Τα διάσημα τέρατα που πρωταγωνιστούν σε ταινίες τρόμου, όπως ο Κόμης Δράκουλας, ο Λυκάνθρωπος και τα ζόμπι, στην πραγματικότητα προέρχονται από λανθασμένη κατανόηση ιατρικών παθήσεων σύμφωνα με πρόσφατες μελέτες.
Οπως εξηγεί ο Γκρεγκ Μακ Ντόναλντ, διευθυντής του ιατροδικαστικού τμήματος στο Κολέγιο Οστεοπαθητικής Ιατρικής της Φιλαδέλφεια, η εμφάνιση και η συμπεριφορά του Δράκουλα, σχετίζεται με μία διαταραχή που ονομάζεται πορφυρία και επηρεάζει το δέρμα και το νευρικό σύστημα. Τα συμπτώματα της περιλαμβάνουν ευαισθησία στο φως του ήλιου, αϋπνία, και ερυθρότητα του δέρματος, που δίνει μία όψη σαν ματωμένο.
«Στον 10ο ή 11ο αιώνα, οι Ρουμάνοι συχνά έθαβαν τους νεκρούς τους σε ρηχούς τάφους. Ετσι, φανταστείτε ότι είστε ένας αγρότης με μηδενικές ιατρικές γνώσεις και συναντάτε ένα σώμα χλωμό που μοιάζει σαν να έχει αίμα γύρω από το στόμα. Προφανώς θα σκεφτείτε ότι σηκώνεται και πίνει αίμα τις νύχτες» εξηγεί ο Μακ Ντόναλντ.
Ετσι η πoρφυρία βοήθησε να δημιουργηθεί ο μύθος του Δράκουλα, ο οποίος πήρε ζωή μέσω της προφορικής παράδοσης και των παραμυθιών πριν ο Μπραμ Στόκερ γράψει το διάσημο μυθιστόρημά του «Dracula» το 1897, δίνοντας στην ιστορία παγκόσμια φήμη.
Ακόμα μια ασθένεια που πήρε Χολιγουντιανές διαστάσεις ήταν ο φόβος της λύσσας. Τα συμπτώματα όπως λαχάνιασμα και αφροί στο στόμα αποτέλεσαν έμπνευση για τον λυκάνθρωπο σύμφωνα με τον Μακ Ντόναλντ «και φυσικά, η υπερτρίχωση - η υπερβολική αύξηση των ανεπιθύμητων τριχών - ήταν επίσης ένας παράγοντας» πρόσθεσε.
Οσο για τα ζόμπι, ο φόβος για αυτά πηγάζει από τον φόβο που είχαν οι άνθρωποι για τα εξαρτημένα άτομα, καθώς και για τους νεκροθάφτες.
Με αυτές τις επεξηγήσεις, ο Μακ Ντόναλντ πιστεύει ότι τα τέρατα των θρίλερ, στην πραγματικότητα δεν είναι και τόσο τρομακτικά.