβιν Σπέισι, Τζέισον Σαουντέικις.

ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ :

Υπάρχει μια λεπτή γραμμή ανάμεσα στο εξαιρετικά αστείο και στο ηλίθιο χιούμορ. Πάνω σ’ αυτή τη γραμμή φαίνεται να ισορροπεί ο Σον Αντερς (που γράφει και το σενάριο στον Ηλίθιο και Πανηλίθιο 2) κατορθώνοντας λίγες μόνο φορές να πέσει απ τη μια ή την άλλη πλευρά. Σ’ αυτό τον βοηθάει και η ποιότητα των ηθοποιών του που είναι εξαιρετική, οπότε πετυχαίνει να φτιάξει ένα σήκουελ που στέκει σχεδόν στο ίδιο επίπεδο με την πρώτη ταινία.

Αυτή τη φορά οι τρεις φίλοι φτιάχνουν τη δική τους επιχείρηση ώστε να είναι τα αφεντικά του εαυτού τους και να μην δίνουν λογαριασμό σε κανένα. Όταν όμως πέφτουν θύματα κάποιου μεγαλοκαρχαρία επενδυτή, (Κρίστοφ Γουόλτζ) ο οποίος όχι μόνο τους εξαπατά αλλά είναι έτοιμος να τους πάρει και την επιχείρηση, αποφασίζουν να τα παίξουν όλα για όλα, να απαγάγουν το γιο του να τον εκβιάσουν και να ξαναπάρουν πίσω τον έλεγχο της εταιρίας τους.

Ο σκοπός της ταινίας είναι το πολύ γέλιο και γι αυτό επιστρατεύονται ευρηματικά αστεία όπως αυτό της...ακίνητης καταδίωξης αυτοκινήτου αλλά και χιουμοριστικές ατάκες που λέγονται μέσα σε ένα κλίμα αγαθής έως και χοντροκομμένης αφέλειας. Μη πάει το μυαλό σας σε μια ατμόσφαιρα αδελφών Μαρξ ή κάτι σε Βασίλη Αυλωνίτη. Κάθε άλλο! Όμως το δυνατό κι έμπειρο κάστ παίζει εύθυμα και δίνει την εντύπωση πως οι έξυπνες ατάκες είναι μέρος της ακατάσχετης φλυαρίας που διακρίνει τους χαρακτήρες. Ένα εύρημα που πολλές φορές γίνεται εκνευριστικά βαρετό καθώς οι ήρωες συζητούν ή τσακώνονται ακόμα και κρυμμένοι μέσα σε μια ντουλάπα ή κατά τη διάρκεια ανταλλαγής πυροβολισμών!

Οι αστείες ατάκες είναι πολλές όπως και οι ανατροπές του απλοϊκού χολυγουντιανού σεναρίου που πάντως καταφέρνει να διατηρήσει ένα ενδιαφέρον μέχρι το τέλος. Η ταινία αν και ακολουθεί συνταγή πετυχαίνει το στόχο της που είναι να μοιράσει πολύ και αβίαστο γέλιο.

Η ΕΚΡΗΞΗ - Ελληνική / Δράμα (2014)

• Blast
• Σκηνοθεσία : Σύλλας Τζουμέρκας
• Παίζουν : Αγγελική Παπούλια ,Βασίλης Δογάνης, Μαρία Φιλίνη, Θέμις Μπαζάκα, Γιώργος Μπινιάρης Μάκης Παπαδημητρίου.

ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ:

Η καινούργια ταινία του ταλαντούχου Έλληνα σκηνοθέτη που ξεκίνησε τη διεθνή της πορεία από το Φεστιβάλ του Λόκαρνο σαν επίσημη συμμετοχή.

Ο σκηνοθέτης που συμμετέχει και στο σενάριο, συναρμολογεί με ένα περίεργο αφηγηματικό στιλ το παζλ ενός γυναικείου χαρκτήρα όπου κάθε φορά που κατορθώνει να το φτιάξει, το ξανασκορπίζει και προσπαθεί να το ξαναστήσει κοιτάζοντάς το από μια διαφορετική πλευρά. Χωρίς να σνομπάρει την ακαδημαϊκή αφήγηση διηγείται και περιγράφει με ένα ενδιαφέροντα τρόπο την ιστορία της Μαρίας. Σ αυτό βοηθάει το εξαιρετικό μοντάζ.

