Ποιος είπε ότι η δίψα για μάθηση έχει ηλικία; Ότι η αναζήτηση της γνώσης έχει ημερομηνία λήξης; Ότι με την πάροδο των χρόνων δεν υπάρχει περιθώριο για στόχους που θα έπρεπε να είχαν κατακτηθεί προ πολλού;
Θαυμαστό παράδειγμα ότι τα όρια υπάρχουν μόνο στο μυαλό μας, δίνουν 11 τρόφιμοι του Πτωχοκομείου Ηρακλείου των Ιδρυμάτων Καλοκαιρινού οι οποίοι, σε ηλικία από 63 έως 94 ετών, δεν δίστασαν να γίνουν και πάλι μαθητές, επιτυγχάνοντας ότι δεν κατάφεραν ως παιδιά: Να αποκτήσουν Απολυτήριο Δημοτικού.
Όπως εξηγεί στο cretalive.gr, η κοινωνική λειτουργός του Πτωχοκομείου Κατερίνα Ανδρεάτου «δημιουργήσαμε μία Ομάδα ενίσχυσης μνήμης μέσω της οποίας διαπιστώσαμε ότι πολλοί γέροντες είχαν καημό να πάρουν το Απολυτήριο. Θελήσαμε να τους ενθαρρύνουμε και να αναπτύξουμε την αυτοεκτίμησή τους με τη μάθηση. Διδάχτηκαν και έδωσαν εξετάσεις μέσω της Διεύθυνσης Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης στο Ανωγιανό Σχολείο, πριν από δύο χρόνια. Ήταν όλοι επιτυχόντες και πανευτυχείς. Στόχος μας είναι να ενεργοποιούμε τους γέροντες» συνεχίζει η κα Ανδρεάτου «και το κίνητρό τους είναι να περνάνε καλά. Έτσι στο Πτωχοκομείο λειτουργούν διάφορες Ομάδες με τη συμμετοχή αρκετών εθελοντών που μας συνδράμουν ώστε οι ηλικιωμένοι να παίρνουν μηνύματα όπως για την δια βίου μάθηση, το νόημα της ζωής, την βελτίωση της συναισθηματικής τους κατάστασης, τη μείωση της κατάθλιψης, κ.α». Ας σημειωθεί ότι οι τρόφιμοι του Πτωχοκομείου έρχονται σε επαφή και με την σύγχρονη τεχνολογία για την οποία αρχικά εμφανίστηκαν μάλλον δύσπιστοι.
Οι πιο καλοί οι μαθητές
Ενας εκ των μαθητών, ο κ. Παντελής Τσαγκαρουλάκης, 66 ετών, από το Καστέλι Μεσσαράς είχε φοιτήσει μέχρι την Γ' τάξη του Δημοτικού. «Ο πατέρας μου με έστελνε στα πρόβατα και έτσι δεν μπόρεσα να τελειώσω το Δημοτικό. Τα χρόνια ήταν πολύ δύσκολα. Εδώ μου είπαν να με γράψουν να πάρω το Απολυτήριο και έτσι συμμετείχα. Δεν μου χρειάζεται άμεσα αλλά ποτέ δεν ξέρεις» συμπληρώνει.
Από το Δραπέτι Μονοφατσίου, ο 66χρονος Εμμανουήλ Καλογεράκης άρχισε και αυτός το Δημοτικό αλλά... «ήταν τα χωράφια, οι δουλειές, δεν υπήρχαν περιθώρια. Εδώ στο Πτωχοκομείο μπήκα στις Ομάδες που υπάρχουν και αποφάσισα να πάρω το Απολυτήριο».
94 ετών σήμερα η κα Ειρήνη Μαυρογιαννάκη, από τις Γωνιές Μαλεβυζίου, πήγε στο Δημοτικό Σχολείο ένα-δυο χρόνια. «Μετά» όπως μας αφηγείται «με πήρε ο μπαμπάς μου, που είχε δυο κατσίκες, να τις προσέχω. Τότε δεν υπήρχε καιρός για σχολείο, υπήρχε πείνα. Εγώ κρατούσα κι ένα τσουραδάκι να μαζεύω χορταράκια να τα πηγαίνω στη μάνα μου να μου τα ψήσει. Άλλη εποχή, πολλή δυσκολία».
Μια εβδομάδα πήγε στο σχολείο ο κ. Νίκος Φουντουλάκης 78 ετών, από το Αμάρι Ρεθύμνου, οπότε και η «σταδιοδρομία» του ως μαθητής έληξε πρόωρα και άδοξα. «Όλοι στην τάξη κάναμε μια μέρα μια αταξάδα και μας έδειρε ο δάσκαλος καλά καλά. Εγώ φοβήθηκα και δεν ξαναπήγα. Έτσι δεν έμαθα τίποτα από γράμματα. Δούλεψα αγρότης, ήταν κακές εποχές. Ήθελα όμως να τελειώσω το σχολείο γιατί τα εγγονάκια μου μού λένε "παππού έχω χαρτί". Εγώ δεν έχω γι' αυτό και μπήκα στην Ομάδα και είπα ότι θα καθίσω όπως και να ΄χει να μάθω».
Πηγή φωτό: cretalive.gr