Mahagonny Songspiel και Der Jasager: Δύο έργα των Μπρεχτ και Βάιλ, απολύτως διαφοροποιημένα ως προς την πολιτική στόχευση και τα καλλιτεχνικά μέσα συνυπάρχουν σε μια πολλά υποσχόμενη παραγωγή στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης, σε συνεργασία με την Εθνική Λυρική Σκηνή και σε σκηνοθεσία του Αλέξανδρου Ευκλείδη.
Η συνεργασία του Κουρτ Βάιλ και του Μπέρτολντ Μπρεχτ, λιμπρετίστα των έργων του διπτύχου, δεν εξαντλήθηκε στη μυθική Όπερα της Πεντάρας (1928), αλλά είχε πολλούς ακόμη σημαντικούς καρπούς. Στο δίπτυχο που παρουσιάζει το Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης σε συνεργασία με την Εθνική Λυρική Σκηνή συμπεριλαμβάνονται δύο ιδιαίτερα έργα των Γερμανών δημιουργών. Το Mahagonny Songspiel (1927) -ένα έργο που κριτικάρει βίαια τον καπιταλισμό- αποτελεί την εκκίνηση της δημιουργικής τους συνεργασίας, ενώ το διδακτικό έργο Αυτός που λέει Ναι (1930) συνιστά μια ιδιαίτερη φόρμα με την οποία πειραματίστηκε ο Μπρεχτ πριν από την αυτοεξορία που του επέβαλε η άνοδος του ναζισμού. Αξίζει να σημειωθεί ότι η παραγωγή επιλέχθηκε για το καλλιτεχνικό της ενδιαφέρον από το Kurt Weill Foundation for Music που εδρεύει στη Νέα Υόρκη και χρηματοδοτεί μερικώς ανεβάσματα έργων του συνθέτη σε όλο τον κόσμο.
Ο σκηνοθέτης Αλέξανδρος Ευκλείδης αναφέρει στο εισαγωγικό του σημείωμα για την παραγωγή αυτή : «Τα δύο έργα που παρουσιάζονται στη σημερινή παράσταση αποτελούν καρπούς μιας από τις πιο σπουδαίες συνεργασίες στην πορεία της τέχνης του 20ού αιώνα, αυτής μεταξύ του συνθέτη Κουρτ Βάιλ και του συγγραφέα Μπέρτολτ Μπρεχτ. Γράφτηκαν στο πλαίσιο μιας διπλής επαναστατικής διαδικασίας, τόσο καλλιτεχνικής όσο και πολιτικής, και αποτυπώνουν τη “θερμοκρασία” μιας εποχής που, μέσα σε μια γενικευμένη κρίση, αναζητούσε να επαναπροσδιορίσει τα όρια και τους στόχους της καλλιτεχνικής έκφρασης.
Τα δύο έργα είναι εντελώς διαφορετικά, τόσο ως προς την πολιτική τους στόχευση όσο και ως προς τα καλλιτεχνικά τους μέσα. Το Mahagonny Songspiel (1927) είναι ο πρώτος καρπός της συνεργασίας Βάιλ/Μπρεχτ. Είναι ένα έργο που, χωρίς ενδοιασμό, θα μπορούσε κανείς να χαρακτηρίσει “πειραματικό”, καθώς πειραματίζεται με μία καινοτόμο μορφή μουσικού θεάτρου που αναζητά την ισορροπία ανάμεσα στην, υποχρεωτικά, ελιτίστικη μουσική πρωτοπορία (γράφτηκε, άλλωστε, για να παιχτεί σε ένα φεστιβάλ σύγχρονης μουσικής) και στην ανάγκη να επικοινωνήσει με ένα κοινό που το απασχολεί περισσότερο η κοινωνική αλλαγή..
Το Der Jasager (1930) είναι ένα έργο που σπάνια πια ανεβαίνει στη σκηνή. Συνιστά, ωστόσο, μέρος ενός από τα σπουδαιότερα καλλιτεχνικά πειράματα που διεξήχθησαν την εποχή εκείνη και που πιστώνεται στον Μπέρτολτ Μπρεχτ. Η ιδέα των "διδακτικών έργων" (Lehrstücke) ξεκινά από μία πολύ απλή, όσο και ιδιοφυή, ιδέα: ότι για να ριζοσπαστικοποιηθεί η καλλιτεχνική παραγωγή δεν αρκεί να αλλάξει το έργο τέχνης, αλλά πρέπει να αλλάξει ο θεατής του».
Τα δύο έργα θα έχει την ευκαιρία να τα παρακολουθήσει το κοινό την Πέμπτη 25 και την Παρασκευή 26 Σεπτεμβρίου (στις 21:00) στην αίθουσα Αιμίλιος Ριάδης στο κτίριο Μ2 του Μεγάρου Μουσικής.
Βλαδίμηρος Συμεωνίδης Διεύθυνση Ορχήστρας
Αλέξανδρος Ευκλείδης Σκηνοθεσία
Γιάννης Κατρανίτσας Σκηνικά - Κοστούμια
Στράτος Κουτράκης Φωτισμοί
Ειρήνη Μπουτάρη Βοηθός Φωτισμού
Μιχάλης Παπαπέτρου Μουσική Προετοιμασία
Mahagonny Songspiel:
Jessie: Άννα Στυλιανάκη
Bessie: Αγγελική Καθαρίου
Charlie: Χρήστος Κεχρής
Billy: Δημήτρης Ναλμπάντης
Bobby: Διονύσης Τσαντίνης
Jimmy: Κωνσταντίνος Κατσάρας
Der Jasager:
Το αγόρι: Χρήστος Κεχρής
Η μητέρα: Αγγελική Καθαρίου
Ο δάσκαλος: Διονύσης Τσαντίνης
Τρεις σπουδαστές: Δημήτρης Ναλμπάντης, Αλέξανδρος Ευκλείδης, Κωνσταντίνος Κατσάρας