Αν ήμουν ο Φρανσουά Ολάντ θα πήγαινα μέσα στις επόμενες ημέρες στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων και θα έλεγα τα εξής, γράφει ο ανατρεπτικός φιλόσοφος Αλέν Φινκελκρότ.
Ο γάλλος φιλόσοφος προτείνει, ουσιαστικά, στον Φρανσουά Ολάντ να παραιτηθεί. Το άρθρο του δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Liberation.
Αυτό είναι το διάγγελμα που θα έπρεπε να κάνει ο Ολάντ:
Αγαπητοί συμπατριώτες μου.
Με εκλέξατε τον Μάιο του 2012 για να επιβάλλω μια πολιτική οικονομικής ανόρθωσης και κοινωνικής δικαιοσύνης. Το προσπάθησα, μέσα σε εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες. Ισως για μεγάλο διάστημα, δεν είχα βρει την κατεύθυνσή μου. Ισως σας έφερα σε δύσκολη θέση με πρόωρες ανακοινώσεις και ασυνάρτητα μέτρα. Επιθυμώ σήμερα να εξηγηθώ ενώπιόν σας και παρότι βρίσκομαι μόνο στο μέσο της προεδρικής μου θητείας αισθάνομαι ότι δεν έχω πολύ χρόνο.
Ο χρόνος ξέφυγε μέσα από τα χέρια μου, ο χρόνος πέταξε και εσείς βρίσκεστε τώρα στις εξέδρες του Κολοσσαίου και φωνάζετε «Θάνατος!», με κατεβασμένο τον αντίχειρα. Σίγουρα δεν είστε οι Ρωμαίοι θεατές, αιμοδιψείς και βίαιοι. Εχετε τρυφερή καρδιά και αυτό που μου προσάπτετε, αν κατάλαβα καλά, είναι ότι η δική μου καρδιά είναι από πέτρα. Δεν θέλετε να πεθάνει ο ξιφομάχος, θέλετε να πεθάνει ο αυτοκράτορας.
Αλλά ποιος σας έχει πείσει ότι είμαι ο Καλιγούλας; Ισως η πρώην σύντροφός μου, η Βαλερί Τριερβελέρ. Σας είδα ότι τρέχετε σε όλα τα βιβλιοπωλεία για να αγοράσετε αυτή την «λογοτεχνική βόμβα», το «Ευχαριστώ για αυτή τη στιγμή». Και διάβασα στο σάιτ Mediapart ότι η Βαλερί υπερασπίζεται τις ταλαιπωρημένες γυναίκες, τις ταπεινωμένες, όσες έχουν υποστεί μαρτύρια. Αυτές οι αδιακρισίες και οι ενδεχόμενες συκοφαντίες προωθούν την ισότητα των δύο φύλων. Και ανήκουν φυσικά στην Αριστερά.
Ε, λοιπόν, όχι, αγαπητοί μου συμπατριώτες: η πρώην σύντροφός μου δεν έκανε μια πράξη αντίστασης. Με εκδικήθηκε, όπως θέλησε να εκδικηθεί τη μητέρα των παιδιών μου, ένοχη γιατί ζούσε ακόμη ενώ εκείνη την είχε αντικαταστήσει. Και αν δεν έχετε τίποτα καλύτερο να κάνετε από τα ψάχνετε τα κίνητρά της μην διαβάζετε Σιμόν ντε Μποβουάρ δείτε καλύτερα την ταινία «Επικίνδυνες Σχέσεις» με την Γκλεν Κλόουζ. Οι άνδρες μάτσο προφανώς συνεχίζουν να υπάρχουν αλλά δεν γίνεται να βλέπουμε την ανθρώπινη πραγματικότητα με τις παρωπίδες της ιδεολογίας.
Αυτό το βιβλίο είναι ένα έγκλημα κατά του ατόμου που είμαι πραγματικά και εναντίον της δημοκρατίας που εκπροσωπώ. Φοβάμαι ότι δίνει τη χαριστική βολή σε ό,τι απέμεινε από την σύγχρονη εποχή της θριαμβευτικής μεταμοντέρνας περιόδου, η οποία ορίζεται σε μια λέξη: διαχωρισμός. Διαχωρισμός Εκκλησίας Κράτους, διαχωρισμός της ιδιωτικής από τη δημόσια ζωή. Αλλά αυτόν τον προστατευτικό τοίχο δεν τον καταρρίπτει σήμερα το κράτος ούτε τα διάφορα Big Brother. Τον καταρρίπτετε εσείς, αγαπητοί little big brothers και little big sisters, εσείς που υποκύπτετε στην έλξη της κλειδαρότρυπας, με όλο και μικρότερες αντιστάσεις, όπως δείχνει η μαζική παρουσία σας στο ίντερνετ. «Για να ζήσουμε ευτυχισμένοι ας ζήσουμε κρυφά» έλεγε το τραγουδάκι. «Για να ζήσουμε ευτυχισμένοι ας ξεγυμνωθούμε μπροστά σε όλο τον κόσμο» λέει η κοινωνία των ριάλιτι και του facebook.