Η ταινία αφορά την Μαρία έναν χαρακτήρα σύνθετο με πολλά επίπεδα και περίπλοκο λόγο. Με ξαφνικές εκρήξεις θυμού ή αγάπης, με καθημερινές μικρές μάχες με την ήττα σαν την καλύτερή της φίλη. Η Μαρία ( Α.Παπούλια ) είναι ένα λαϊκό κορίτσι που αντιμετωπίζει τη ζωή όπως έρχεται και κάθε φορά προσπαθεί να την νικήσει είτε με τις γροθιές της, είτε αυτοσχεδιάζοντας με το βλέμμα έτοιμο να αρπάξει την κάθε ευκαιρία. Την βλέπουμε να παίζει μποξ, να οδηγεί γρήγορα να τσακώνεται με την αδελφή της να μαλώνει στην Εφορία, να δέρνει τη μητέρα της και να «αδειάζει» τον πατέρα της. Παραδέρνει μέσα στην ελληνική οικονομική κρίση σαν ένα ξύλινο συντρίμμι που είναι έρμαιο των κυμάτων σε μια μεγάλη τρικυμία. Αβοήθητη, με μοναδικά όπλα το ένστικτο και την αποφασιστικότητά της. Προσπαθεί να φτάσει στην ακτή και ξέρει πως εκεί είναι και το πιο δύσκολο σημείο, αφού μπορεί κάποιο κύμα να την σκάσει πάνω στα βράχια. Προσπαθεί ασταμάτητα.

Η αφήγηση του σκηνοθέτη είναι περίπλοκη, γεμάτη φλας μπακ αλλά και δυσνόητες παρενθέσεις που λειτουργούν μεν αντιστικτικά όπως στην περίπτωση που η φιλονικία της στην εφορία διακόπτεται από σκηνές σεξ, αλλά πολλές φορές μπερδεύουν την ανάπτυξη των νοημάτων και την ίδια στιγμή καταστρέφουν κάθε συναισθηματικό δεσμό μας με την ηρωίδα. Το σεξ παίζει σημαντικό ρόλο στην ταινία και στη Μαρία. Τα πάντα κλωθογυρίζουν γύρω απ αυτό!

Η Παπούλια είναι για μια ακόμα φορά over and above στην ερμηνεία της και απογειώνει τον χαρακτήρα της Μαρίας τον οποίο υπερασπίζεται με νύχια και με δόντια, πιθανώς περισσότερο κι απ’ τον σκηνοθέτη να μου επιτρέψετε να πω.

Στο τέλος μηρυκάζοντας τα όσα είδαμε, καταλαβαίνουμε πως έχουμε αρκετά κενά σχετικά με την κατάληξη κάποιων γεγονότων. Μένουν μετέωρες αρκετές απαντήσεις. Αυτό δεν φαίνεται να απασχολεί τους δημιουργούς που πιο πολύ ενδιαφέρονται να στήσουν με λεπτές πινελιές τον χαρακτήρα παρά να διηγηθούν μια ιστορία με κάποια ευτυχή κατάληξη. Ok! Είμαστε μαζί τους!

Την ταινία μπορεί να την συμπεριλάβει κάνεις σ’ αυτό το Weird Wave του σύγχρονου Ελληνικού κινηματογράφου που κατακτά πια τόσο εύκολα τα διεθνή φεστιβάλ. Είναι μάλλον ταινία που κοιτάζει στο εξωτερικό, παρά μια παραγωγή που προσπαθεί να απευθυνθεί στο ευρύ ελληνικό κοινό ζητώντας την αποδοχή του. Αυτές οι ταινίες γυρίζονται με πολύ κόπο, δάκρυα και ιδρώτα απ του Έλληνες δημιουργούς. Είναι ταινίες που έχουν άποψη για το πως χαρτογραφείται η σημερινή Ελλάδα και τη στηρίζουν. Ίσως μερικοί να μην συμφωνούν μ αυτήν. Όμως είναι Ελληνικές Ταινίες που δεν ντρέπεσαι να δεις...

OUIJA ΠΙΝΑΚΑΣ ΠΝΕΥΜΑΤΩΝ - Αμερική / Τρόμου (2014)

• Ouija
• Σκηνοθεσία : Στάϊλς Γουάιτ
• Παίζουν : Ολιβια Κούκ, Σέλεϊ Χάνινγκ, Ντάγκλας Σμιθ, Ανα Κότο, Μπιάνκα Σάντος, Ντάρεν Καγκάσοφ

TΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ:

Η ιστορία του πίνακα Ouija είναι τόσο μυστηριώδης όσο και ο ίδιος ο πίνακας. Στα μέσα του 19ου αιώνα άρχισαν να χρησιμοποιούνται διάφορα αντικείμενα από όσους ήθελαν να επικοινωνήσουν με αγαπημένους τους που έφυγαν πρόωρα. Τα πιο κοινότοπα μέσα ήταν τα διάφορα μέντιουμ και οι πνευματιστικές συνεδρίες όπου οι πιστοί πιάνονταν χεράκι χεράκι και καλούσαν το θείο απ’ τα θυμαράκια. Τελικά φτάνουμε και στο επιτραπέζιο παιχνίδι μέσα απ το οποίο μπορείς να καλέσεις κάποιο πνεύμα. Το κατασκεύασε μια αμερικανική εταιρία και με τα χρόνια, έφτασε να είναι ιδιοκτησία μιας μεγάλης εταιρίας παιχνιδιών. Στα πλαίσια της μόδας που θέλει πολλά παιχνίδια να γίνονται ταινίες οι οποίες να λειτουργούν και σαν τεράστια διαφημιστικά σποτ προωθώντας τις πωλήσεις τους, έφτασε και η ώρα για το Quija.

