Είναι ένα ηλιόλουστο απόγευμα στο Modern Sky, ένα από τα πιο δημοφιλή υπαίθρια μουσικά φεστιβάλ, και ο 21χρονος ράπερ Γιου Ξιαλάνγκ, που περιγράφει τον εαυτό του ως «το πιο κακό παιδί της γειτονιάς» κάνει την πρώτη του εμφάνιση, εκτοξεύοντας ρίμες φωτιά στα Κινέζικα. Η κουλτούρα του χιπ-χοπ στην Κίνα, είναι ένα σχετικά καινούργιο φαινόμενο, που όμως εξελίσσεται με ταχύτατους ρυθμούς και έχει εμφανείς επιρροές από το Αμερικανικό και Ευρωπαϊκό στυλ.
Ο Γιου είναι φοιτητής στο πανεπιστήμιο του Πεκίνου με ειδίκευση στο θέατρο τον κινηματογράφο και τη λογοτεχνία, ωστόσο το πραγματικό του πάθος είναι το hip-hop και θέλει να γίνει ένας από τους λίγους επαγγελματίες ράπερ της Κίνας.
«Οσοι ξέρω, που αγαπάνε τη ραπ, προσπαθούν να γίνουν ράπερ» εξηγεί ο Γιου μιλώντας στο CNN. «Είναι φυσικό για μας να ραπάρουμε και να θέλουμε να κάνουμε τη δική μας μουσική»
Ο Γιου μεγάλωσε στο Dingfuzhuang, μια μικρή πόλη στα προάστια του Πεκίνου. Μέχρι σήμερα έχει παίξει σε συναυλίες και σε τοπικούς συλλόγους και έχει αρκετούς νεαρούς φαν στο Πεκίνο.
Μάλιστα συμμετέχει εθελοντικά στο δημοφιλές ραδιοφωνικό χιπ-χοπ σοου, "Gong Xi Ha Yuan" (= το πάρκο) ενώ προωθεί τη μουσική του στα κινέζικα μέσα κοινωνικής δικτύωσης όπως το Weibo και το WeChat.
Οι ράπερ στις ΗΠΑ, όπως ο Εminem και ο 50Cent ήταν δημοφιλείς από τις αρχές της δεκαετίας του 2000, όμως στην Κίνα το χιπ-χοπ δεν ξεκίνησε πριν τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου το 2008.
Το 2008, το χιπ χοπ συγκρότημα In3 με έδρα το Πεκίνο, έφερε το χιπχοπ στο προσκήνιο με το τραγούδι «Beijing Welcomes You Back» αφιερωμένο στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Το τραγούδι έγινε viral μέσα σε λίγες ώρες, αφυπνίζοντας σιγά σιγά την χιπ-χοπ γενιά της Κίνας.
Οπως εξηγούν οι φαν, το ραπ έχει γίνει πιο δημοφιλές τα τελευταία χρόνια στην κινεζική νεολαία, επειδή στη γενιά τους υπάρχει μεγάλη ατομικότητα και μοναξιά. Το ύφος της μουσικής αυτής, τους επιτρέπει να εκφράσουν τα συναισθήματά τους περισσότερο από ότι μιλώντας άμεσα στους γονείς ή τους φίλους τους.
Η Κινεζική ραπ έχει παρόμοια μορφή με το παλιό χιπ-χοπ στις ΗΠΑ, ωστόσο πλέον βλέπεις τη διαφορά, αφού το Αμερικάνικο χιπ χοπ είναι ψυχαγωγία και όχι τρόπος έκφρασης. Μάλιστα σε πόλεις όπως η Chengdu στα νοτιοδυτικά της Κίνας, όπου οι κάτοικοι προτιμούν να χρησιμοποιούν την διάλεκτο των μανδαρίνων, ραπάρουν στην τοπική γλώσσα τους.
Οι Κινέζοι ράπερ τείνουν να λένε ιστορίες της καθημερινής ζωής τους, πράγματα με τα οποία είναι συναισθηματικά δεμένοι: Στο φεστιβάλ Modern Sky τα αγαπημένα τραγούδια του κοινού είναι αυτά για τη ζωή της πόλης, από την κατεδάφιση ενός ιστορικού κτηρίου μέχρι την παραδοσιακή τοπική κουζίνα.
Οπως αναφέρει το δημοσίευμα του CNN, το χιπ-χοπ εξελίσσεται και μεγαλώνει στην Κίνα, με τον σταδιακό σχηματισμό κοινοτήτων σε μικρές πόλεις σε όλη τη χώρα: «Είναι σαν το χιπ-χοπ στις αρχές της δεκαετίας του '90 στην Αμερική όπου υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που αγαπούν αυτή τη μουσική, παρακινώντας όλο και περισσότερους να τη δημιουργήσουν»
Ομως αντίθετα με τη Κινεζική ροκ, που απολαμβάνει τεράστια δημοτικότητα και εμπορική επιτυχία, το χιπ-χοπ στην Κίνα παραμένει ακόμα σε πολύ underground ύφος.
Ουσιαστικά η δημοτικότητα του δεν μεταφράζεται σε τιμές ρεκόρ και κέρδη, ειδικά για νέους καλλιτέχνες όπως ο Γιου: «Οι δισκογραφικές εταιρείες και τα μουσικά φεστιβάλ, δεν ξέρουν το χιπ-χοπ και δεν είστε έτοιμοι να παίξουν κάτι τέτοιο.»
Ο Γιου ξέρει ότι πρόκειται για μία δύσκολη ανηφόρα προκειμένου να φτάσει σε αυτό που αγαπάει όμως αυτή ακριβώς η διαδρομή είναι που του αρέσει και όχι ο προορισμός: «Απλά επικεντρώνομαι στην παραγωγή της μουσικής που αγαπάω και αφήνω τα υπόλοιπα στο χρόνο και τη μοίρα»