Crystal Stilts, Cat’s Eyes, Burial / Four Tet / Thom Yorke, White Noise Sound. Από τον aggelok.
Cat’s Eyes
Cat’s Eyes
Fat Cat, 2011
Θα ήθελα να γράψω για τον δεύτερο δίσκο των The Pains of Being Pure at Heart (ίσως στο μέλλον), αλλά τούτη τη στιγμή το ντεμπούτο άλμπουμ των Cat’s Eyes μου φαίνεται πιο συναρπαστικό. Ποιοι είναι αυτοί θα μου πείτε, και πολύ σωστά. Οι Cat’s Eye, λοιπόν είναι το project του τραγουδιστή των Horrors, Faris Badwan, με την καναδέζα soprano, Rachel Zeffira. Με μια πρώτη ματιά φαίνεται για ένα αταίριαστο ντουέτο. Με τη δεύτερη, φαίνεται ότι ο Faris Badwan αφήνει τις goth-punk καταβολές του και φαίνεται να ξεπατικώνει τον Phil Spector. Noir ατμόσφαιρα, ρομαντικά pop διαμαντάκια, με μια φωνή που θυμίζει κάτι από την αδικοχαμένη Trish Keenan (των Broadcast), μέχρι την Julee Cruise. Αν έχεις κολλήσει στη βαβούρα των Horrors, τότε αυτός ο δίσκος δεν κάνει για σένα. Αν όμως η pop των Broadcast σου έκανε κάτι, βούτα στις αλλεπάλληλες ακροάσεις.
Burial / Four Tet / Thom Υorke
Ego / Mirror
Text Records, 2011
Οι κακές γλώσσες λένε ότι η πολύ συναναστροφή του Thom Yorke με τον Flying Lotus και άλλα καλόπαιδα της νέας ηλεκτρονικής σκηνής τον έχουν καταστρέψει. Είναι όμως έτσι; Λίγες βδομάδες μετά τη ψηφιακή κυκλοφορία του King Of The Limps,ο Thom Yorke πάλι αποφάσισε να μας στείλει αδιάβαστους. Αυτή τη φορά παρέα με το Burial και τον Four Tet, κυκλοφορώντας ένα single στην εταιρία του δεύτερου. Τα απόκοσμα beats του Burial και η μελωδική electronica του Four Tet, αποτελούν τον καμβά στον οποίο ο Thom Yorke κεντάει το θολό μοτίβο μελωδικής μελαγχολίας - στο οποίο τον έχουμε συνηθίσει και τον αγαπάμε. Θα μπορούσε να είναι b-side του King Of The Limbs ή να δώσει περισσότερα σενάρια συνομωσίας για το δεύτερο μέρος -και για πολλούς, καλύτερο - του άλμπουμ των Radiohead.
White Noise Sound
White Noise Sound
Alive Records, 2011
Οι White Noise Sound, λοιπόν, στο ομώνυμο άλμπουμ τους, διατρέχουν ένα σημαντικό κομμάτι της rock’ n roll ιστορίας κάνοντας στάσεις σε θεσπέσιους θησαυρούς κιθαριστικών ήχων. Η ακρόαση του δίσκου κρύβει εκπλήξεις, ανασύρει γλυκές μνήμες βινυλίου. Με κάθε νότα, με κάθε στίχο χαμογελάς ευτυχισμένος. Σου θυμίζουν άπειρες μουσικές που κατόρθωσαν να χωρέσουν σε 9 μικρά κομψοτεχνήματα, τα οποία σε αφήνουν άναυδο.Έλεγα να μην πιάσω τις κιθάρες στη γλώσσα μου, αλλά οι κακές συνήθειες δεν μ’ αφήνουν. Το ομώνυμο ντεμπούτο των White Noise Sound, ενός σεξτέτου από την Ουαλία κυκλοφόρησε τον Οκτώβρη του 2010, αλλά έπεσε στα χέρια μου πριν λίγες μέρες. Κρίμα, γιατί θα ήταν πολύ ψηλά στην περσινή μου συμμετοχή στο δημοψήφισμα της ελληνικής blogovision.
Crystal Stilts
In Love with Oblivion
Fortuna POP!, 2011Πολλές φορές αναρωτιέμαι πως θα ακούγεται ένα συγκρότημα που κάνει ένα σχετικό buzz στο ιντερνετ, ύστερα από 2-3 χρόνια. Θα είναι παρωχημένο, ξεχασμένο στη μεγάλη χοάνη του διαδικτύου ή θα προσπαθεί να καλυτερεύσει. Στην περίπτωση των Crystal Stilts, ο δεύτερος δίσκος μου φαίνεται ότι είναι καλύτερος από το εκπληκτικό ντεμπούτο τους, που κυκλοφόρησε πριν 3 χρόνια. Στο In Love With Oblivion συνεχίζουν ένα βήμα παραπέρα στον ήχο τους από εκεί που τους είχαμε αφήσει. Εκτός από τους γνωστούς θολωμένους απόηχους των Jesus and Mary Chain και την indie νεορομάντζα -αθωότητα της C-86, υπάρχουν, ψήγματα της ψυχεδέλειας των Velvet Underground, η τρέλα του surf και το πνεύμα της Flying Nun. www.tranzistor.gr