Εδώ και πολλούς αιώνες, μια μητριαρχική κοινωνία αναπτύχθηκε σε αυτό το νησάκι της Εσθονίας. Οι άνδρες έχουν ως καθήκον να ψαρεύουν. Και οι γυναίκες, κάνουν πολιτική και υπερασπίζονται τις παραδόσεις.
Το νησάκι βρίσκεται στον κόλπο της Ρίγα, στο μέσον της Βαλτικής θάλασας. Εχει τέσσερα χωριουδάκια και περίπου 490 κατοίκους. Ενα αεροδρόμιο επιτρέπει τη σύνδεση με τη χώρα, η οποία απέχει περίπου 14 χιλιόμετρα.
Το νησί Κίχνου αναφέρθηκε για πρώτη φορά το 1864. Οι άνδρες φεύγουν για ψάρεμα πολλού μήνες κάθε χρόνο, αφήνοντας μόνες τις γυναίκες και δημιουργώντας έτσι ένα μοναδικό παράδειγμα μητριαρχικής κοινωνίας.
«Ο μεγάλος μας φόβος είναι να γεμίσουμε τουρίστες. Ηδη οι Γερμανοί έρχονται κάθε καλοκαίρι. Κάνουν μπάρμπεκιου και πίνουν μπύρες τις οποίες στη συνέχεια πετούν στην παραλία...Με αηδιάζει». Οι κάτοικοι δεν αγαπούν τους ξένους που εισβάλλουν κυριολεκτικά στο νησί τους. Κάθε καλοκαίρι, η κυβέρνηση της Εσθονίας υπερδιαφημίζει το νησάκι Κίνχου. Παντού στη χώρα υπάρχουν χάρτες και καρτ ποστάλ που δείχνουν τις γυναίκες του Κίνχου να οδηγούν side car.
Οι άνδρες δεν κυκλοφορούν στο Κίνχου. Ψαρεύουν φώκιες και παλεύουν με το χιόνι και την κακοκαιρία. Ολα τα υπόλοιπα, στο νησί, ανήκουν στις γυναίκες.
Οι γυναίκες είναι δασκάλες, φύλακες, πυροσβέστες, βουλευτές, λομπίστες, έμποροι. Ολη η Ευρώπη γνωρίζει το νησί Κίχνου ως «το νησί των γυναικών». Οσο λείπουν οι άνδρες, οι γυναίκες έχουν τα ηνία σε όλα τα επίπεδα.
Το νησί, χαμένο μέσα στη θάλασσα, έχει μια αίσθηση παραδείσου. Τα σπίτια είναι παραμυθένια και στο εσωτερικό είναι χτισμένα γύρω από το παραδοσιακό τζάκι που προστατεύει από τις πολικές νύχτες. Χαρισματική ηγέτης αυτού του νησιού είναι η Mare Mätas, με αυστηρό πρόσωπο και έντονο πηγούνι. Είναι βουλευτής του κοινοβουλίου της Εσθονίας και υπερασπίζεται με σθένος όλες τις τοπικές παραδόσεις.
Η μεγαλύτερη παράδοση που υπερασπίζονται είναι η εσθονική γλώσσα. Μιλούν μια διάλεκτο στο νησί Κίχνου που έρχεται από τον 18ο αιώνα. Ωστόσο, μετά την πρόσδεση της Εσθονίας στην ευρωπαϊκή ένωση, το 2004, τα πράγματα θόλωσαν και οι γυναίκες του Κίχνου νιώθουν ακόμη μεγαλύτερη ευθύνη για το παρελθόν της χώρας.
Εδώ δεν υπάρχει κανείς που να αμφισβητεί την κυριαρχία των γυναικών. Οταν γυρίζουν από το ψάρεμα οι άνδρες, αναγκάζονται να ρυθμίσουν και τις δικές τους συνήθειες σύμφωνα με όσα
αποφάσισαν οι γυναίκες.
Τρεις φορές την εβδομάδα, ένα συμβούλιο σεβαστών γυναικών συγκαλείται στο κεντρικό κτίριο του νησιού. Εδώ είναι το σχολείο, το δημαρχείο και το πολιτιστικό κέντρο μαζί. Γύρω στις 7 το απόγευμα, συντροφιά με ένα καυτό τσάι, οι γυναίκες παίρνουν τις σημαντικές αποφάσεις. Για παράδειγμα, να διατηρήσουν έξι ώρες την εβδομάδα το μάθημα της διαλέκτου του νησιού Κίχνου, στο δημοτικό. Η ακόμη, η υποχρέωση των κοριτσιών να μάθουν να υφαίνουν. Η ύφανση είναι μια ουσιαστική δραστηριότητα για το νησί.
Οι γυναίκες δεν εγκαταλείπουν ποτέ την κεντημένη φούστα και το λευκό παραδοσιακό πουκάμισο που έχουν φτιάξει με τα χέρια τους. Αυτή η στολή βγαίνει μόνο όταν μια γυναίκα πάει για μπάνιο στο Parnu, μια παραλία απέναντι στην Εσθονία.
Σημαντική στιγμή για το νησί Κίχνου είναι οι γάμοι. Τα γλέντια κρατούν τρεις μέρες, με πλούσια τραπέζια, τραγούδια και χορούς. Επιτρέπεται η παρουσία ανδρών, οι οποίο πίνουν το παραδοσιακό ποτό gnole, με 70 βαθμούς αλκοόλ.
Το 2008 το νησί κατατάχθηκε στα μνημεία Πολιτιστικής Κληρονομιάς.