Μία συνέντευξη εφ΄όλης της ύλης παραχώρησε ο Απόστολος Γκλέτσος σε εβδομαδιαίο περιοδικό. Ο δήμαρχος Στυλίδας μίλησε για τη μάχη του με την κατάθλιψη, την ψυχανάλυση, το κόμμα του καθώς και τα μελλοντικά του σχέδια.
Αναφερόμενος στο περιστατικό που σημειώθηκε την ημέρα του αγιασμού στο Γυμνάσιο-Λύκειο της περιοχής, είπε: «Αυτό που μας έχει μείνει είναι η αντίδραση. Πρέπει ευρύτερα να αντιδρούμε σε αυτό που μας συμβαίνει. Μέρα με την ημέρα σαπίζει το οικοδόμημα που λέγεται Ελλάδα, η ψυχή και το σώμα της. Κανείς δεν κάνει τίποτα πια».
«Δεν μπορούμε πια να περιμένουμε τίποτα από όσους μας κυβέρνησαν όλα αυτά τα χρόνια. Τι να πουν; Για ποια προγράμματα να μιλήσουν; Έχουν υπάρξει στην κυβέρνηση και δεν εφάρμοσαν καμία από τις προτάσεις τους. Έκλεψαν, κατασπατάλησαν το δημόσιο χρήμα, έκαναν μόνο λάθος κινήσεις. Εμείς καταθέτουμε βιογραφικό αλλά και πρόγραμμα διοίκησης. Θα ακολουθήσουμε το μοντέλο της Στυλίδας» είπε για το κόμμα «Τελεία» που ίδρυσε πριν από λίγο καιρό.
Ο δήμαρχος Στυλίδας, στη συνέντευξή του στο περιοδικό «ΕΓΩ Weekly», αναφέρθηκε και στην περίοδο που όλοι τον χαρακτήριζαν ως «sex machine», αλλά και στις σκοτεινές περιόδους της κατάθλιψης.
«Και ποιος δεν είναι "sex machine" στα 25, τα 30 και τα 35; Τώρα στα 47 μου, βλέποντας όσα γίνονται γύρω μου, δεν είναι το ίδιο. Πρέπει να σε βοηθά και το περιβάλλον. Σε μια Ελλάδα ευημερούσα, όπου όλοι θα είχαμε να φάμε, να πιούμε, να ζεσταθούμε και η λίμπιντο θα ήταν ανεβασμένη. Τώρα είμαστε όλοι καταθλιπτικοί. Πού να πάει το μυαλό σου στο σεξ; Εμένα τουλάχιστον ό,τι συμβαίνει με επηρεάζει πολύ. Δεν ευχαριστιέμαι ούτε το φαγητό που τρώω».
«Πέρασα και τέτοιες περιόδους. Το βιώνω ανά διαστήματα. Παίρνω δύναμη από αυτό και μπορεί έπειτα να περάσει και ένας μήνας που θα είμαι μέσα στην ενέργεια. Προσπαθώ να μείνω στο σπίτι μακριά από τον κόσμο. Διαβάζω, μαζεύω δύναμη. Κλαίω πάρα πολύ συχνά. Είναι το μυστικό μου, το αγχολυτικό μου. Μου δίνει δύναμη. Μπορεί και κάθε εβδομάδα επί σαράντα λεπτά να κλαίω».
Τέλος, αναφερόμενος στα προβλήματα υγείας και τα μελλοντικά του όνειρα, είπε: «Έχω κάνει και ακόμα βλέπω έναν άνθρωπο και μιλάμε. Με βοήθησε να δω καλύτερα τα πράγματα μόνος μου. Μου άνοιξε τα μάτια. Αντιμετώπισα προβλήματα υγεία τα οποία με τρόμαξαν. Φοβήθηκα ότι θα πέθαινα. Εκεί χρειάστηκε να δω έναν ειδικό, να με βοηθήσει, να μου δώσει φάρμακα που θα μου ανέβαζαν τη διάθεση. Ακόμα και σήμερα όταν δεν αισθάνομαι καλά, απευθύνομαι σε έναν ειδικό -ψυχολόγο ή ψυχίατρο- και μιλάμε. Δίνοντας πολλές μάχες. Ονειρεύομαι να αλλάξει οτιδήποτε στραβό ζούμε, να πάρουμε ανάσα. Δεν μπορώ να βλέπω τους μεγάλους σε ηλικία ανθρώπους να υποφέρουν, τους νεότερους να έχουν στερηθεί το όνειρο και τα παιδιά να πεινούν. Δεν "χτυπούν" πια σε δημοπρασίες τα κυλικεία στα σχολεία γιατί δεν έχουν κανένα κέρδος. Υπάρχουν παιδιά που μένουν νηστικά. Όλα αυτά με θλίβουν και θέλω να τα αλλάξω».