Μόλις μια ώρα διήρκεσε η σύσκεψη των συναρμόδιων υπουργών Οικονομικών, Εργασίας, Ανάπτυξης, Δικαιοσύνης και όπως φαίνεται η εντολή από το Μέγαρο Μαξίμου για άμεση προώθηση στη Βουλή της ρύθμισης οφειλών, θα πρέπει να περάσει δια πυρός και σιδήρου για να υλοποιηθεί.
Όλα ξεκινούν από το ότι η Τρόικα απαιτεί να υπάρχει ενιαία αντιμετώπιση των οφειλετών, κάτι που έως τώρα δεν προκύπτει από τα σχέδια που επεξεργάζονται τα συναρμόδια υπουργεία. Αυτός ήταν, άλλωστε, ο λόγος της εμπλοκής στην πρώτη φάση της αξιολόγησης κι από ότι φαίνεται δεν υπάρχει ακόμα σύγκλιση, με αποτέλεσμα να έχει "κολλήσει" η ρύθμιση οφειλών σε εφορίες και ταμεία και το Μαξίμου να βάλει γκάζια για να βρεθεί λύση.
Οι διαφορές που είχε εντοπίσει η Τρόικα στις δύο ρυθμίσεις (οφειλές εφοριών και ταμείων- "κόκκινα" δάνεια επιχειρήσεων) εντοπίζονται στον πυρήνα τους και όχι στις λεπτομέρειες. Κατ' αρχήν ο αριθμός των δόσεων, σύμφωνα με την Τρόικα, πρέπει να είναι ίδιος και στις δύο ρυθμίσεις, κάτι που σημαίνει ότι δεν μπορούν να ξεπερνάνε τις 100. Ζήτημα φαίνεται ότι υπάρχει, επίσης, στο όριο του τζίρου για τις επιχειρήσεις, αφού ενώ η ρύθμιση που προωθούν τα υπουργεία Οικονομικών και Εργασίας βάζει τον πήχη στο 1 με 1,5 εκατ. ευρώ, ο σχεδιασμός για τα "κόκκινα" δάνεια έχει προβλέψεις και για επιχειρήσεις με μεγαλύτερο τζίρο. Το τρίτο "αγκάθι" είναι το "κούρεμα" προσαυξήσεων και προστίμων, που σύμφωνα με το σχέδιο για τις οφειλές σε εφορίες και ταμεία κλιμακώνεται από το 30% έως το 90% ανάλογα με τον αριθμό των δόσεων εξόφλησης, ενώ στο σχέδιο για τα "κόκκινα" δάνεια συνδέεται με το "κούρεμα" που γίνεται στις οφειλές έναντι των τραπεζών.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι όσο καθυστερεί η ρύθμιση, τόσο θα "φουσκώνουν" οι ληξιπρόθεσμες οφειλές. Είναι ενδεικτικό ότι μέσα στο δίμηνο, όπου γίνονται οι διαβουλεύσεις με την Τρόικα, τα "φέσια" αυξήθηκαν κατά περίπου 2,5 δισ ευρώ μόνο έναντι των εφοριών. Εντυπωσιακό είναι, πάντως, και το ότι από την αρχή της κρίσης, δηλαδή από το 2009, οι ληξιπρόθεσμες οφειλές αυξήθηκαν κατά 36,6 δισ ευρώ, ως αποτέλεσμα της υπερφορολόγησης φυσικών και νομικών προσώπων, της συρρίκνωσης της οικονομικής δραστηριότητας αλλά και της αδυναμίας ή ανικανότητας των αρμόδιων υπουργείων να προωθήσουν και να εφαρμόσουν μια ρύθμιση που θα εξυπηρετεί πραγματικά τους υπόχρεους.