Ερυθραία, Αλβανία, Ελλάδα: Οι «δημιουργικές διακοπές» των αποικιακών αρχιτεκτόνων [εικόνες]

Μόνο και μόνο από τον τίτλο, δεν μπορούσα να αντισταθώ και να μην διαβάσω το άρθρο της ιταλικής εφημερίδας «Il Giornale». Επρεπε να καταλάβω τι στο καλό εννοούσε.

Το άρθρο στην ουσία, δεν κάνει τίποτε άλλο από το να περιγράφει το ταξίδι-οδοιπορικό δύο Ιταλών, του φωτογράφου και αρχιτέκτονα Ντανιέλε Ράτι και της φωτογράφου Μπρούνα Μπιαμίνο σε χώρες, μέρη των οποίων βρίσκονταν κάτω από την ιταλική κυριαρχία. Σκοπός τους δεν είναι να «περπατήσουν» στα μονοπάτια των Ιταλών αποικιοκρατών, αλλά να ερευνήσουν και να απαθανατίσουν τα κτίρια που είναι δημιουργήματα των Ιταλών αρχιτεκτόνων της δεκαετίας του 1930, με τελικό σκοπό την έκδοση του βιβλίου τους, αλλά και την έκθεση φωτογραφίας τον Σεπτέμβριο του 2015 στο Τορίνο και στο Μιλάνο. Το πρότζεκτ ονομάζεται «Eritalia» -που είναι αποτέλεσμα της ένωσης των λέξεων Eri+Italia και σημαίνει «ήσουν Ιταλία»- και οι κάτοικοι της Ρώμης θα πάρουν μια πρόγευση από τη μέχρι στιγμής διαδρομή τους σε μία μίνι έκθεση από τις 2 έως τις 6 Δεκεμβρίου.

Στο ταξίδι τους, οι δύο φωτογράφοι βοηθούνται από τον συγγραφέα Ενρίκο Ρέμερτ.

Σύμφωνα με την «Il Giornale», η δεκαετία του 1930, είναι για την αρχιτεκτονική ό,τι η δεκαετία του 1920 για τη ζωγραφική. Πρόκειται για μια δεκαετία κατά την οποία η αρχιτεκτονική πέρασε σε άλλο επίπεδο, καθώς δημιουργήθηκαν τα πιο αβάν-γκαρντ κτίρια της σύγχρονης αρχιτεκτονικής, ενώ εδραιώθηκε αυτό που αποκαλείται «ρασιοναλιστική αρχιτεκτονική». Και όσο και να μοιάζει απίθανο για κάποιους να το πιστέψουν, τονίζεται στο άρθρο, οι ιταλοί αρχιτέκτονες της δεκαετίας του '30 ήταν στα δημιουργήματά τους απαλλαγμένοι από τις ακραίες ιδεολογίες της εποχής και τη φασιστική ρητορική του Μουσολίνι.

Τον περασμένο Σεπτέμβριο, οι Ράτι και Μπιαμίνο επισκέφθηκαν τα Δωδεκάνησα τα οποία ήταν υπό ιταλική κυριαρχία από το 1912 έως και το 1946 και συγκεκριμένα το χωριό Λακκί της Λέρου. Εκεί, στους φωτογράφους έκανε εντύπωση, όπως αναφέρει το δημοσίευμα της ιταλικής εφημερίδας, η αντίθεση των χρωμάτων και συγκεκριμένα του μαύρου και του άσπρου.

Στο χωριό στέκει ακόμη το δημοτικό σχολείο που σχεδίασαν οι αρχιτέκτονες Αρνάλντο Μπερναντίτι και Ροντόλφο Πετράκο. Η κατασκευή του ξεκίνησε το 1931 και ολοκληρώθηκε το 1936. Το χαρακτηριστικό του κτιρίου είναι το σχήμα του που δεν είναι άλλο από το γράμμα του λατινικού αλφαβήτου «L».

Το κινηματοθέατρο που κατασκευάστηκε σε σχέδιο επίσης του Μπερναντίτι είναι ένα ακόμη χαρακτηριστικό κτίριο της ιταλικής αβάν-γκαρντ αρχιτεκτονικής της συγκεκριμένης δεκαετίας και «μοιάζει», όπως αναφέρει η «Il Giornale», «ως “διασταύρωση” ενός σχεδίου του Μοέμπιους και ενός πίνακα ζωγραφικής του Τζιόρτζιο ντε Κίρικο, μόνο που αυτό είναι πιο ονειρικό και ακραίο».

Δείγμα της ιταλικής ρασιοναλιστικής αρχιτεκτονικής είναι και το δημαρχείο ή το μουσείο πολέμου, όπως και άλλα κτίρια που λειτουργούν είτε ως σπίτια είτε είναι εγκαταλειμμένα.

Το Δημοτικό Σχολείο στο Λακκί

Το Θέατρο στο Λακκί

Το Δημαρχείο στο Λακκί

Ο Πύργος του Ρολογιού

Μερικές από τις φωτογραφίες παρουσιάστηκαν στη Λέρο τον Σεπτέμβριο