Συγκλονίζει η μητέρα της Ειμι Γουανχάουζ: Για 'σας ήταν μια εθισμένη σούπερ σταρ, για 'μένα ήταν το κοριτσάκι μου! [εικόνες]

Στις 23 Ιουλίου 2011 και ώρα 3.54 μ.μ. η καλύτερη, ίσως, φωνή της σύγχρονης ποπ σίγησε. Η Έιμι Γουανχάουζ χτυπημένη από τις καταχρήσεις άφησε την τελευταία της πνοή στο σπίτι της, στο Κάμπντεν του Λονδίνου.

Η τραγουδίστρια με την βελούδινη φωνή και το εύθραυστο παρουσιαστικό πρόλαβε μέσα σε λίγα χρόνια να ανέβει το μουσικό στερέωμα και αίφνης να πέσει σε ένα βάραθρο από το οποίο δεν βγήκε ποτέ. Η μητέρα της, Τζάνις Γουάνχαουζ, τρία χρόνια μετά τον αδόκητο χαμό του παιδιού της αποφάσισε να γράψει ένα βιβλίο με τον τίτλο «Loving Amy», στο οποίο καταγράφει όλες τις άγνωστες πτυχές της ζωής της αδικοχαμένης σούπερ σταρ.

Η βρετανική εφημερίδα «Ιndependent» προδημοσίευσε τη Τρίτη ένα μέρος του συγκλονιστικού βιβλίου στο οποίο η Τζάνις κοιτάζει τον εαυτό της στον καθρέφτη και εξιστορεί τη σχέση μάνας-κόρης.

Γράφει χαρακτηριστικά: «Ήταν μια τραγουδίστρια, ένα εξαρτημένο άτομο από πολύ νεαρή ηλικία και είχε έναν πρόωρο θάνατο. Για 'μένα, όμως, ήταν απλώς η Έιμι. Το κοριτσάκι μου και ο φίλος μου και θα είναι πάντα κοντά μου».

Σε άλλο σημείο του βιβλίου γράφει: «Τώρα φοράω το περιδέραιο της Έιμι. Είναι το άστρο του Δαυίδ που της είχα χαρίσει όταν ήταν μωρό. Φοράω ακόμα το δαχτυλίδι της και δεν θα τα βγάλω ποτέ. Κάποιες ημέρες φοράω και τα ρούχα της και νιώθω ακόμα πιο κοντά της. Δεν υπάρχουν κανόνες στον πόνο. Υπάρχουν ημέρες που νιώθω γαλήνη και άλλες που ξυπνάω μέσα στη νύχτα και κλαίω. Δεν θέλω να στέκομαι στα άσχημα πράγματα που άφησε ο χαμός της. Προσπαθώ κάθε μέρα να σπρώχνω τον εαυτό μου να προχωρήσει».

Για τη μάχη που έδινε η κόρη της να ξεφύγει από τα ναρκωτικά, η Τζάνις λέει: «Μέχρι το καλοκαίρι του 2011 πίστευα, όλοι το πιστεύαμε, πως είχαμε γλιτώσει. Αν και συνέχιζε να πίνει αλκοόλ, είχα καθαρίσει κοντά τρία χρόνια από τα ναρκωτικά και βλέπαμε στα μάτια της κάποιες σπίθες μέλλοντος. Μέσα μου άρχισα να φτιάχνω εικόνες για το πώς θα είναι η ζωή της στο μέλλον και ένιωθα αισιόδοξος. Δυστυχώς, αυτά όλα δεν επαληθεύτηκαν. Αν και έχω ζήσει κοντά της όλες αυτές τις μεταπτώσεις, κάποιες φορές νιώθω πως όλα αυτά δεν είναι αληθινά. Είμαι περήφανη ως μητέρα γι΄αυτά που πέτυχε η κόρη μου και που τόσο πολύ τα ήθελε. Ξαφνικά, όμως, η ιδιωτική της ζωή έγινε δημόσιο κτήμα. Εκεί την χάσαμε. Όλοι ήθελαν ένα κομμάτι της Έιμι. Κανείς δεν ήταν προετοιμασμένος γι΄αυτό».