Παρατηρώντας τον καθαρό ουρανό μιας καλοκαιρινής βραδιάς, αντιλαμβάνεται κανείς το μεγαλείο του «Milky Way», του γαλαξία στον οποίο ανήκουμε. Ανάμεσα όμως στα ατελείωτα φώτα που τον διακοσμούν, υπάρχουν και αρκετές αδιευκρίνιστες περιοχές.
Από την συνολική ύλη του σύμπαντος, μόνο το 5% είναι πλήρως εξακριβωμένο. Ο λόγος για την «συνηθισμένη ύλη», η οποία έχει την μορφή με την οποία έχει εξοικειωθεί το ανθρώπινο είδος. Το υπόλοιπο 95% αποτελείται από σκοτεινή ύλη και σκοτεινή ενέργεια, στοιχεία σχετικά άγνωστα ακόμα και για τους επιστήμονες. Το μεγάλο πρόβλημα όμως είναι πως ακόμα και στο σύνολο της «συνηθισμένης ύλης» υπάρχουν κενές περιοχές.
Η αδιευκρίνιστη περιοχή της συνηθισμένης ύλης – Τα «μοναχικά» αστέρια που λύνουν το ερώτημα
Μόνο η μισή από την ύλη που μπορούμε να αντιληφθούμε, μπορεί να συναντηθεί σε κάποιο σημείο του σύμπαντος. Μένει δηλαδή ένα 2.5% της συνολικής ύλης του σύμπαντος που είναι «συνηθισμένη» αλλά δεν μπορεί να εντοπιστεί. Το πρόβλημα αυτό αποτέλεσε ένα από τα μεγάλα ερωτηματικά στο χώρο της επιστήμης, ενώ δεν είχε καμία σύνδεση με την ύπαρξη της σκοτεινής ύλης.
Η απάντηση σε αυτό το σημαντικό ερώτημα δόθηκε από ένα δημοσίευμα στο περιοδικό Science, το οποίο αναφέρει την ύπαρξη των «μοναχικών» αστεριών. Πλανήτες που ζουν έξω από οποιονδήποτε γαλαξία, μέσα στο απόλυτο σκότος. Για αυτό άλλωστε δεν ήταν δυνατό να εντοπιστούν και από κανένα τηλεσκόπιο. Κάθε θεωρία των αστρονόμων περί νεκρών αστεριών ή παραπάνω μαύρων τρυπών διαψεύστηκε. Πλέον, τουλάχιστον γνωρίζουμε το σύνολο της «συνηθισμένης ύλης», έστω και αν αυτό αποτελεί ένα πραγματικά μικρό ποσοστό.
Πως εντοπίστηκαν οι πλανήτες μέσα στο απόλυτο σκότος – Η εναλλακτική τεχνική των επιστημόνων
Τα τελευταία χρόνια είχαν πραγματοποιηθεί μεγάλες έρευνες από αστρονόμους οι οποίοι χρησιμοποιώντας τα πιο εξελιγμένα τηλεσκόπια που έχουν δημιουργηθεί, όπως το Hubble, προσπαθούσαν να ανακαλύψουν το χαμένο κομμάτι της ύλης. Υπήρχε η πεποίθηση πως η «συνηθισμένη ύλη» μπορεί να ανακαλυφθεί εξ' ολοκλήρου, αρκεί οι επιστήμονες να βρουν ποιες περιοχές να εξετάσουν.
Τελικά το πρόβλημα λυνόταν κάπως διαφορετικά. Οι αστρονόμοι έπρεπε να βρουν τον... σωστό τρόπο για να κοιτάξουν τον ουρανό και όχι τις σωστές περιοχές του. Τα «μοναχικά» αστέρια δεν μπορούσαν να εντοπιστούν αφού δεν εκπέμπουν το παραμικρό ίχνος φωτός. Ζωντας απομονωμένα, μακριά από γαλαξίες, δεν έρχονται σε επαφή με κανένα άλλο σώμα και έτσι δεν μπορούν να γίνουν αντιληπτά.
Για να βρεθούν οι πλανήτες έπρεπε να οργανωθεί ένα εντελώς πρωτοποριακό πείραμα. Μια ομάδα επιστημόνων που ονομάζεται CIBER προσέγγισε το πρόβλημα με διαφορετικό τρόπο. Αντί να αναζητά φωτεινές ενδείξεις στον ουρανό, προσπάθησε να μετρήσει το συνολικό φως που προέρχεται από ένα μεγάλο τμήμα του. Πηγές φωτός που δεν μπορούσαν να ανιχνευτούν μεμονωμένα, έγιναν αντιληπτές μέσα από το συνολικό αποτέλεσμα. Προσπαθώντας να εξηγήσουν τον τρόπο αντιμετώπισης του προβλήματος, οι επιστήμονες ανέφεραν πως: «Είναι σαν να εξετάζουμε το κοινό ένος ποδοσφαιρικού αγώνα από το θόρυβο που δημιουργεί το πλήθος και όχι από το μέτρημα των κεφαλιών.»
Γιατί οδηγήθηκαν τα αστέρια εκτός γαλαξιών – Τα νέα δεδομένα στην αστρονομία
Κάθε καινούργιο αστέρι που γεννιέται, ανήκει σε κάποιο γαλαξία. Η ύπαρξη των «μοναχικών» αστεριών είναι κάτι πρωτοφανές. Αμέσως λοιπόν δημιουργήθηκε ένα ακόμα ερώτημα. Πως οδηγήθηκαν εκτός γαλαξία τα «μοναχικά» αστέρια; Το πιο πιθανό σενάριο, το μόνο που εξηγείται με λογική, θέλει τα αστέρια να έχουν εκτοξευθεί εκτός του υπόλοιπο γαλαξία μετά από κάποια διαγαλαξιακή σύγκρουση.
Δεν είναι λίγα όμως τα αστέρια που έχουν μείνει ορφανά. Για την ακρίβεια, περίπου τα μισά αστέρια του σύμπαντος υπολογίζεται πως βρίσκονται εκτός γαλαξιών, σύμφωνα με την ομάδα επιστημόνων CIBER. Αυτό όμως δεν έχει γίνει αποδεκτό από το σύνολο των επιστημόνων, αφού αρκετοί ισχυρίζονται πως δεν έχει αποδειχτεί το ακριβές ποσοστό των «μοναχικών» αστεριών.
Η νέα ανακάλυψη μπορεί να έλυσε ένα από τα μεγάλα ερωτήματα των αστρονόμων, έδωσε όμως το έναυσμα για καινούργιες διαμάχες. Αυτή την φορά όχι για την αδιευκρίνιστη φύση της «συνηθισμένης» ύλης, αλλά για το ποσοστό των νέων επιστημονικών ευρημάτων.