Πέντε χρόνια μετά την εθνική χρεοκοπία, η Ελλάδα παραμένει κολλημένη στη λέξη «κρίση». Με αυτό τον πρόλογο προσπαθεί ο Αμερικανός καθηγητής Ιστορίας, Μπάρι Στρος να εξηγήσει στους συμπατριώτες του τι ακριβώς συμβαίνει στην άλλη άκρη του Ατλαντικού, σε μια μακρινή γι' αυτούς χώρα.
Γράφοντας στο «The Hill» ο καθηγητής Ιστορίας και Ανθρωπιστικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο Κορνέλ σημειώνει τα εξής: «Η ελληνική κυβέρνηση έχει κόψει προνόμια, ο τουρισμός άνθησε κατά το περασμένο καλοκαίρι, η Αθήνα έχει λιγότερη μόλυνση, η Ακρόπολη είναι πιο καλοφωτισμένη τη νύχτα και η μουσική και το κρασί κυλούν στις ταβέρνες και οι Αθηναίοι είναι πιο ζωντανοί από ποτέ».
Αίφνης, όμως, η εικόνα αλλάζει και όλα αναστρέφονται: «Το καλοκαίρι πέρασε, όπως και η τουριστική σεζόν, τα ρεστοράν είναι μισογεμάτα, η μόλυνση δεν υπάρχει γιατί οι Έλληνες δεν κυκλοφορούν με τα αυτοκίνητά τους για οικονομικούς λόγους, ενώ οι πολιτικές κουβέντες αναφέρονται στις επόμενες εκλογές και όχι με καλά λόγια».
Θέλοντας να σκιαγραφήσει το πολιτικό πλαίσιο της Ελλάδας, ο Στρος αναφέρει: «Αυτή τη στιγμή η συγκυβέρνηση δεν είναι δημοφιλής, σε αντίθεση με τον ΣΥΡΙΖΑ που έχει ένα χαρισματικό ηγέτη. Την ίδια στιγμή οι νεοναζί της Χρυσής Αυγής είναι στη φυλακή, αλλά αρκετοί πιστεύουν πως αυτό τους κάνει πιο δημοφιλείς. Περπατώντας στο δρόμο ακούς έναν μεσήλικα Αθηναίο να μιλάει για τα φάρμακα που πρέπει να αγοράσει και για την προσδοκώμενη ήττα του κυβερνητικού συνασπισμού στις επόμενες εκλογές. Υπάρχει για γενικότερη παραίτηση, ευεξήγητη καθώς δεν φαίνεται να υπάρχει εύκολη έξοδος για την Ελλάδα».
Η πορεία της Ελλάδας από την ένταξη στο ευρώ προς τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004 ήταν γεμάτη από επενδύσεις, τιμές και εθνική υπερηφάνεια. Όταν, όμως, η τότε κυβέρνηση κλήθηκε να πληρώσει το λογαριασμό, η χρεοκοπία ήταν η μόνη λύση, σημειώνει το άρθρο.
Και συμπληρώνει: «Οι Έλληνες σήμερα αναφέρονται στην κρίση, με τον ίδιο τρόπο που έκαναν οι Νεοϋορκέζοι για τους Δίδυμους Πύργους. Η κρίση σημαίνει λιτότητα, φτώχεια, απώλεια εισοδημάτων, ανεργία και αναγκαστική μετανάστευση. Η Ελλάδα παραμένει σε κατάθλιψη. Η ΕΕ πρόσφερε λίγα στην Ελλάδα και ζητάει πολλά, αλλά η χώρα δεν μπορεί να επιστρέψει στη δραχμή. Οι Έλληνες πολιτικοί αναγκάστηκαν να κάνουν περικοπές παντού για να ευχαριστήσουν τους δανειστές, αλλά η αλήθεια είναι ότι δεν έχουν κάνει πολλές. Εάν τα πράγματα βελτιώνονται, το κάνουν με αργό ρυθμό και το κοινωνικό κόστος είναι βαρύ».
Για να καταλήξει στο άρθρο του ο κ. Στρος: «Οι Έλληνες πλέον δεν διαμαρτύρονται, είναι σαν να έχουν αποδεχθεί την τωρινή κατάσταση. Αν η Ευρώπη ήταν ενωμένη θα έπρεπε να βοηθήσει περισσότερο τις χώρες του Νότου. Μάλιστα, κάποιοι σημειώνουν πως η πίεση προς την Ελλάδα πρέπει να παραμείνει γιατί είναι ο μόνος τρόπος για να πειστούν οι Έλληνες πολιτικοί να συνεχίσουν τις μεταρρυθμίσεις που από μόνοι τους δεν θα αποφάσιζαν να κάνουν».