Εκτός από την αποκάλυψη του νεκρού του τάφου της Αμφίπολης αίσθηση προκάλεσε την Τετάρτη και η ανακοίνωση του υπουργείου Πολιτισμού για τα μάρμαρα που ανήκουν στον εξωτερικό περίβολο του τύμβου Καστά και βρέθηκαν στη λίμνη Κερκίνη.
«Προκειμένου να δρομολογηθούν οι εργασίες αποκατάστασης του μνημείου, μελετώνται συστηματικά τα διάσπαρτα αρχιτεκτονικά μέλη, τα οποία έχουν ταυτιστεί και αποδοθεί στον περίβολο. Πρόκειται για 500 περίπου μαρμάρινα μέλη, που βρίσκονται στην γύρω περιοχή, εκεί όπου σήμερα είναι τοποθετημένο το λιοντάρι, ενώ καθώς αποσύρθηκαν, προ ολίγων ημερών, τα νερά της λίμνης Κερκίνης, αποκαλύφθηκαν περισσότερα από εκατό μέλη του περιβόλου, όπως γείσα, ορθοστάτες και στέψεις. Είχαν μεταφερθεί, το 1936 από την Ούλεν, η οποία είχε αναλάβει την κατασκευή του φράγματος της Κερκίνης» ανέφερε η ανακοίνωση του υπουργείου Πολιτισμού.
Την Πέμπτη, ο δήμαρχος Ηράκλειας, Κλεάνθης Κοτσακιαχίδης, μιλώντας στο ΑΠΕ, ανέφερε χαρακτηριστικά «Σε αυτά τα μάρμαρα μεγαλώσαμε και παίζαμε όταν ήμασταν μικροί και κάναμε μπάνιο στη λίμνη Κερκίνη».
«Τα μάρμαρα πρέπει να επιστρέψουν στον τόπο τους από εκεί που έχουνε παρθεί» δήλωσε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, ο δήμαρχος Ηράκλειας Κλεάνθης Κοτσιακιαχίδης, επισημαίνοντας ότι «η αρχαία ιστορία της Αμφίπολης συνδέει όλο το νομό Σερρών καθώς η λίμνη Κερκινίδα έφτανε μέχρι τη σημερινή Ηράκλεια, όπου μέσω πλωτών καραβιών γινόταν και η διακίνηση εμπορίου από τη μία άκρη στην άλλη” είπε και συμπλήρωσε: “θα συνδράμομε με όποιον τρόπο χρειαστεί σε συνεργασία με την ΚΗ Εφορία Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων προκειμένου τα αρχαιολογικά ευρήματα να μεταφερθούν με ασφάλεια εκεί όπου ανήκουν».
Να σημειωθεί ότι μέχρι το 1928, η λίμνη διαμορφωνόταν μόνο όταν ο Στρυμόνας κατέβαζε πολύ νερό. Τη χρονιά εκείνη η ελληνική κυβέρνηση, ανέθεσε στην Αμερικανική εταιρεία John Monks-Ulen & Co την υλοποίηση εξυγιαντικών έργων στην πεδιάδα των Σερρών. Ετσι, το 1932 παραδόθηκε το πρώτο φράγμα δίπλα στο χωριό Λιθότοπος, δημιουργώντας τον τεχνητό ταμιευτήρα της λίμνης Κερκίνης και αποστραγγίζοντας ταυτόχρονα τη λίμνη Αχινού και τις ελώδεις εκτάσεις που υπήρχαν στην πεδιάδα. Με αυτό το πολύ μεγάλο έργο για την εποχή, δόθηκε πνοή στον τόπο και στους παραλίμνιους οικισμούς.
Λόγω της μεταφοράς και απόθεσης στη λίμνη μεγάλων ποσοτήτων φερτών υλών από τον ποταμό, έγινε επιτακτική η ανάγκη κατασκευής νέου υψηλότερου φράγματος, καθώς επίσης και η ανύψωση και επέκταση των αναχωμάτων. Στην κατασκευή του φράγματος φέρεται σύμφωνα με τις χθεσινές επισημάνεις από το Υπουργείο Πολιτισμού ότι χρησιμοποιήθηκαν μαρμάρινα γείσα, ορθοστάτες και στέψεις που ανήκουν στον περίβολο του Τύμβου Καστά και χρησιμοποιήθηκαν από την Αμερικανική εταιρεία John Monks-Ulen & Co για την υποστύλωση του φράγματος.