Της αρέσει. Είναι εύκολη, μανιακή, ανάφτρα, βάζει σε πειρασμό, πάει γυρεύοντας, με μια λέξη είναι νυμφομανής. Στην τελευταία ταινία με τον τίτλο «Θες ή δεν θες;», η Τζούντιθ, την οποία υποδύεται η Σοφί Μαρσό, ξαναφέρνει στην επιφάνεια μια πολύ παλιά συζήτηση.
Στην ταινία η Μαρσό παίζει τον ρόλο μιας νυμφομανούς η οποία προσπαθεί να προσελκύσει έναν μανιακό του σεξ που απέχει πλέον συνειδητά.
Πραγματικά νυμφομανής; Εξω από τα πλατό του σινεμά, δεν είναι τόσο απλό. Αυτός ο όρος, με χρήσεις εμφανώς υποτιμητικές, φέρνει σύγχυση στους ειδικούς. Από ποια στιγμή οι ανάγκες μιας γυναίκας για σεξ θεωρούνται αφύσικες;
Μια γυναίκα που αγαπάει το σεξ θεωρείται υστερική
Ο όρος «νυμφομανής» μπήκε στα ευρωπαϊκά λεξικά από το 1800 και μετά. Η γυναίκα που επιδεικνύει τον σεξουαλικό της πόθο θεωρείται αυτή την εποχή υστερική. Γιατροί εξειδικεύονται στο θέμα της «ερωτικής τρέλας» μεταξύ 1800 και 1836. Οι νυμφομανείς περιγράφονται σαν κατεχόμενες από τον διάβολο. Εκείνη την εποχή, οι ειδικοί φαντάζονται ότι η γυναίκα είναι ολοκληρωτικά παραδομένη στο αναπαραγωγικό της καθήκον. Κάθε συγκινησιακή παρέκβαση συνδέεται αυτόματα με τα προβλήματα του έμμηνου κύκλου.
Για να «θεραπεύσουν» την τρέλα της εμμονής με το σεξ, οι χειρούργοι του τέλους του 19ου αιώνα δεν δίσταζαν να κάνουν «εκτομή ωοθηκών» και να πετσοκόψουν χιλιάδες γυναίκες γιατί είχαν σεξουαλικές παρορμήσεις.
Το 2014 αυτές οι πρακτικές υπάρχουν ακόμη, κυρίως σε ορισμένες χώρες της Αφρικής όπου γίνεται ακόμη κλειτοριδεκτομή. Αλλά και στη Δύση, όπου τα πνεύματα έχουν αλλάξει, ελάχιστα επιστημονικά έργα ενδιαφέρονται για το ζήτημα.
Η νυμφομανία στις ΗΠΑ
Στις Ηνωμένες Πολιτείες η λέξη «νυμφομανής» έχει απλώς εξαφανιστεί. Η βίβλος των ψυχιάτρων, το DSM, ένα βιβλίο που εκδίδει η Αμερικανική Εταιρεία Ψυχιατρικής και στο οποίο ταξινομεί και κατηγοριοποιεί τις γνωστές ψυχικές ασθένειες, δεν κάνει πλέον καμία αναφορά στην νυμφομανία από το 2000.
Στην τελευταία του έκδοση, το DSM, το οποίο δημοσιεύτηκε τον Μάιο του 2013, κάνει λόγο για «διαταραχές υπερ-σεξουαλικότητας». Σύμφωνα με τα κριτήρια της Dsm, ένα άτομο μπορεί να θεωρηθεί ότι πάσχει από «διαταραχές υπερ-σεξουαλικότητας» όταν περνάει το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου του σε σεξουαλικές δραστηριότητες, αφού το σεξ κρίνεται ως ανακούφιση από συμπτώματα κατάθλιψης, άγχους ή στρες και αφού οι προσπάθειες που καταβάλλει το άτομο για να ελέγξει τις σεξουαλικές του παρορμήσεις αποδεικνύονται άχρηστες.
Αν οι ανάγκες για σεξ είναι ανεξέλεγκτες, τότε είναι πιο σοβαρό
Σήμερα η λέξη «νυμφομανής» έχει περάσει στην καθημερινή γλώσσα. Χρησιμοποιείται κυρίως σε έναν ελαφρό ή χιουμοριστικό τόνο αλλά διατηρεί την υποτιμητική του ταυτότητα που σέρνει από τον 19ο αιώνα. Η γυναίκα που της αρέσει «αυτό» μοιάζει με μια νύμφη που τριγυρίζει μισόγυμνη στην πόλη και είναι έτοιμη να ενδώσει στις πιο τρελές σεξουαλικές ορέξεις.
Τι μπορεί να σημαίνει για μια γυναίκα μια σεξουαλική επιθυμία που γίνεται ανεξέλεγκτη παρά τις προσπάθειες που κάνει; «Μπορεί να αποτελεί σύμπτωμα για βαριές ασθένειες: ένας όγκος στον εγκέφαλο, ένα ενδοκρινικό πρόβλημα, μια αλκοολική δηλητηρίαση, μια υπερβολική λήψη φαρμάκων ή μια ψυχολογική πάθηση. Οταν μια γυναίκα, από τη μια ημέρα στην άλλη, έχει φρενιτικές σεξουαλικές επιθυμίες, αυτό οφείλεται πιθανόν σε έναν καρκίνο ή κάτι πολύ σοβαρό...» γράφει ο Ιβ Φερούλ, καθηγητής Ιστορίας της Σεξολογίας στο Πανεπιστήμιο της Λιλ.
Ο εθισμός και παρενέργειες
Σύμφωνα με τις τελευταίες μελέτες στο ζήτημα, το φαινόμενο του εθισμού στο σεξ τίθεται σε αμφισβήτιση. Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Λος Αντζελες θέλησαν να μελετήσουν τον τρόπο με τον οποίο ο εγκέφαλος αντιδρά στα ερεθίσματα για τα άτομα που θεωρούνται εθισμένα στο σεξ. Ωστόσο, ο εγκέφαλος δεν έχει τις ίδιες αντιδράσεις σε όλες τις περιπτώσεις εθισμού και αντιδρά ανάλογα με τις επιθυμίες του κάθε ατόμου.
Οπως αναφέρει ο Βινσέν Εστελόν στο βιβλίο του «Οι εθισμένοι στο σεξ», αν ο εθισμός ήταν αναγνωρισμένος σαν τέτοιος από την DSM, αυτό θα είχε ανεπιθύμητες συνέπειες. Θα ήταν σαν τους δικηγόρους που επικαλούνται την παθολογία των πελατών τους για να μην πληρώσουν αστρονομικά ποσά που τους διεκδικεί ο/η σύζυγος σε περίπτωση διαζυγίου. Το πρόβλημα που θέτει ο «εθισμός στο σεξ» είναι ότι δεν υπάρχει «φυσιολογική» σεξουαλικότητα, ούτε ως πρακτική ούτε ως συχνότητα.