Ο αινιγματικός πέτρινος κύκλος στην άκρη του Σαλίσμπερι Πλέιν, που μέχρι πρόσφατα θεωρούνταν πλήρως απομονωμένος, τελικά φαίνεται ότι ήταν το κέντρο ενός τεράστιου δικτύου θρησκευτικών μνημείων.
Χρησιμοποιώντας σαρωτές ραντάρ, οι εμπειρογνώμονες ανακάλυψαν ένα μεγάλο αλλά κρυφό συγκρότημα από ιερά, τύμβους και κτίρια που χρησιμοποιούνταν για μακάβρια τελετουργικά που αφορούσαν τους νεκρούς.
Κοιτάζοντας ακριβώς κάτω από την επιφάνεια, τα ευρήματα περιλαμβάνουν 17 προηγουμένως άγνωστες ξύλινες ή πέτρινες κατασκευές.
Επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο του Μπέρμιγχαμ, πέρασαν τέσσερα χρόνια χαρτογραφώντας μια έκταση πέντε τετραγωνικών μιλίων με κάθε λεπτομέρεια, ως μέρος της μεγαλύτερης γεωφυσικής έρευνας που έγινε ποτέ.
Αποκαλύπτοντας τα ευρήματά τους χθες στο Βρετανικό Φεστιβάλ Επιστήμης στο Μπέρμιγχαμ, περιέγραψαν πώς οι ραντάρ σαρωτές συνέβαλαν στη δημιουργία ενός ψηφιακού χάρτη για τα υπόγεια κτίσματα.
Ανάμεσα στα ευρήματα είναι μια ένα μακρύ ξύλινο κτίριο, περίπου δύο χιλιόμετρα από το Στόουνχεντζ, που χτίστηκε το 2400πΧ. Οι ειδικοί πιστεύουν ότι ήταν βωμός για τελετουργίες, συμπεριλαμβανομένης της αφαίρεσης της σάρκας και των άκρων από πτώματα.
Επίσης ανακαλύφθηκαν τεράστιοι προϊστορικοί λάκκοι, μερικοί από τους οποίους φαίνεται να έχουν αστρονομικούς και ηλιακούς δεσμούς με το Στόουνχεντζ,επιβεβαιώνοντας την πεποίθηση ότι ήταν τοποθετημένοι έτσι ώστε να αντικατοπτρίζουν την κίνηση του Ήλιου.
Ο επικεφαλής του προγράμματος καθηγητής Βίνσεντ Γκάφνεϊ εξηγεί: «Το Στόουνχετζ είναι σαφώς μία πολύ μεγάλη τελετουργική δομή που προσελκύει ανθρώπους από μεγάλα τμήματα της χώρας. Αλλά γύρω από αυτό οι άνθρωποι δημιουργούν τα δικά τους ιερά και ναούς. Φαίνεται πώς ολόκληρο το τοπίο χρησιμοποιούνταν με πολύ περίπλοκους τρόπους.»
Ο τρόπος που είναι τοποθετημένο το Στόουνχετζ σε σχέση με τα άλλα ευρήματα παρουσιάζει μία «εξαιρετικά θεατρική διάταξη», σύμφωνα με τους ερευνητές.
Οι δομές δεν μπορούν να χρονολογηθούν με ακρίβεια, έως ότου ανασκαφούν και η απόφαση για μία τέτοια διαδικασία, ανήκει στις αρμόδιες Βρετανικές αρχές.