Με ορμή μπήκε στον Σεπτέμβριο το ΕΜΣΤ: Αφιέρωμα στον Bill Viola, εκπαιδευτικά προγράμματα, bazaar όσο η Αθήνα περιμένει να γίνουν επιτέλους τα θυρανοίξια στου ΦΙΞ [εικόνες]

Η λαχτάρα της πόλης – και όχι μόνο των μυημένων στα της τέχνης- για να λειτουργήσει επιτέλους το Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης στη νέα, μόνιμη, μεγάλη στέγη του, δηλαδή στο εργοστάσιο του ΦΙΞ στη Συγγρού μεγαλώνει. Την ίδια ώρα παρατεταμένη σιωπή υπάρχει από την πλευρά της πολιτείας για την επίλυση των προβλημάτων που θα επιτρέψει να γίνουν επιτέλους τα θυρανοίξια του ΕΜΣΤ και προηγουμένως να απεγκλωβιστεί δωρεά του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος. Κι όμως, ακόμα και σε αυτή τη στάση αναμονής που δυσχεραίνει κάθε προγραμματισμό, το ΕΜΣΤ παραμένει ενεργό και δραστήριο στην καρδιά της πόλης. Δεν προτίθεται να μπει στη φάση του pause επουδενί.

Ετσι, από τις 16 ως τις 20 Σεπτεμβρίου φιλοξενεί στην Αίθουσα Νέων Έργων (Project Room) στο Ωδείο Αθηνών την οπτικοακουστική εγκατάσταση «Δωδεκάεδρο» του Daniel Bisig. Χρησιμοποιώντας τη φυσική δομή ενός κανονικού δωδεκάεδρου, η εγκατάσταση (διαμέτρου 4 μέτρων) χρησιμεύει ως πλατφόρμα για την παρουσίαση έργων και συνθέσεων δημιουργημένων ειδικά για την εντυπωσιακή κατασκευή.

Το «Δωδεκάεδρο» είναι μία από τις εγκαταστάσεις που θα παρουσιαστούν στο πλαίσιο δύο καθιερωμένων διεθνών συνεδρίων, του 40ου Διεθνούς Συνεδρίου Μουσικής Πληροφορικής (40ο ICMC) και του 11ου Ευρωπαϊκού Συνεδρίου Ήχου και Μουσικής Πληροφορικής (11ο SMC), που φέτος διεξάγονται για πρώτη φορά στην Αθήνα από τις 14 έως τις 20 Σεπτεμβρίου 2014, με κεντρικό θέμα «Η μουσική τεχνολογία συναντά την φιλοσοφία: από τον ψηφιακό ήχο στο εικονικό ήθος» και διεθνείς ομιλητές από το χώρο της τεχνολογίας ήχου και της μουσικής πληροφορικής, συνθέτες, μουσικολόγους και φιλοσόφους.

Το ΕΜΣΤ προχωρά επίσης στην υλοποίηση δωρεάν εκπαιδευτικων προγραμμάτων για μαθητές δημοτικού, γυμασίου και Λυκείου στο πλαίσιο της έκθεσης του Ανδρέα Αγγελιδάκη «Κάθε Τέλος είναι μια Αρχή». Το πρόγραμμα περιλαμβάνει διαδραστική περιήγηση και δραστηριότητες σχεδιασμένες ανάλογα με την εκπαιδευτική βαθμίδα των μαθητών, τα ενδιαφέροντα και τις ικανότητες κάθε ηλικιακής ομάδας. Στόχος του προγράμματος είναι οι μαθητές να εξοικειωθούν με διαφορετικούς τρόπους και μέσα καλλιτεχνικής έκφρασης, όπως είναι οι εγκαταστάσεις, το video animation, οι τρισδιάστατες εκτυπώσεις και η χρήση του διαδικτύου. Παράλληλα, θα έχουν τη δυνατότητα να προσεγγίσουν με κριτικό και εύληπτο τρόπο έννοιες που συνδέονται με την αρχιτεκτονική και τη σύγχρονη κοινωνικοοικονομική πραγματικότητα, τις σχέσεις αστικού και φυσικού τοπίου, τα πειραματικά και ουτοπικά κτήρια, το πραγματικό και το εικονικό. Διάρκεια έως 31/12/2014.

Επιπλέον, ενόψει της μεταστέγασης στο νέο κτίριο το ΕΜΣΤ άνοιξε τις αποθήκες του και θα διαθέσει ως τι 30 Σεπτεμβρίου με συμβολικό αντίτιμο επιλεγμένους καταλόγους εκθέσεων και εκπαιδευτικά έντυπα.

Δεν σταματά εδώ όμως η επέλαση του ΕΜΣΤ. Η φωτογράφος Τίτα Μπονάτσου αποτύπωσε όλα τα στάδια της ανακατασκευής του κτιρίου από τον Νοέμβριο του 2011 έως και την ολοκλήρωσή του το Φεβρουάριο του 2014. Στο φουαγέ του ΕΜΣΤ ο θεατής μπορεί να δει σε slide show το πρώην εργοστάσιο της ζυθοποιίας Φιξ να μετατρέπεται σε ένα υπερσύγχρονο Μουσείο μέσα από μία επιλογή φωτογράφων της Τίτας Μπονάτσου από το αρχείο των 9.000 φωτογραφιών που συνολικά διαθέτει.

Τέλος, σπουδαίο είναι το αφιέρωμα στον κορυφαίο Bill Viola που θα παρουσιάσει το Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης από 26 Σεπτεμβρίου έως 30 Νοεμβρίου 2014. Το αφιέρωμα περιλαμβάνει κύκλους προβολών των έργων που ανήκουν στην Συλλογή του ΕΜΣΤ όπως «The Passing (Το πέρασμα)», «Anthem (Ύμνος)», «Four Songs (Τέσσερα τραγούδια)», Chott el-Djerid (A Portrait in Light and Heat) (Σοτ Ελ Τζερίντ -Πορτρέτο με φως και θερμότητα)», «The Reflecting Pool» κ.ά. Πρόκειται για μονοκάναλα βίντεο που χρονολογούνται την περίοδο 1977 – 1991 με τα οποία ο πρωτοπόρος Βιόλα καθιέρωσε το βίντεο ως μορφή
σύγχρονης τέχνης. Στα έργα του εστιάζει σε εμπειρίες όπως η γέννηση και ο θάνατος, επηρεασμένος τόσο από τις πνευματικές παραδόσεις των ανατολικών θρησκειών όσο και από τον χριστιανικό μυστικισμό, ενώ συχνά χρησιμοποιεί τη σύγχρονη τεχνολογία - όπως οι μεγάλοι δάσκαλοι του παρελθόντος χρησιμοποίησαν την παραδοσιακή ζωγραφική - για να εξερευνήσει την δύναμη και την πολυπλοκότητα των ανθρώπινων συναισθημάτων.

*Οι φωτογραφίες του «Δωδεκάεδρου» είναι του Παναγιώτη Τζάμαρου από το fosphotos