O υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ Τζακ Λιου χαρακτηρίζει αποτυχημένη τη στρατηγική ανάκαμψης της οικονομίας και καλεί τους Ευρωπαίους, με το βλέμμα στραμμένο στη Γερμανία, να αλλάξουν «συνταγή» δημοσιονομικής πολιτικής.
Οι προειδοποιήσεις από την Ουάσιγκτον δεν γίνονται σε τυχαία χρονική στιγμή. Το Σαββατοκύριακο συναντώνται στο Μπρίσμπεϊν της Αυστραλίας οι μεγαλύτερες οικονομίες του κόσμου, στο πλαίσιο της Συνόδου του G20, και οι σφοδρές επικρίσεις του Αμερικανού υπουργού Οικονομικών προς τη γραμμή πλεύσης της ΕΕ, αλλά κυρίως τη «γερμανική συνταγή» για την ανάκτηση της παραπαίουσας οικονομικής ανάπτυξης και ανταγωνιστικότητας στην ευρωζώνη, επιφυλάσσουν ένα θερμό Σαββατοκύριακο. Ο Λιου κάνει, μάλιστα, λόγο για την απειλή μιας χαμένης δεκαετίας.
Εκείνο που φοβούνται οι Αμερικανοί είναι η μετάδοση του «ιού» της οικονομικής κρίσης από την ευρωπαϊκή στην αμερικανική οικονομία. «Οι ΗΠΑ», επιχειρηματολογεί ο Τζακ Λιου, «δεν μπορούν μόνες τους να δώσουν ώθηση στην παγκόσμια οικονομία». Με αφορμή την παρέμβαση Λιου, η εφημερίδα Süddeutsche Zeitung του Μονάχου φιλοξενεί απόψεις υπέρ και κατά των θέσεών του. «Ναι, ο Τζακ Λιου έχει δίκιο. Η ευρωπαϊκή οικονομική και δημοσιονομική πολιτική, εμποτισμένη από το γερμανικό δόγμα της αυστηρής λιτότητας, έχει αποτύχει επειδή δεν κατάφερε να μειώσει τα δημόσια χρέη χωρών όπως η Ελλάδα και η Ιταλία και δεν έχει δώσει προοπτικές ανάπτυξης», υποστηρίζει ο σχολιαστής της Γιαν Βίλμροτ.
«Τα πραγματικά δεδομένα μιλούν καθαρή γλώσσα. Πάνω από το 1/4 του ελληνικού πληθυσμού δεν έχει εργασία (…), η κατάσταση είναι ακόμη χειρότερη στους νέους (…) Αυτό που καταφέρνει η Ευρώπη δεν είναι μόνο μια χαμένη δεκαετία, αλλά μια χαμένη γενιά (…) και δεν είναι απορίας άξιο που μεγαλώνει η συμπάθεια σε εθνικιστικές και αντιδημοκρατικές πολιτικές δυνάμεις σε ολόκληρη την Ευρώπη. Είναι το τίμημα των δημόσιων περικοπών τα τελευταία χρόνια».
Ο συντάκτης επισημαίνει ότι παρά τις αιματηρές προσπάθειες δημοσιονομικής λιτότητας και εν μέρει επιτυχημένων μεταρρυθμίσεων στις χώρες σε κρίση δεν καταγράφηκε επιστροφή σε θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης. «Η τακτική αναμονής μέχρις ότου επιδράσουν οι μεταρρυθμίσεις αποδεικνύεται επικίνδυνο παιχνίδι. Η Ευρωζώνη βρίσκεται ενώπιον περιόδου νέας ύφεσης, με πρώτη την Ιταλία, τη Γαλλία και, ναι, τη Γερμανία».
Ο Κλάους Χιλφερσάιντ, στην ίδια εφημερίδα, υποστηρίζει αντίθετα ότι ο χαμηλός πληθωρισμός και ο οριακός ρυθμός ανάπτυξης αποτελούν δυσάρεστα συνοδευτικά συμπτώματα μιας μακράς αλλά απαραίτητης διαδικασίας εξυγίανσης και αναφέρει το γερμανικό παράδειγμα της Ατζέντας 2010, που είχε ψηφίσει παλαιότερα η κυβέρνηση Σοσιαλδημοκρατών και Πρασίνων, και στα αντίστοιχα συνοδευτικά φαινόμενα. Ο γερμανός σχολιαστής απορρίπτει τη συνταγή ανάπτυξης με δανεικά παραπέμποντας στο προηγούμενο της Ισπανίας, με κατασκευές δρόμων που κατέληγαν στο πουθενά, αεροδρομίων όπου κανένα αεροπλάνο δεν απογειώθηκε ποτέ και γεφυρών που δεν έφτασαν ποτέ στην άλλην άκρη. «Θα μπορούσε κανείς και στην Ελλάδα να αναβιώσει το παλαιό καθεστώς της διαφθοράς και της κακοδιαχείρισης. (…) Έχει νόημα; Δεν είναι πιο λογικό να ξεριζωθούν οι αιτίες της κακοδιαχείρισης και της ασθενούς ανταγωνιστικότητας για να τεθούν οι βάσεις για μια μακροχρόνια βιώσιμη οικονομική ανάπτυξη»;
Ο Γερμανός σχολιαστής επικρίνει και το «γιγαντιαίο» πρόγραμμα της ΕΚΤ για αγορά κρατικών ομολόγων, «που δεν θα αποφέρει τίποτα στην ελληνική ή την ισπανική οικονομία». Σε ό,τι αφορά τις επενδύσεις ο συντάκτης παραδέχεται ότι η Ευρώπη και η Γερμανία έχουν μείνει πίσω. «Αλλά μια ματιά πίσω από τις φανταχτερές προσόψεις της Apple, Google κλπ. στις ΗΠΑ θα αποκαλύψει μια χώρα με τεράστιες ελλείψεις στο τομέα του εκσυγχρονισμού».