Είναι αλήθεια ότι μαθαίνετε διάφορα πράγματα για το άτομό μου. Όπως ότι κακοποιώ τις γυναίκες και μισώ τους φτωχούς. Με αηδιάζουν. Τους αποκαλώ μάλιστα «ξεδοντιάρηδες», γελώντας μάλιστα με το αστείο μου. Το πιστεύετε πραγματικά; Πιστεύετε πραγματικά ότι η πολιτική τάξη χωρίζεται ανάμεσα σε αυτούς που αγαπούν τους φτωχούς και ανάμεσα σε αυτούς που θέλουν με κάθε τρόπο να τους εμποδίσουν να πάνε στον οδοντίατρο; Και πώς να αποδείξει κάποιος την αγάπη του για τους φτωχούς; Ποζάροντας όπως έκανε ο Πάπας ανεβάζοντας παιδάκια στο αμαξάκι του;
Ποζάροντας όπως οι πολιτικοί που πάνε στα φτωχά προάστια για να δείξουν ότι είναι αλληλέγγυοι με τους κατοίκους και υποφέρουν μαζί τους; Η αγάπη στην πολιτική είναι η εικόνα της αγάπης και η εικόνα δεν μπορεί να αντικαταστήσει τη δράση. Βέβαια, ο πολιτικός πρέπει να είναι αλληλέγγυος, όπως όλοι μας, αλλά έχει να κάνει με το σύνολο των ανθρώπων. Επομένως τίθεται το ερώτημα, ποιος είναι ο πλησίον μου; Ο πολιτικός δεν ζει σε μια ψευδαίσθηση, ζει σε έναν κόσμο προβλημάτων και διλημμάτων, τραγικών καμμιά φορά, ίσως και ανεπίλυτων.
Είναι για παράδειγμα σωστό να δίνονται υποτροφίες σε νέους από φτωχές οικογένειες χωρίς κριτήρια ή με κριτήρια; Η δικαιοσύνη, που είναι το κατεξοχήν αντικείμενο της πολιτικής, είναι να τεθούν κριτήρια. Διερωτώμαι καθημερινά για αυτό το θέμα. Αλλά προφανώς αυτό δεν σας ενδιαφέρει. Τα προβλήματα δεν είναι το δικό σας πρόβλημα. Εσείς θέλετε αγάπη. Ο κόσμος, έλεγε ο Τσάρλεστον, είναι γεμάτος χριστιανικές ιδέες, τρελές, και αυτή η τρέλα είναι που σκοτώνει την πολιτική.
Σε ένα βιβλίο που έγραψε ο αμερικανός συγγραφέας Φίλιπ Ροθ ενώ μαίνονταν το σκάνδαλο Κλίντον-Λιουίνσκι αναφέρει ότι ονειρεύεται να πάρει ένα γιγαντιαίο πανό, να το κρεμάσει από τη μια άκρη ως την άλλη του Λευκού Οίκου και να γράφει: «Εδώ βρίσκεται ένα ανθρώπινο ον». Είμαι ένα ανθρώπινο ον. Ανάμεσα σε αδιακρισίες και σαρκασμούς δεν φαίνεται να το αντιλαμβάνεστε.
Αποφάσισα λοιπόν να σας αποχαιρετήσω. Σας αφήνω, αγαπητοί little big brothers και αγαπητές little big sisters. Να περνάτε καλά.
Ζήτω η Δημοκρατία! (αλλά έχει πεθάνει και δεν θα την αναστήσει ένα νέο νούμερο). Ζήτω η Γαλλία! (αλλά αυτή η χώρα της λογοτεχνίας δεν είναι παρά μια θλιβερή ανάμνηση). Κάτω τα social media (αλλά αυτή η λερναία ύδρα κέρδισε τον πόλεμο)".
Αυτός είναι ο φιλόσοφος Αλέν Φινκελκρότ
