Με τις προτάσεις Δένδια κανείς δεν θα ξαναπληρώσει στεγαστικό

Η εξεύρεση λύσης για τα «κόκκινα» στεγαστικά δάνεια αποτελεί πιθανόν το σημαντικότερο αίτημα της κοινωνίας από την αρχή της χρηματοπιστωτικής κρίσης. Η κυβέρνηση, ευρισκόμενη σε προφανή αδυναμία να βρει λύση, άφησε το θέμα να χρονίσει. Λύση ωστόσο δεν έχει βρεθεί ακόμη, γράφει ο Σταμάτης Ζαχαρός στο capital.gr.

Kαι συνεχίζει ο αρθρογράφος, με τίτλο «Ατσαλα παιχνίδια με τα στεγαστικά»:

Σήμερα, και λίγο πριν αποχωρήσει από το ΥΠΑΝ, ο Ν. Δένδιας εξέφρασε τις σκέψεις του για το θέμα. Μπορεί οι προθέσεις του να είναι καλές και τελικά η λύση που προτείνει, σωστή. Καθώς όμως δεν υπάρχει τελικό σχέδιο, η ανακοίνωση τέτοιων σκέψεων μόνο αναταραχή μπορεί να προκαλέσει σε μια οικονομία που ισορροπεί σε τεντωμένο σχοινί. Ποιος θα πάει να πληρώσει τη δόση του αν γνωρίζει ότι σύντομα (;) έρχεται ευνοϊκή ρύθμιση και κυρίως ποιο θα είναι το αποτέλεσμα μιας άτυπης αλλά ουσιαστικής στάσης πληρωμών από τους δανειολήπτες;

Δεν είναι η πρώτη φορά που η κυβέρνηση ρίχνει μια ιδέα στο τραπέζι, χωρίς να είναι έτοιμη να την υλοποιήσει. Όλες τις προηγούμενες φορές, αναγκάστηκε να «μαζέψει» τα θέματα που προηγουμένως είχε «απλώσει» καθώς η ελλιπής προετοιμασία δημιούργησε περισσότερα προβλήματα από αυτά που κλήθηκε να λύσει. Άλλοτε δεν υπήρχε συμφωνία με την τρόικα, άλλοτε οι εταίροι δεν συμφωνούσαν μεταξύ τους και τις περισσότερες φορές, βρήκαν απέναντί τους τους θεσμικούς φορείς που πλήττονταν από τις αποφάσεις τους. Σε κάθε περίπτωση, είναι φανερό ότι η αγωνία να παρουσιάσουν έργο αποτελεί τον μπούσουλα με βάση τον οποίο κινούνται. Στην πραγματικότητα με τον τρόπο αυτό «καίνε» ακόμη και τις καλές ιδέες τους.

Την κοινωνία βεβαίως ουδόλως την αφορά αν οι ίδιοι οι υπουργοί καταστρέφουν τη δουλειά τους. Το πρόβλημα όμως είναι σοβαρό καθώς αυτό το ανοργάνωτο γιουρούσι που επιχειρούν από καιρού εις καιρόν τα στελέχη της κυβέρνησης, άπτεται της εύρυθμης οικονομικής δραστηριότητας. Θα πρέπει να καταλάβει ο κ. Δένδιας (και κάθε άλλος υπουργός που δεν διστάζει να μοιραστεί τις σκέψεις του) ότι από τα λεγόμενά τους εξαρτώνται άνθρωποι, νοικοκυριά, τράπεζες αλλά και η ίδια η οικονομία.

Η λύση που προτείνει, θα μπορούσε να είναι μια διέξοδος. Καθώς όμως δεν είναι έτοιμος να την ανακοινώσει, το μόνο που καταφέρνει να δημιουργεί είναι εντυπώσεις και... χάος. Ήδη σύμφωνα με τις τράπεζες, πολλοί είναι αυτοί που δεν πληρώνουν χωρίς να βρίσκονται σε αδυναμία καθώς ελπίζουν ότι κάποιος θα τους χαρίσει ένα μέρος ή το σύνολο του δανείου. Κάθε δανειολήπτης θα σκεφθεί τώρα ότι δεν έχει λόγο να πάει στο τέλος του μήνα να πληρώσει τη δόση του. Καλύτερα να περιμένει το νόμο και να γλιτώσει ένα μέρος της αξίας, ή να βελτιωθούν οι όροι του.

Κάτι τέτοιο φυσικά θα έκανε τις τράπεζες να καταρρεύσουν σαν χάρτινοι πύργοι για όσο καιρό διατηρούταν αυτή η άτυπη στάση πληρωμών. Φανταστείτε μάλιστα να καθυστερήσει πολύ η κατάθεση του νομοσχεδίου. Κανένας δεν θα πληρώνει κανέναν μέχρι να δούνε όλοι, «που θα κάτσει η μπίλια». Είναι προφανές ότι ο κ. Δένδιας δεν σκέφτηκε τις συνέπειες της φράσης του. Δεν σκέφθηκε επίσης ότι με τον τρόπο του δεσμεύει τον επόμενο υπουργό. Πώς θα φανεί ο κ. Σκρέκας αν δεν κατορθώσει να δημιουργήσει ένα σχέδιο εφάμιλλο των προσδοκιών που δημιούργησε ο προκάτοχός του;

Αναμφίβολα η εξεύρεση λύσης για τα στεγαστικά έχει πολλαπλή σημασία για την οικονομία, την επιβίωση των νοικοκυριών ακόμη και για τις εκλογικές ισορροπίες. Η λύση που προτείνει ο κ. Δένδιας ως «σκέψη» μοιάζει ρεαλιστική για τις περισσότερες περιπτώσεις. Είτε θα υπολογιστεί ένα οριζόντιο ποσό «κουρέματος» είτε θα εκτιμηθούν εκ νέου οι αξίες των ακινήτων για όσους τουλάχιστον βρίσκονται σε αδυναμία ή δυσκολία πληρωμής. Με τον τρόπο αυτό, οι αξίες των ακινήτων θα μειωθούν και ταυτόχρονα θα απομειωθεί ή θα μεταφερθεί για αργότερα το υπερβάλλον ποσό. Έτσι θα διευκολυνθούν όλοι όσοι σήμερα αντιμετωπίζουν πρόβλημα καταβολής των δόσεων.

Μια πρόχειρη «δέσμευση» όμως από τον μέχρι πριν λίγη ώρα αρμόδιο υπουργό της Κυβέρνησης, φέρνει τα αντίθετα αποτελέσματα. Δημιουργεί προσδοκίες «επί δικαίων και αδίκων» και συνακόλουθα πρόβλημα στις τράπεζες. Το σενάριο του να μην μπορέσει τελικά η κυβέρνηση να πετύχει μια τέτοια (ή ανάλογη) συμφωνία είναι βέβαια εφιαλτικό και πέρα από την ίδια την κυβέρνηση θα το πληρώσουμε τελικά όλοι μας, καταλήγει ο αρθρογράφος Σταμάτης Ζαχαρός στο capital.gr