Καθώς την Κυριακή το Ηρώδειο θα ριγήσει και πάλι στη θύμηση της Μαρίας Κάλλας, μέσω του γκαλά που θα πραγματοποιήσει η Εθνική Λυρική Σκηνή με σπουδαίους μονωδούς, η μέτζο σοπράνο Κική Μορφονιού που συνεργάστηκε με την ντίβα μίλησε για αυτήν από καρδιάς μεταδίδοντας την αύρα και την αληθινή υπόσταση της.
Η Κική Μορφονιού σε μια απολαυστική αφήγηση στο Εθνος και την Αντιγόνη Κάραλη σκιαγράφησε όχι μόνο την κορυφαία καλλιτέχνιδα, τη δύναμή της στη σκηνή, αλλά και την τρυφερή, αληθινή, ευάλωτη γυναίκα. «Μια υπέροχη ψυχή, μια γενναιόδωρη φύση προικισμένη από το θείο δώρο της δημιουργίας, σφραγισμένο από τον ίδιο το δημιουργό» δήλωσε η Ελληνίδα μέτζο σοπράνο που γνώρισε συνεργάστηκε με τη Μαρία Κάλλας στη Νόρμα (1960) και στην Μήδεια (1961) στην Επίδαυρο.
«Είχα την τύχη να τραγουδήσω μαζί της. Δεν νομίζω ότι έχει βρεθεί μέχρι σήμερα η αντικαταστάτριά της... Πολλές φορές σκέπτομαι πως μια στιγμή μπορεί να αλλάξει τη ζωή ενός ανθρώπου. Η στιγμή αυτή για μένα κορυφώθηκε με τη γνωριμία της Μαρίας». Η ασθένεια της σοπράνο Αντριάνα Λατζαρίνι έδωσε την ευκαιρία στην νεαρή τότε Κική Μορφονιού να περάσει από οντισιόν για τον ρόλο της ιέρειας Ανταλτζίζα στη «Νόρμα» του Μπελίνι. Διηγείται μοναδικά στην Αντιγόνη Κάραλη εκείνη την εμπειρία:
«Ενα πρωινό, συνοδευόμενη από τον μαέστρο Τόλη Καραλίβανο φθάνουμε στο ξενοδοχείο της Μεγάλης Βρετανίας. Ετρεμα σαν το ψάρι. Ανεβαίνουμε στη σουίτα της. Ανοίγει η πόρτα. Βλέπω την Κάλλας να με καλωσορίζει με ένα γλυκό χαμόγελο. Δεν θα ξεχάσω ποτέ αυτήν τη στιγμή. Ηταν πολύ όμορφη, ήρεμη, γλυκιά. Δεν πρόλαβα να της δώσω το τρεμάμενο χέρι μου, πρότεινε το δικό της λέγοντάς μου: ''Κάθισε λίγο στον καναπέ. Ηρέμησε''. Αυτή η ζεστή καλοσυνάτη φωνή της και η γλυκιά αύρα της με ησύχασαν λίγο. Αρχίσαμε να τραγουδάμε το ντουέτο από τη ''Νόρμα''. Ξεχάστηκα, παρασύρθηκα από τη φωνή της. Αφού τελειώσαμε με χτυπά απαλά στην πλάτη και μου λέει: ''Θα τραγουδήσεις μαζί μου. Μ' αρέσει η φωνή σου και ο τρόπος που τραγουδάς. Ταιριάζουν οι φωνές μας στο ντουέτο''. Παίρνω το χέρι της κι αυθόρμητα το φιλάω... Ηταν πολύ ζεστή και φιλική μαζί μου».
Η Μαρία Κάλλας της έδινε συνέχεια συμβουλές, ενώ στις πρόβες για τη Νόρμα ήταν «διακριτικά παρών, ο Ωνάσης. Την έφερνε στο θέατρο, την κρατούσε από το χέρι, καθόταν στη δεύτερη κερκίδα και την περίμενε. Μια μέρα την πήρε με τη θαλαμηγό ''Χριστίνα'' και πήγαν σε έναν χορό στη Βενετία. Και γύρισε άρρωστη. Κρυωμένη. Ο μαέστρος, ο οποίος είχε όλο το θάρρος και οικειότητα μαζί της, της μίλησε έντονα μπροστά σε όλο τον θίασο. ''Πώς μπόρεσες εσύ σε ώρα δουλειάς να κάνεις αυτές τις επιπολαιότητες;''. Είχε σκύψει το κεφάλι σαν μαθητριούλα και δεν είπε τίποτα... Τον ζούσε τον έρωτά της. Και ήταν πολύ ευτυχισμένη τότε. Της έλειπε, νομίζω, η αγάπη». Την εκνεύριζαν οι φωτογράφοι που της καταδίωκαν ακόμη και στις πρόβες, αισθανόταν πως δεν σέβονταν τη δουλειά της.
Ηταν ευάλωτη, τρυφερή, δυνατή «Δεν θα ξεχάσω ποτέ στη γενική δοκιμή της ''Μήδειας'' τη στιγμή που ο Ιάσονας πηγαίνει με τη Γλαύκη στον ναό. Εμείς παρακολουθούμε κρυμμένες πίσω από μια κολόνα. Ξαφνικά βλέπω να συσπάται το πρόσωπό της και δάκρυα να κυλούν από τα μάτια της. Εκείνη τη στιγμή συνεπαρμένη κι εγώ άρχισα να δακρύζω. Και τότε μου είπε: ''Κική, για έναν νέο καλλιτέχνη το κλάμα είναι επικίνδυνο. Μπορεί να σου δημιουργήσει πρόβλημα όταν τραγουδήσεις...''. Στον χαιρετισμό του φινάλε στη Μήδεια με... έσπρωχνε μπροστά και πήγαινε εκείνη πίσω. Σεβόμουν και δεν εννοούσα να έχω πίσω μου την Κάλλας. ''Πήγαινε μπροστά'' μου έλεγε. Κάποιοι δημοσιογράφοι έγραψαν ότι το κάνει αυτό για να αποδείξει στον κόσμο ότι βοηθάει τους συναδέλφους και δεν έχει το πρόσωπο της στριφνής και δύσκολης.»