«Μετανάστευση: ο μακρύς δρόμος της "δεύτερης γενιάς" στην Ελλάδα» είναι ο τίτλος του ρεπορτάζ του Γαλλικού Πρακτορείου Ειδήσεων για το ελληνικό παράδοξο των παιδιών μεταναστών που γεννιούνται ή έρχονται στην Ελλάδα σε πολύ μικρή ηλικία, γαλουχούνται ως Ελληνες αλλά είναι πάντα ξένοι για το κράτος.
Με αφορμή της σημερινής επίσημης πρώτης στους κινηματογράφους της ταινίας «Ξένια» του Πάνου Κούτρα, η οποία προβλήθηκε για πρώτη φορά στις Κάννες, το γαλλικό μέσο μιλά με έναν εκ των δύο πρωταγωνιστών, τον 23χρονο Νίκο Γκέλια, παιδί μεταναστών από την Αλβανία.
Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Στο ρεπορτάζ αναφέρεται ότι στα παιδιά μεταναστών στην Ελλάδα «απαγορεύεται η πρόσβαση στον Δημόσιο Τομέα, στο επάγγελμα του δικηγόρου ή του δικαστή», ενώ έρχονται αντιμέτωποι καθημερινά με «πλήθος περιορισμών» στη ζωή τους, κάτι που τους κάνει «ξένους στην πατρίδα τους».
«Ενα σοκ που υφίστανται όσοι έχουν γεννηθεί από ξένους γονείς στην Ελλάδα: σε μια χώρα όπου η ιθαγένεια αρθρώνεται από το δίκαιο του αίματος, οι όροι πρόσβασης στην (ελληνική) ιθαγένεια συγκαταλέγονται μεταξύ των πιο αυστηρών στην Ευρώπη» τονίζει το γαλλικό μέσο και επισημαίνει πως «η Ελλάδα είναι μαζί με την Αυστρία και το Λουξεμβούργο μία από τις ευρωπαϊκές χώρες που δεν παρέχει κανένα παραθυράκι (για την απόκτηση) ιθαγένειας στους μετανάστες "δεύτερης γενιάς", των οποίων οι γονείς βρίσκονται νόμιμα στη χώρα, αλλά ούτε και σε αυτούς που ήρθαν σε παιδική ηλικία στην Ελλάδα».
Το Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων συνεχίζει το ρεπορτάζ του αναφερόμενο στην ταινία του Πάνου Κούτρα «Ξένια» που πραγματεύεται ακριβώς αυτό το θέμα. «Ο Ντάνι και ο αδελφός του ο Οδυσσέας χάνουν τη μητέρα τους, η οποία είναι αλβανικής υπηκοότητας. Μετά τον θάνατό της αποφασίζουν να ψάξουν τον πατέρα τους, έναν Ελληνα τον οποίο δεν γνώρισαν ποτέ. Τελικά, έπειτα από μια συναισθηματική και όχι μόνο διαδρομή των ηρώων, ο Ελληνας πατέρας αναγνωρίζει τους γιους του και τελικά, ο Ντάνι και ο Οδυσσέας καταφέρνουν να αποκτήσουν την ελληνική ιθαγένεια και να γλιτώσουν την απέλαση» αναφέρει το ρεπορτάζ.
Σκηνή από την ταινία «Ξενια»
Και κάπου εδώ, το γαλλικό μέσο συναντά τον Νίκο Γκέλια: «Τον ρόλο του Οδυσσέα ενσαρκώνει ο Νίκος Γκέλια, ένας 23χρονος από την Αλβανία, που ήρθε στην Ελλάδα με ένα ταξί, στην ηλικία των έξι ετών, ώστε να ξαναβρεί την οικογένειά του που είχε ήδη εγκατασταθεί. Οι γονείς του μετανάστευσαν στην Ελλάδα έχοντας όλα τα νόμιμα έγγραφα. Ο Νίκος έλαβε την ελληνική παιδεία και μόρφωση σε ελληνικό δημόσιο σχολείο. Ομως, από τα 18 του, ήρθε αντιμέτωπος με την γραφειοκρατία για να αποκτήσει την κάρτα άδειας παραμονής».
«Κάθε χρόνο η ίδια διαδικασία, στην ουρά από τις 5 το πρωί, για να συγκεντρώσω όλα τα δικαιολογητικά και τα 180 ευρώ» για να αποκτηθεί το πολύτιμο χαρτί, εξηγεί στο πρακτορείο ο νεαρός ηθοποιός.
Οπως οι περισσότεροι που ρωτήθηκαν από το «AFP», ο Νίκος Γκέλια τονίζει ότι οι διαδικασίες είναι τόσο χρονοβόρες και μακρόσυρτες που αρκετά συχνά η κάρτα εκδίδεται πολύ μετά τη λήξη της προηγούμενης, κάτι που υποχρεώνει τον κάτοχό της να προχωρήσει στην έκδοση ενός προσωρινού εγγράφου, με το οποίο όμως δεν μπορεί να ταξιδέψει εκτός Ελλάδος.
Στο Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων μιλά και ο Νίκος Οντουμπιτάν, ο οποίος είναι τώρα 33 ετών και γεννήθηκε στην Ελλάδα από γονείς με καταγωγή από τη Νιγηρία και μέλος της Οργάνωσης «Generation 2.0» που δημιουργήθηκε από «μετανάστες δεύτερης γενιάς» στην Ελλάδα και έχει σκοπό τη διεκδίκηση ιθαγένειας για τα παιδιά των μεταναστών που γεννήθηκαν στη χώρα.
«Αν σκεφτόμουν τον αριθμό των ωρών που έχω περάσει στην ουρά, θα τρελαινόμουν» λέει ο Νίκος, ένας εκ των 200.000 νέων που είναι μέλος της «Generation 2.0».
Το ρεπορτάζ του Γαλλικού Πρακτορείου συνεχίζει εξιστορώντας εν τάχει το πώς η Ελλάδα από χώρα προέλευσης έγινε χώρα υποδοχής μεταναστών από τη δεκαετία του '90 και έπειτα. Η χώρα έχει δεχθεί ανά κύματα κυρίως Αλβανούς, Βουλγάρους, Ρουμάνους, Πακιστανούς και Αφγανούς, επισημαίνει το δημοσίευμα. Οπως αναμενόταν, γίνεται αναφορά και στον «νόμο Ραγκούση» του 2010, μέσω του οποίου επιχειρήθηκε η απόδοση, με βάση συγκεκριμένων κριτηρίων, ιθαγένειας στα παιδιά των μεταναστών που γεννήθηκαν στην Ελλάδα. Ωστόσο, το 2012, το Συμβούλιο του Κράτους ακύρωσε τον νόμο ως αντισυνταγματικό με βάση το ισχύον δίκαιο του αίματος.