Το άρθρο του αμερικανικού ειδησεογραφικού πρακτορείου ξεκινάει με μια ερώτηση που κρύβει πολλά περισσότερα από ένα ρητορικό σχήμα. «Ποια χώρα σάς έρχεται πρώτη στο μυαλό ως η κατεξοχήν αντίθετη με τη λιτότητα και ζητάει επαναδιαπραγμάτευση του χρέους της; Η Ελλάδα;» «Σαφώς», απαντάει, «αλλά τώρα πλέον είναι και η Ισπανία».
Το κίνημα Podemos («Μπορούμε») αρχίζει να ανεβαίνει στην εκτίμηση των Ισπανών ψηφοφόρων. Καθοδηγούμενο από έναν 36χρονο καθηγητή με αλογοουρά, ζητάει αύξηση των δημόσιων δαπανών, αλλά επί του παρόντος οι αγορές δεν βλέπουν κίνδυνο πολιτικής αναταραχής, παρά το γεγονός ότι το Podemos στα τελευταία γκάλοπ εμφανίζεται αρκετά ενισχυμένο. Ο Ρίτσαρντ ΜακΓκουάιρ της Rabobank International στο Λονδίνο σημειώνει: «Η Ισπανία έχει συσπειρωθεί με την υπόλοιπη περιφέρεια, τη στιγμή που η ΕΚΤ κινείται βήμα-βήμα προς μια ποσοτική χαλάρωση. Ωστόσο, οι αγορές θα δυσκολευτούν να κοιτάξουν πέρα από αυτό το πέπλο της ποσοτικής χαλάρωσης».
Όπως αναφέρει το δημοσίευμα, «τα λαϊκιστικά κινήματα έχουν αποκτήσει δυναμική σε όλη τη Μεσόγειο, εκεί δηλαδή που έγιναν οι μεγαλύτερες περικοπές κοινωνικών δαπανών και οι κυβερνήσεις τους είχαν ελλείμματα στους προϋπολογισμούς τους. Το Podemos και ο ΣΥΡΙΖΑ αντιτίθενται σε αυτά τα προγράμματα».
Το Podemos, σημειώνει το άρθρο, αναπτύχθηκε μέσα από αυτό το κίνημα των «αγανακτισμένων» που ξεχύθηκαν στους δρόμους της Μαδρίτης το 2011. Ο ηγέτης τους είναι ο 36χρονος Πάμπλο Ιγκλέσιας, καθηγητής πολιτικών επιστήμων που ήρθε στο προσκήνιο και... άπλωσε την ατζέντα των πολιτικών θεμάτων με το να ζητάει περισσότερες δαπάνες για δημόσιες επενδύσεις, έτσι ώστε να μειωθεί η ανεργία. Επιπροσθέτως, κάνει λόγο για ανώτατο χρόνο εργασίας τις 35 ώρες την εβδομάδα, μείωση των ορίων συνταξιοδότησης στα 60 χρόνια, την αναδιανομή των ευκαιριών απασχόλησης, την απαγόρευση απολύσεων σε κερδοφόρες εταιρείες και την επιβολή ενός κατώτερου ορίου μισθού. Μα, πάνω απ' όλα ζητάει τον έλεγχο του δημόσιου χρέους της Ισπανίας, καθώς το θεωρεί «παράνομο».
Αυτό που συμβαίνει, γράφει το Bloomberg, είναι ότι η άνοδος του Podemos, του ΣΥΡΙΖΑ, του UKIP, του Γκρίλο και της Λεπέν εξηγείται από το γεγονός ότι εκμεταλλεύονται τη δυσαρέσκεια των ψηφοφόρων από την επιβαλλόμενη λιτότητα. Ο διαχειριστής κεφαλαίων της BlueBay Asset Managment στο Λονδίνο σημειώνει: «Είναι σίγουρο πως αρχίζουν να τραβούν το ενδιαφέρον του κόσμου. Γύρω από την Ευρώπη αναπτύσσονται λαϊκιστικά κόμματα ή πολιτικές ομάδες διαμαρτυρίας. Την ίδια στιγμή ο αγώνας κατά της ΕΚΤ και της νομισματικής πολιτικής της εντείνεται. Επί του παρόντος, πάντως, οι αγορές είναι διατεθειμένες να δώσουν στον Ντράγκι το πλεονέκτημα της αμφιβολίας».