Εδώ μπαίνουμε εμείς στο πλάνο.

Μετά την αυτοκτονία της καλύτερής της φίλης, η Λέιν και η παρέα της αποφασίζουν να παίξουν το σκοταδιστικό παιχνίδι, Ouija, στην προσπάθεια τους να επικοινωνήσουν με το πνεύμα της νεκρής φίλης τους, μέσω αυτού του πίνακα πνευμάτων, προκειμένου να την αποχαιρετήσουν. Όσο πιο πολύ, όμως, εμβαθύνουν στα μυστικά του σπιτιού της νεκρής, μέσω της επικοινωνίας τους με ένα πνεύμα που, αρχικά, θεωρούν πως είναι το δικό της, όλο και περισσότερα σκοτεινά μυστικά αποκαλύπτονται τα οποία θέτουν σε κίνδυνο τη ζωή τους.

Θεωρητικά οι θεατές του Quija πρέπει να αναρωτηθούν αν είναι έτοιμοι να αντιμετωπίσουν τις πιο σκοτεινές πλευρές της Υπαρξής τους μέσα από μια τέτοια διαδικασία και να τρομάξουν. Σ’ αυτό θα βοηθήσει ο υποβλητικός φωτισμός, τα αντικείμενα που κουνιούνται μόνα τους, οι πόρτες που κλείνουν με θόρυβο ξαφνικά στο σκοτάδι. Δε βοηθούν καθόλου οι νεαροί ηθοποιοί που μοιάζουν πιο τηλεοπτικοί απ’ όσο πρέπει. Πάντως απ το μενού δεν λείπει το πάτωμα που τρίζει, η αραχνιασμένη και ξεχασμένη αποθήκη με τις σπασμένες κούκλες και το σκοτεινό υπόγειο όπου τελειώνει η μπαταρία του φακού την ώρα που πλησιάζει το φάντασμα. Όλα τα κλισέ κάνουν πάρτι εδώ. Οι νεαροί θεατές μάλλον θα το διασκεδάσουν. Άλλωστε γι αυτούς φτιάχτηκε το φιλμ.

Δεν ξέρω αν η ταινία θέλει να είναι ένα τεράστιο διαφημιστικό σποτ ή πραγματικά μια ταινία τρόμου. Μπορεί και τα δύο. Πάντως και για τα δύο έχω πολλές αμφιβολίες αν επιτυγχάνουν το στόχο τους.

Εδώ πρέπει να ειπωθεί με ειλικρίνεια πως η ταινία έσκισε στο αμερικανικό Box Office.

ΠΡΟΜΑΧΟΣ - Αμερική / Δράμα (2014)

• Promakhos
• Σκηνοθεσία : Κερτε και Τζον Βόρχες
• Παίζουν : Παντελής Κοντογιάννης, Κασσάνδρα Βογιατζή, Γιώργος Χωραφάς, Γιώργος Βογιατζής, Σπύρος Φωκάς, Giancarlo Giannini.

TI ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ:

Η ταινία ΠΡΟΜΑΧΟΣ είναι μια ιστορία αγάπης μεταξύ δύο Ελλήνων δικηγόρων που μηνύουν το Βρετανικό μουσείο για την επιστροφή των μαρμάρινων γλυπτών του Παρθενώνα στην Ελλάδα.

Ο Ανδρέας (Παντελής Κοντογιάννης) αναγκάστηκε να αφήσει την πατρίδα του, την Ελλάδα, όταν ήταν παιδί, αλλά τώρα επιστρέφει με την πρόσκληση του διευθυντή του μουσείου της Ακρόπολης (Giancarlo Giannini) για να προχωρήσει την υπόθεση κατά του Βρετανικού μουσείου.

Καθώς μαζεύει αποδεικτικά στοιχεία για να αποδείξει ότι πλαστογραφήθηκαν έγγραφα για να επιτρέψουν την πώληση των Μαρμάρων στο Βρετανικό κοινοβούλιο το 1816, η Αθήνα του 2011 βρίσκεται σε οικονομική και κοινωνική κρίση.

Τα κίνητρα των παραγωγών φαίνεται να έχουν καλό σκοπό. Το τελικό αποτέλεσμα αφήνει πολλές αμφιβολίες αν πραγματικά μπορεί να βοηθήσει στην επιστροφή των μαρμάρων…